متن کامل گفتگوی با عبدالعلی مددزاده پدر شبنم و فرزاد مددزاده را با هم می خوانیم:
آقای مددزاده بعد از انتقال شبنم به زندان قرچک ورامین اطلاعی از وضعیت او دارید؟دیروز بالاخره خواهرش توانسته یک ملاقات هشت دقیقه ای با او داشته باشد.ملاقات حضوری؟نخیر از پشت شیشه، آنهم فقط به مدت هفت – هشت دقیقه و همین بس و امروز هم یک دقیقه، فقط یک دقیقه تلفن زد.علت انتقال زندانیان سیاسی زن به زندان قرچک را به شبنم یا شما نگفته اند؟نخیر نه به شبنم و نه به ما هیچ علتی را نگفته اند. ابتدا این زندانیان را بدون هیچ دلیل قانونی از تهران به زندان گوهردشت تبعید کردند الان هم که غیر منتظره آنها را به زندان قرچک منتقل کرده اند. اصلا اینها حکمشان را باید در تهران می گذراندند اما خوب می گویند حرف بزنید می کشیم و باتوم می زنیم و شکنجه می کنیم …وضعیت روحی دخترتان چطور بود؟وضعیت خوبی که ندارد. خوب در وضعیتی که سیصد چهارصد خانم را در سه چهار سوله انداخته اند.آب آشامیدنی که شور شور است. وضعیت دستشویی و حمام و آب سرد و گرم که غیرقابل توصیف است. وقتی ظرف ها را در دستشویی می شویند دیگر خودتان حدس بزنید وضعیت و امکانات بهداشتی آنجا چگونه است.آقای مددزاده از زندان قرچک با عنوان “کهریزک دوم” نام برده می شود، برخورد مسئولین زندان و زندانبانان با زندانیان چطور است؟برخوردهای وحشتناک با زندانیان دارند. کتک و باتوم زدن و ناخن کشیدن یک شیوه معمول و متداول در این زندان است و یک لقمه نان برای خوردن می دهند و به آنها می گویند همین هست که هست. فروشگاه هم ندارند که خودشان حداقل بتوانند چیزی بخرند…خلاصه اینها فقط بخشی از وضعیت زندان قرچک است و بعدها معلوم خواهد شد چه بلایی به سر فرزندان ما آورده اند مانند همان کهریزک…
آیا زندانیان سیاسی با زندانیان غیر سیاسی و خطرناک در یک جا نگهداری می شوند؟
بله، همه در یک جا نگهداری می شوند و این مسئله بسیار ما را نگران کرده است. قاتل، قاچاقچی مواد مخدر، معتاد و مجرمین همه با زندانیان سیاسی در سوله ها با هم هستند. همه این مسائل ما را نگران و ناراحت کرده و وقتی ملاقات و تلفن نداریم نگران تر می شویم. به هر کجا هم مراجعه می کنیم دردمان را بگوییم فایده ای ندارد و کسی جواب نمی دهد. با مصاحبه سعی می کنیم گوشه ای از دردها و صدایمان را به گوش همه برسانیم تا شاید باعث شود بازرس و ناظر بیاید و این شرایط را ببینند و اقدامات لازم را انجام دهند اما تا الان هیچ بازرسی نیامده است و خود مسئولین هم که اصلا جوابی به ما نمی دهند.خانواده زندانیان سیاسی زن هم نامه ای به ریاست کمیسیون حقوق بشر اسلامی نوشتند و در آن از وضعیت دهشتناک زندان و برخوردهای زندانبانان نوشته اند. آیا تاکنون پاسخی به این نامه داده شده است؟نخیر تاکنون هیچ نتیجه ای از اقدامات که انجام داده ایم نگرفته ایم کسی هم نیست تا زندانیان سیاسی زن را از این وضعیت نجات دهد و مانع از تکرار وقایع کهریزک شود.این مسائل و برخوردها را با مسئولین قضایی و دادستان مطرح کرده اید؟اصلا نمی گذارند کسی را ببینیم. هر کجا که مراجعه می کنیم جوابمان را نمی دهند.از وضعیت پسرتان فرزاد خبر دارید؟
پسرم زندان رجایی شهر است باز نسبتا وضعش بهتر است البته وقتی می گویم بهتر است در مقایسه با شرایط زندان دخترم می گویم نه اینکه شرایط زندان رجایی شهر خوب باشد. اما الان نگرانی شدید ما از وضع شبنم و دیگر زندانیان زن سیاسی است که به زندان قرچک منتقل شده اند.
وضعیت جسمانی شبنم چطور است؟
وضعیت جسمانی او اصلا خوب نیست، قلبش ناراحت است و چشمش مشکل دارد وقتی هم که به پزشک زندان مراجعه می کند به جای درمان به او می گویند ما شما را اینجا نیاورده ایم تا از شما پرستاری کنیم بلکه می خواهیم شکنجه اتان کنیم. خوب این وضعیت دکترهای زندان است دیگر بقیه را خودتان حدس بزنید!با توجه به اینکه می گویید مسئولین دستگاه قضایی حاضر به پذیرفتن شما نیستند از همین تریبون حرف هایتان را با آنها بگویید.ما نسبت به این شرایط وحشتناک و غیر انسانی اعتراض داریم. سوال من این است آیا شما خودتان فرزند ندارید؟ آیا قانون سازمان زندانها این است؟ آیا در قانون زندان آمده است که مسئولین زندان تمام این رفتارهای غیرانسانی را انجام دهند بعد هم بگویند آش خاله ات است بخوری پاته نخوری پاته؟! یک پیرمرد هفتاد و پنج ساله و مریض حال مگر کسی جز بچه هایش دارد؟ بیایند من را هم بکشند تا راحت شوم. الان فرزاد و شبنم توی زندان هستند و مادر آنها مریض حال در خانه است قبلا می رفت زندان گوهردشت بچه هایش را می دید کمی آرام می شد اما الان با این وضعیت دیگر حال و روزی برای ما نمانده است هر دو مریض شده ایم. همسرم قلبش ناراحت شده من هم بینایی یک چشمم را از دست داده ام. این فشارها و این شکنجه ها و توهین ها را که می شنویم دیگر حالی برای ما باقی نمی ماند.
