این زندانیان سیاسی، هر دو در نامه های جداگانه ای از شکنجه هایی که در دوران بازداشت موقت بر آنها رفته بود، سخن گفتند و خواستار رسیدگی مسوولان به اعمال خودسرانه بازجویان وزارت اطلاعات شدند.عبدالله مومنی نامه اش را خطاب به رهبری نوشت و حمزه کرمی نیز در نامه ای به دادستان کل کشور شرح شکنجه هایش را داد، اما از آن جا که حمزه کرمی سالها مدیرکل سیاسی دفتر هاشمی در زمان ریاست جمهوری وی بوده است، هاشمی توانسته بود این نامه را به شخص رهبری نیز برساند.
این دو زندانی سیاسی در نامه هایشان فاش کرده بودند که بازجویان وزارت اطلاعات، برای اینکه آنها را به اجبار به اعتراف علیه خود و دیگران وادار کنند، بارها سر آنان را در کاسه توالت فرو برده اند، تا جایی که حلق و بینی آنان آغشته به کثافات شده است. بعد از این شکنجه های بی سابقه نیز این دو زندانی ماه ها در بی خبری کامل در سلول انفرادی رها شده اند؛ شکنجه هایی که به اعتراف دروغین این دو زندان علیه خود منجر شده است.دستگاه قضایی مدتهاست شاکیان را به جای ظالمان مورد تهدید و بازجویی قرار می دهد و یکی جدیدترین مصادیق بارز این وضعیت، عبدالله مومنی و حمزه کرمی هستند که به دلیل نوشتن نامه و شرح شکنجه هایشان و درخواست برای مجازات ظالمان و شکنجه گران، دوباره مورد بازجویی قرار گرفته اند و پرونده جدیدی برایشان تشکیل شده است.عبدالله مؤمنی سخنگوی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت) سی خردادماه ۱۳۸۸ پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در ساختمان ستاد شهروندان آزاد (حامیان مهدی کروبی، از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری) بازداشت و به مدت سه ماه در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ و ۲۴۰ محبوس بود.حمزه کرمی، دیگر زندانی سیاسی نیز از بازداشت شدگان حوادث بعد از انتخابات ریاست جمهوری است. او طی سال های ۶۸ تا ۷۴ فرماندار ورامین و از سال ۷۴ تا ۸۰ مدیرکل سیاسی دفتر رییس جمهور (هاشمی و خاتمی) بوده است. وی همچنین در سالهای دفاع مقدس از فرماندهان جنگ بوده است.هر دوی این زندانیان سیاسی، اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین در حال گذراندن دوران محکومیتشان هستند.
گزارش کلمه
