فراخوان به نوشتن تجربیات زندانیان از سلول انفرادی

تجربه تحمل سلول انفرادی، بدون شک تجربه تلخ و سختی است. تجربه‌ای که بسیاری از بازداشت‌شدگان سیاسی، برای چند روز هم که شده آن را از سر گذرانده‌اند. نگهداری متهمان در سول انفرادی البته در خصوص متهمان غیرسیاسی نیز صادق است. و این سلول‌ها، عموما برای جداسازی متهم از سایر زندانیان، و با هدف ایجاد فشار روانی بر وی صورت می‌گیرد.شاید بسیاری از افرادی که تجربه حضور در سلول انفرادی را دارند، این مطلب را تأیید کنند که عموما افراد پس از گذشت زمانی( که بستگی به ظرفیت آدمهای مختلف، متفاوت است) دچار فشارهای روانی شدید شده و قدرت تحلیل شرایط را از دست می‌دهند.این مساله به خصوص در مورد بازداشت‌شدگان سیاسی بسیار حائز اهمیت است. این افراد، معمولا در سلول انفرادی و در قطع ارتباط کامل با اوضاع و شرایط خارج از زندان قرار می‌گیرند، بنابراین پس از مدتی وقتی از قدرت تحلیل شرایط عاجز می‌شوند. بازجو و یا فرد دیگری در این قامت، این امکان را می‌یابد که این فشار و تزلزل روحی را تشدید کرده و از ‌آن به نفع خود استفاده کند. این مسأله در اکثر افرادی که در دوران بازجویی، قدرت تحمل خود را از دست می‌دهند و گاها به خواسته‌های بازجویانشان تن می‌دهند، به چشم می‌خورد. زمانی که فرد ، نتواند دید کاملی نسبت به شرایط پیرامونش داشته باشد. در بی‌خبری و حرفهای نادرست اطرافیان( بازجوها)، فرو می‌ریزد. ترس از فراموش شدن، ترس از بی‌اهمیت بودن محیط پیرامونی نسبت به شرایط او.. همگی از دلایلی است که فرد زندانی را به عدم مقاومت ترغیب می‌کند.بسیاری از افرادی که به خصوص در دو سال گذشته، سلول انفرادی را تجربه کرده‌اند، شاید از خود پرسیده باشند و این توقع را از باتجربه‌های جنبش داشته‌اند که چرا پیش از این هیچ‌کس در خصوص چگونگی تحمل شرایط سلول انفرادی حرفی نزده است.؟ چرا کسی راهکارهای موجود را ارائه نداده؟ تجربیات مختلف زندانیانی که در چنین شرایطی قرار گرفته‌اند، اگر در کنار هم جمع شود بدون شک می‌تواند مجموعه‌ای را فراهم کند که افراد مختلف، با مطالعه آن دید جامع‌تری نسبت به شرایط سلول انفرادی و چگونگی بهتر تحمل کردن آن داشته باشند.از این رو، هدف ما در کمیته گزارشگران حقوق بشر ، جمع آوری تجربیات عینی افراد از حضورشان در سلول انفرادی است. برای اینکار، کوچکترین جزئیاتی به ما کمک می‌کند تا مجموعه را پربارتر کرده و کمک بیشتری به کسانی کنیم که شاید در آینده، چنین شرایطی را تجربه کنند. از آنجایی که شنیدن تجربیات همه زندانیان از سلول انفرادی برای ما مهیا نیست، در کنار مصاحبه و صحبت مستقیم با افرادی که چنین روزهای را گذرانده‌اند، می‌خواهیم دعوت کنیم، تا “زندانیان سلول انفرادی” با نوشتن تجربیات خود و ارسال آن برای ما، در کامل شدن این مجموعه ما را یاری کنند.ذکر این مساله قابل توجه است که برای این کار، نوشتن هر نوع جزئیاتی مهم است. در یک کلام” می‌خواهیم به دیگران بگوییم که چطور سلول انفرادی را تحمل کنند، چطور روزهایشان را به شب برسانند. چه کارهایی می‌توانند بکنند. چه کارهایی می‌شود انجام داد. یا اینکه، شما برای گذراندن روزهای انفرادی چه کردید ؟



کمیته گزارشگران حقوق بشر


نوشته ای از اکبر پوراحمدی