مجذوبان نور
۱۳۹۰ شهریور ۲۴, پنجشنبه
انتقال وکلای دراویش به بند ۲۰۲ زندان اوین
مجذوبان نور
اجرای حکم شلاق سمیه توحیدلو سندی از رفتارهای ننگین به بهترین نخبگان متدین و متعهد این کشور است
کلمه
۱۳۹۰ شهریور ۲۳, چهارشنبه
مادر اکبر محمدی :کشتند، هیچ توضیحی هم ندادند
پیش از این مادر سعید زینالی، دانشجوی دیگری که در جریان وقایع کوی دانشگاه تهران در سال 78 بازداشت شد به "روز" گفته بود که با گذشت بیش از 12 سال از سرنوشت فرزندش هیچ خبری ندارد و نمیداند که او زنده است یا نه.
اکرم نقابی، مادر سعید زینالی که در این سال ها برای گرفتن خبری از فرزندش به تمام ارگان ها و مراکز قضایی و دولتی سر زده به "روز" گفته بود: "12 سال تمام شد، نه به ما می گویند که سعید زنده است و نه می گویند که مرده. من دیگر هیچ از خدا نمیخواهم فقط حتی شده می خواهم جنازه بچه ام را ببینم و دفن اش کنم. دگر چه می توانم بخواهم"؟
گل جهان اشرف پور، مادر اکبر محمدی اما می گوید که فرزند او را در زندان کشته اند و هیچ وقت هم جوابی به او و خانواده اش نداده اند. مصاحبه با خانم اشرف پور را در ذیل بخوانید.
5 سال از جان باختن فرزندتان می گذرد؛ این مدت چه توضیحی درباره علت جان باختن فرزند شما در زندان از سوی مسولان ارائه شده؟
هیچ جواب و توضیحی به ما ندادند و در نهایت گفتند اکبر سکته کرده. شما در این زمینه شکایت کرده بودید؛شکایت شما چه شد؟
ما همان اول شکایت کردیم وکیل گرفتیم و وکیل پی گیری میکرد اما هیچ نتیجه ای نداشت و هیچ جوابی نگرفتیم. مدام گفتند یک ماه دیگر جواب میدهیم؛ تا الان که جوابی نداده اند. گفتید به شما گفتند فرزندتان سکته کرده آیا در برگه پزشکی قانونی چنین مساله ای ذکر شده بود؟
نه خیر. اصلا برگه پزشکی قانونی را که به ما ندادند. همان موقع خودشان نوشتند و گفتند سکته کرده اما اکبر که سکته نکرده بود. علت جان باختن فرزندتان چه بود؟ همان موقع اعلام شد که اکبر در اعتصاب غذا به سر می برده وقتی که جان باخته. بله اعتصاب غذا کرده بود. زنگ که زد به او گفتم اعتصابت را بشکن، التماس کردم و خواهش کردم که اعتصابش را تمام کند. گفتم می ترسم بلایی سرت بیاید و اذیتت بکنند. اما قبول نکرد گفت تا تکلیف ما را روشن نکنند نمی شکنم. ما ترکیه بودیم که زنگ زدند و گفتند اکبر را کشته اند. هنوز باورم نمی شود یعنی فکر میکردم بچه ام آزاد می شود و برمیگردد به زندگی اش. آخر او گناهی که نداشت اما... یعنی فرزندتان به دلیل اعتصاب غذا جان باخت؟
اکبر را در زندان خیلی اذیت کرده بودند. شکنجه کرده بودند. داغون شده بود. او سه بار جراحی شد. یک بار از زندان بردند بیمارستان و جراحی کردند. بعد در مرخصی بود که دو بار جراحی کرد. دکتر می گفت او نباید به زندان برگردد و شرایط زندان برایش کشنده است.به گواهی دکتر بدن پسرم در زندان عفونت کرده بود و باید برای مداوا به خارج از کشور می رفت. اما او را به زندان برگرداندند. هر چه اعتراض کردیم گفتیم نیاز به استراحت دارد، نیاز به درمان دارد و دکتر گواهی داده و.. اما قبول نکردند. وقتی اکبر را بردند حس کردم دیگر اکبر برنخواهد گشت.... او را به زندان بازگرداندند و بعد هم که گفتند اکبر کشته شده. یعنی وقتی به زندان بازگشت در اعتراض به این قضیه اعتصاب غذا کرد و.... و بعد پیکر اکبر را تحویل گرفتید. یادم است گفته می شد اجازه تشییع پیکر او را به شما نداده اند. ساعت 8 صبح بود به ما زنگ زدند و گفتند اکبر را کشتند. نمیدانید چه گذشت بر ما. شب و روزمان یکی شد از آن موقع. شب رسیدیم فرودگاه و گفتیم صبح می رویم دم اوین و از همان جا تشییع میکنیم. اما همان شبانه گفتند بیایید پزشکی قانونی و جنازه را بگیرید. اگر الان نیایید خودمان دفنش میکنیم و جنازه را دیگر نمیدهیم. برادرم رفت تحویل بگیرد گفتند ما با آمبولانس می آوریم آمل و شما بروید در بیمارستان آمل تحویل بگیرید. رفتیم بیمارستان نیاوردند. بعد گفتند خانه تحویل میدهیم. رفتیم خانه باز نیاوردند. بعد شنیدیم او را به روستای ما برده اند و قبر هم کنده اند و راه افتادیم و رفتیم. او را در امامزاده عبدالله که نزدیکی آمل است شستند و بعد دفن شد. شما پیکر فرزندتان را دیدید؟
بله باز کردم بچه 105 کیلویی من حتی 35 کیلو هم نبود. شکمش را پاره کرده بودند و دوخته بودند گویا کالبد شکافی شده بود. جنازه خیلی وضعیت نامناسبی داشت اصلا باورکردنی نبود...
آن موقع فرزند دیگر شما نیز در زندان بود درست است؟ وقتی اکبر جان باخت او کنار برادرش بود؟
منوچهر زندان بود اما پیش اکبر نبود یعنی ابتدا با هم بودند اما بعد بندهایشان را جدا کرده بودند. منوچهر هیچ خبری نداشت تا اینکه او را برده بودند پیش اکبر که اکبر اعتصابش را بشکند. منوچهر هر چه به اکبر گفته بود و خواهش کرده بود که من برادر کوچک تو هستم اعتصابت را بشکن و خواهش مرا بپذیر، اکبر نپذیرفته بود. خود من هم آن موقع خیلی التماس کردم به اکبر که بشکند اما هر کاری کردیم قبول نکرد. میدانستم دیگر زنده نمی ماند. خانم اشرف پور، هر دو فرزند شما در جریان قضایای کوی دانشگاه تهران بازداشت شدند هرگز تصور میکردید در زندان چنین اتفاقی برای فرزندتان بیفتد؟
به هیچ عنوان فکرش را هم نمیکردیم. کی فکر میکرد در زندان بچه اش را بکشند؟ فکر میکردم آزاد می شود، هم اکبر هم منوچهر، و به زندگی شان برمیگردند. در انتظار آزادی بچه هایم بودم. هرگز فکر نمیکردم اینطور گرفتار مشکلات و درد شوند بچه هایم. نمیدانید بر ما چه گذشت و اکنون چه میگذرد. برای یک مادر سخت است جگر گوشه اش را ببرند زندان بعد جنازه اش را به او بدهند.نمیدانم اصلا گناه بچه های من چه بود؛ گناه بچه های دیگر که زندان بردند چه بود؟ هیچ کس هم که پاسخگو نیست. انگار نه انگار بچه من در زندان کشته شده... خانم اشرف پور اکنون با گذشت 5 سال از جان باختن فرزندتان چه میخواهید بکنید؟ چه حرفی برای گفتن دارید؟
هیچ حرفی ندارم. بچه مرا کشتند، آن یکی بچه ام را آواره غربت کردند، من چه حرفی دارم بزنم دیگر؟ اینقدر این سالها عجز و ناله کردم که جوابی بگیرم بیش از 2000 نامه برای مسئولان نوشتم اما هیچ جوابی ندادند. اما تا آخرین لحظه ای که جان دارم و زنده هستم سئوال خواهم کرد که چرا و جواب میخواهم. باید به من جواب بدهند که چرا با بچه من چنین کردند. می گویند سکته کرده؛ نه خیر هیچ سکته ای نبوده. بچه مرا دکتر گفته بود نباید زندان برود اما نگذاشتند درمان شود، نگذاشتند استراحت کند بردند زندان. اعتصاب غذا کرد و توجه نکردند به خواسته اش. هیچ توجهی نکردند و اینجوری او را کشتند. باید بگویند چرا و گناه بچه من چه بود؟ باید بدانم بچه من چرا مرده؟ برای چی مرده؟ این حق من است. من یک مادرم.
فرشته قاضی / روز
حکم امنیتی شش سال حبس تعزیری برای علی اکبر محمدزاده
منبع:کمیته گزارشگران حقوق بشر
در آستانۀ اجرا قرار گرفتن حکم اعدام زندانی عباس توکلی برازجانی
منبع:فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
محکومیت قطعی نسرین ستوده به شش سال حبس
گزارشگران هرانا،
۱۳۹۰ شهریور ۲۲, سه‌شنبه
وضعیت وخیم عبدالله صدوقی درهجدهمین روز اعتصاب غذا
منبع: جرس
بیانیه دانشجویان:همه و همه بپا خیزیم و ریشه ظلم و فساد ولایت فقیه را از ایران برکنیم
***
به نام آزادی
من اگر برخیزم، تو اگر برخیزی ، همه برمی خیزند ، من اگر بنشینم ، تو اگر بنشینی ، چه کسی برخیزد ؟ ، چه کسی با دشمن بستیزد ؟ ، چه کسی پنجه در پنجه هر دشمن دون آویزد.متاسفانه در نظامهای بدوی و خودکامه، به جای خردورزی، آنچه رشد و قوت یافته، رذایل و صفات حیوانی می‌باشد که سر لوحه آن قدرت طلبی بدون حد و مرز است، این گوهر گرانمایه ، یعنی جان انسان و حق زندگی و احترام به کرامت انسان در نظر گرفته نشده و جان انسانها بازیچه هوس‌رانی و مطامع دون طبعانه حاکمان خودکامه میشود. مردم عزیز ایران به مردم سوریه بنگرید که با گذشت ۶ ماه از سبعیت و وحشیگری رژیم بشار اسد ، هنوز دست از خواسته‌های خود برنداشته‌اند .اکنون زمان آن فرارسیده است که اقوام ایرانی ( آذری ، لر ، کرد ، بلوچ ، فارس ، عرب و ترکمن ) دست در دست هم نهند و برای نیل به یک هدف مشترک یعنی سقوط رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی با یکدیگر متحد شوند .اکنون بایست دانشجویان ، کارگران ، آموزگاران ، کارمندان ، بازاریان ، دانش‌آموزان و همه و همه بپا خیزند تا ایران را از لوث حکومت سفاک ، استبدادی ، تروریست ، سراپا دروغ و جائر ولایت فقیه پاک نمایند .تنها در خانه ماندن ، ابراز تنفر از رژیم جمهوری اسلامی و مبارزه در فضای مجازی کافی نیست . به یاد داشته باشید که اشکان سهرابی ، محمد مختاری ، سهراب اعرابی ، صانع ژاله ، کیانوش آسا ، ندا آقاسلطان، مصطفی غنیان و دیگر شهدای جنبش سبز ، خون پاک خود را در راه آزادی ایران از چنگال رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی هدیه کردند پس بر ماست که به احترام خون پاک آنان از جای بر خیزیم و ریشه ظلم و فساد ولایت فقیه را از ایران برکنیم .همانا ایرانیان بیش از این لیاقت دارند که اختیار و سرنوشت خود را به دست عده‌ای چپاولگر ، ریاکار ، درنده‌خو و فاسد نظیر علی خامنه‌ای ، مجتبی خامنه‌ای ، احمد جنتی ، احمد خاتمی ، صادق لاریجانی ، علی لاریجانی ، محمود احمدی نژاد ، محمدعلی جعفری و … بسپارند.ای دانشجویان آزادیخواه دانشگاه‌های پلی تکنیک ( امیرکبیر ) ، تهران ، علم و صنعت ، صنعتی شریف ، شهید بهشتی ، خواجه نصیر ، علامه طباطبایی ، مشهد ، لرستان ، رازی کرمانشاه ، شیراز ، اصفهان ، تبریز ، سایر واحدهای دانشگاه آزاد و … اکنون زمان یکرنگی و اتحاد است. ما دانشجویان دانشگاه آزاد تهران مرکز ، تهران جنوب و واحد علوم و تحقیقات تهران دست یاری به سوی تک تک شما دراز می کنیم و در کنار خود انتظار می‌کشیم حضور گرم شما را . ما می‌توانیم در کنار هم صف قدرت‌مندی در دفاع از آزادی بسازیم که این اتحاد و قدرت ، نویدبخش رهایی ایران عزیزمان باشد .مبارزه با رژیم بی‌هویت و دیکتاتوری جمهوری اسلامی بایست مستمر باشد . هر مبارزه‌ای هزینه‌ای دارد اما هزینه آزادی ایران از چنگال استبداد ، ریا و خودکامگی ولایت فقیه هر چه که باشد می‌ارزد به استمرار و بقای این حکومت نامشروع و فاسد به رهبری علی خامنه‌ای .
یادمان باشد که اشکان سهرابی ، ندا آقاسلطان ، سهراب اعرابی ، محمد مختاری و دیگر شهیدان راه آزادی ایران ، همانند هزاران جوان ایرانی آرزوهای بزرگی در سر داشتند اما خون پاک خود را فدای آزادی ایران از سایه شوم دیکتاتوری و استبداد کردند .به یاد داشته باشیم که مجید توکلی ، علی ملیحی ، مجید دری ، مهدیه گلرو ، احمد زیدآبادی ، امید کوکبی ، سورنا هاشمی ، علیرضا فیروزی ، ابولفضل عابدینی نصر ، شبنم مددزاده ، اشکان ذهابیان ، مجتبی احمدی و ...آزادی و آسایش خود را فدای آزادی ایران از ظلم و خفقان و تاریکی کردند .حال چگونه می‌توانیم دست روی دست بگذاریم و تنها در فضای مجازی با دیکتاتوری ولایت فقیه مبارزه کنیم . مردم ایران آغازگر دموکراسی خواهی در منطقه خاورمیانه بودند حال در ادامه آن راه بایست به جهانیان ثابت نماییم که روحیه آزادیخواهی در مردم ایران زنده و پویا است .ما دانشجویان دانشگاه آزاد تهران مرکز ، تهران جنوب و واحد علوم و تحقیقات تهران از همه مردم سرافراز ایران دعوت میکنیم در راستای مبارزه با رژیم نامشروع ، سفاک و دیکتاتوری جمهوری اسلامی در روز سه‌شنبه ۲۹ شهریور ۱٣۹۰ ساعت ۱٨ تا ۲۰ از میدان ولیعصر
تا میدان ونک راهپیمایی سکوت برگزار نمایند .به یاد بیاورید جمله اشکان سهرابی را که خطاب به مادر خویش گفت : " من نروم ، آن یکی هم نرود ، آن یکی هم باز نرود ، چه کسی باید برود؟ " پس همه و همه بپا خیزیم تا ریشه پوسیده ولایت فقیه و رژیم جمهوری اسلامی را که منشأ ظلم ، فساد ، تباهی ، ریا ، استبداد ، جنایت و تجاوز است را از ایران برکنیم .اما در پایان سخنی با بسیجیان و خبرچینان دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی داریم ؛ برای چه کسی و به چه قیمتی چوب حراج بر انسانیت و شرافت خود می‌زنید ؟!! برای دفاع از رژیم فاسد جمهوری اسلامی ، برای حمایت از شخص جنایتکار و دروغپردازی به نام علی خامنه‌ای ؛ به خود بیایید و بدانید که جمهوری اسلامی حتی به وفادارترین نیروهای خود نیز رحم نمی‌کند . آیا شما از سعید امامی یا اکبر هاشمی رفسنجانی یا سعید مرتضوی به علی خامنه‌ای نزدیکترید ؟!! عاقبت آنان را ببینید و به خود بیایید .بسیجیان واقعی همت ، باکری‌ها ، جهان‌آراها ، زینلی ، کشوری ، شیرودی ، بروجردی و … بودند که جان خود را برای حفظ تمامیت ارضی و جلوگیری از تاراج ایران هدیه کردند اما به راستی با خود بیاندیشید که اگر آنان در این برهه از زمان حضور داشتند هموطنان خود را در روز عاشورا به گلوله می‌بستند؟!! به برادران و خواهران هموطن خویش تجاوز می‌کردند؟!! یا در برابر تجاوز به برادران و خواهران هموطن خویش سکوت می‌کردند؟!! قضاوت با خودتان.
وعده دیدار ما : روز سه‌شنبه ۲۹ شهریور ۱٣۹۰ ساعت ۱٨ تا ۲۰ از میدان ولیعصر تا میدان ونک
دانشجویان دانشگاه آزاد تهران مرکز ، تهران جنوب و واحد علوم و تحقیقات تهران
پارس دیلی نیوز
۱۳۹۰ شهریور ۲۱, دوشنبه
پدر محمد مختاری: دست مان خالیست اما کوتاه نخواهیم آمد
چهارشنبه بود که به ما از پلیس امنیت زنگ زدند و گفتند بیایید اینجا. رفتم و پرسیدند که آیا برنامه خاصی دارید؟ گفتم نه مثل هر هفته می رویم سر مزار محمد ضمن اینکه این هفته تولدش هم است و با خانواده و دوستان می رویم. گفتند این هفته نروید. پرسیدم چرا؟ گفتند جوسازی شده و نروید بهتر است. گفتم اشکالی ندارد نوزدهم که تولد است نمی رویم و جمعه میرویم. گفتند جمعه هم نروید. گفتم پنج شنبه می رویم. گفتند پنج شنبه هم نروید و بگذارید برای هفته های بعد. گفتم این که نمی شود تولد. تولد پسر من است. گفتند در سایت های خارجی و اینترنت جوسازی شده و پر شده که شما برنامه دارید و... لذا تعهد بدهید که نمی روید.
یعنی رسما از شما خواستند تعهد دهید که بر سر مزار فرزندتان و بهشت زهرا نمی روید؟
بله گفتند تعهد بدهید که نمی روید. من هم گفتم من نروم و بچه های من نروند بقیه مردم و دوستان محمد می روند. گفتند شما نروید بقیه را ما میدانیم چه بکنیم و میخواهیم سخت گیری کنیم و... گفتم که باید بروم منزل و با خانواده مشورت کنم.
شما تعهد دادید که بهشت زهرا نروید؟
نه من به هیچ عنوان تعهدی ندادم و قبول نکردم. گفتم که من درباره خودم و خانواده ام می توانم بگویم که می رویم یا نمی رویم اما برای دیگران نمی توانم تکلیف تعیین کنم. در اصل می گفتند تعهد بدهید که برای تولد فرزندتان سر خاک نروید. گفتم که تعهد نمیدهم و چرا باید تعهد بدهم؟ رفتن سر خاک بچه من حق من است برای نرفتن سر خاک او تعهد بدهم؟ یک جوری میخواستند ما اعلام کنیم که کسی سر خاک نرود اما خب من نپذیرفتم. تعهد هم ندادم اما سر مزار نرفتیم. بعد شنیدیم که هر کسی رفته اجازه نداده اند سمت مزار محمد برود و تعدادی را هم بازداشت کرده اند که چند تا از بچه های اشنا هم بازداشت شده اند.پیش از این در واکنش به سخنان رئیس قوه قضائیه که جانباختگان بعد از انتخابات را در یک نفر خلاصه کرده بود به "روز" گفته بودید که "19شهریور تولد محمد من است من اعلام کنم که سر خاک او تولد می گیریم کلی مامور می ریزند بهشت زهرا".بله و فکر میکنم همان گفته من باعث شد فکر کنند که برنامه خاصی داریم در حالیکه ما فقط میخواستیم روز تولد محمد در کنار او باشیم سر خاک او و با او باشیم که این را هم از ما گرفتند. همیشه ماموراها می آیند دفعات قبل به ما نمی گفتند نروید می آمدند و می ایستادند و نمیگذاشتند کسی بیاید اما این بار رسما به خودمان گفتند نروید.
شکایت تان به کجا رسید آقای مختاری؟ بالاخره چه پاسخی به شما دادند؟
هیچی. هر بار فقط می گویند داریم پی گیری میکنیم. ابتدا که همان شب اول بود آمدند و گفتند که از محمد عکس بدهید او را جزو شهدا اعلام کنیم و از مزایا بهره مند شوید. ما مخالفت کردیم و قبول نکردیم. البته فکر میکنم از قضیه فیس بوک محمد خبر نداشتند و بعد که فیس بوک محمد را دیده بودند و اینکه او چه تفکری داشت و جمله آخری که نوشته بود، کوتاه آمدند.
و بعد دیگر سراغ خانواده شما نیامدند؟ یادم است محمد را همراه با صانع ژاله ابتدا بسیجی معرفی کرده و لباس شخصی ها تشییع کردند و همان موقع شما هم در مصاحبه با "روز" در این زمینه توضیح دادید.
چند بار بعد از آن از بنیاد شهید تماس گرفتند که میخواهیم بیاییم و گفتم که درگیر بنایی هستیم و مساعد نیتسیم گفتند شما بیا و من هم نرفتم. فکر میکنم میخواستند بحث دیه را وسط بکشند و... اما من نرفتم و نمی روم.آقای مختاری حال میخواهید چه بکنید محمد کشته شده، قاتلش معرفی نمی شود و خانواده شما تحت فشار قرار می گیرید و حتی اجازه حضور برمزار فرزندتان را نیز به شما نمیدهند.ناراحت هستیم. جای خالی محمد را می بینیم و واقعا اذیت می شویم مادر و برادران و خواهر محمد خیلی اذیت می شوند. ناراحت هستیم اما دستمان خالی است و کاری از دست ما بر نمی آید. هیچ کاری نمی توانیم بکنیم. جز اینکه برویم و پی گیری کنیم هر بار جواب سربالا بدهند اما باز می رویم و پی گیری میکنیم باید جوابگو باشند خونی روی زمین ریخته شده و باید جواب بدهند. هر چقدر هم طول بکشد و تا هر زمان که لازم باشد می رویم و کوتاه نمی آییم. خانواده های دیگر هم پی گیر هستند. حتی خانواده هایی که سکوت کرده اند اینطور نیست که نخواهند حرف بزنند. انها را ساکت کرده اند اما آنها هم فریاد دارند دلشان میخواهد حرف بزند اما جو طوری است که نمی توانند.
با این اوصافی که می فرمایید چگونه پی گیری خواهید کرد؟ آیا پی گیری از طریق نهادهای بین المللی یا سازمان ملل مدنظرتان است؟
رسیدگی که میخواستند بکنند تا الان کرده بودند همین یک ماه پیش در کرمانشاه اتفاقی افتاد و چند روز نگذشته قاتل را پیدا کردند این نشان میدهد که در این زمینه قوی هستند حال چطور شده که در پیدا کردن و معرفی قاتلان بچه های ما قوی نیستند؟ این همه مدت بچه های ما کشته شده اند حتی یک قاتل هم معرفی نشده. مطمئنا اگر جواب ندهند ما به راههایدیگر هم خواهیم اندیشید فعلا از طریق خود داخل کشور پی یگری میکنیم اما اگر جواب نگیریم از سازمان ملل و نهادهای بین المللی هم پی گیری خواهیم کرد بالاخره باید مشخص شود خون بچه های ما چرا ریخته شد و قاتلان بچه های ما چه کسانی هستند. این خون ها نباید پایمال شود.
منبع: روز آنلاین
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
رژیم جمهوری اسلامی: یک حکومت فاسد و بحران‌زده در آستانه فروپاشی
آشفتگی داخلی و بحران مشروعیت رژیم جمهوری اسلامی: سقوط قریب‌الوقوع رژیم ننگین جمهوری اسلامی به کجراهه‌ای کشیده شده است که دیگر قادر به حفظ ظا...
-
گزارش دریافتی زندانيان و بازداشتي هاي شيراز در استان فارس مختصري از وضعيت و فضاي امنيتي و ضد قوانين و موازين حقوق بشري كه در بازداشتگاه پلاك... -
رضا رسايي را كشتند. او يكي از معترضان شجاعي بود كه پس از كشته شدن وحشيانه مهسا ژينا اميني براي اعتراض به خيابانها آمده بود. او در تاريخ ١٦...
