میثم کوچک، مچ‌ بند سبز بر دست، راه شهدای جنبش سبز را ادامه می‌دهد

پرونده میثم عبادی، از شهدای جنبش سبز برای بررسی دوباره به شعبه سوم دادسرای جنایی ارجاع شد. این در حالی است که چندی پیش وقتی اصغر عبادی پدر میثم، جوانترین شهید جنبش سبز برای پیگیری این پرونده به دادگاه مراجعه کرد قاضی پرونده به او اعلام کرد که این پرونده برای همیشه مختومه شده است. اما با پی گیری های دوباره خانواده و گرفتن وکیل جدید برای پرونده مجددا این پرونده قضایی بررسی خواهد شد. نسرین ستوده، وکیل قبلی این خانواده نیز مدتهاست در زندان اوین به سر می برد.میثم عبادی، جوان ترین شهید جنبش سبز، ۲۴ خردادماه سال ۸۸ در یکی از تجمعات اعتراضی پس از انتخابات به شهادت رسید. میثم کارگری بود که برای کمک به خانواده اش از چهارده سالگی در یک کارگاه خیاطی کار می کرد.این روزها اما خانواده میثم عبادی، میثم کوچک را در میان خود دارند. میثم فرزند خواهر این شهید جنبش سبز است که سه ماهی است چشم به جهان گشوده و اسم میثم را بر او نهاده اند .هر چند اصغر عبادی با بغض می گوید هنوز نمی تواند این کودک را با این اسم صدا بزند و قلبش از شنیدن این نام درد می گیرد، اما میثم کوچک از همان ابتدای تولد مچ بند سبز بر دستانش دارد و وجودش این خانواده را دلگرم می کند .اصغر عبادی می گوید: با دیدن این کودک و دستبند سبزش می دانم که راه سبز امید ادامه دارد. این کودک راه میثم و میثم ها را ادامه می دهد و نمی گذارد خون این جوانان به ناحق پایمال شود.او برای چندمین بار از همه مسوولان قضایی جمهوری اسلامی می خواهد تا قاتل میثم را معرفی و مجازات کنند.



گزارش خبرنگار کلمه  

تعدادی از امضا کنندگان بیانیه ۳۶ نفره به سلول انفرادی منتقل شدند

در پی انتشار بیانیه ۳۶ نفر از زندانیان سیاسی، تعدادی از آنان احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفته اند. همچنین تعدادی از آنان نیز به انفرادی منتقل شده اند. تعدادی از امضا کنندگان بیانیۀ مذکور، بعد از احضار مورد بازجویی قرار گرفته و برخی نیز به سلول انفرادی منتقل شده اند.این گزارش حاکی است، در زندان اوین، تعدادی از اسرای جنبش سبز به بند امنیتی دو الف منتقل و مورد بازجویی قرار گرفته اند. دکتر محسن میردامادی و فیض الله عرب سرخی از جمله این زندانیان سیاسی بوده اند که مورد بازجویی قرار گرفتند.بر اساس این گزارش، همچنین جواد امام از جمله زندانیانی است که همچنان در انفرادی به سر می برد.گفتنی است، سی و شش زندانی سیاسی منتقد در زندانهای اوین، رجایی شهر و خوزستان، روز شنبه, ۱۴ آبان ماه، با صدور بیانیه ای در باره انتخابات آتی مجلس، ضمن هشدار به مسوولان ارشد نظام درباره روند فعلی اداره کشور، تاکید کردند که صلاح جنبش سبز و جریان اصلاح طلب در این است که در صورت برگزاری انتخابات سالم و آزاد به طور یکپارچه از آن استقبال کنند و در صورت ناسالم بودن آن، با انسجام و وحدت و داشتن برنامه، عامل مشروعیت بخش به انتخاباتی ناسالم و غیرقانونی نشوند.این ۳۶ زندانی سیاسی در بخشی از بیانیه خود، مجلس فعلی را به مجلس دوران حسنی مبارک در مصر تشبیه کرده و نوشته بودند: بدون وجود مجلسی متشکل از نمایندگان واقعی و مدافع حقوق مردم، نه تنها احقاق حقوق از دست رفته مردم، بلکه جلوگیری از مفاسد بزرگی که اخیرا تنها نمونه هایی از آن – آن هم نه به طور کامل – انتشار یافته، امکان پذیر نیست.زندانیان سیاسی حامی جنبش سبز در بیانیه خود به تحلیل مفاسد اقتصادی دولت دهم از جمله اختلاس ۳۰۰۰ میلیارد تومانی نیز پرداخته و نوشته بودند: از وقوع مفاسد اخیر نباید متعجب بود زیرا دولتی که امانتدار رای مردم نباشد و در انتخابات با رای مردم آنچنان بازی کند، طبعا امانتدار سرمایه های معنوی و مادی مردم هم نمی تواند باشد.امضا کنندگان این بیانیه یکی از مهم ترین مشکلات امروز کشور در عرصه های مختلف از جمله انتخابات را ورود نهادها و نیروهای نظامی و امنیتی به این عرصه ها دانسته و نوشته بودند: این نهادها قانونا و عرفا از ورود به آنها منع شده اند. تنها در نظام های استبدادی است که اینگونه نهادها در امور سیاسی، اقتصادی، قضایی و امثال آن مداخله می کنند و هرچه استبداد در نظامی بیشتر و شدیدتر باشد، حضور نهادهای امنیتی و نظامی نیز در عرصه های مختلف بیشتر و پررنگ تر است. در کشور ما نیز سکاندار اصلی حوادث انتخابات سال ۸۸ و پس از آن این نهادها بودند و هستند که حضور آنها همچنان ادامه دارد و فضای امنیتی سنگینی را بر کشور مستولی و سایه افکن کرده اند.





ندای سبز آزادی 

احضار مجدد پرستو فروهر به وزارت اطلاعات

مراسم سیزدهمین سالگرد جانباختن داریوش فروهر، رهبر حزب ملت ایران و همسرش پروانه اسکندری، روز اول آذر برگزار می شود، که منابع خبری گزارش داده اند طبق روند چند سال اخیر، بازماندگان داغدار این فعالان ملی کشور، مجددا به وزارت اطلاعات احضار و تهدید شده اند.مراسم سالگرد مرحومان پروانه و داریوش فروهر، فعالان جنبش ملی ایران، روز اول آذر ماه سال ۹۰ در منزل آن دو مرحوم برگزار می شود.بر اساس این گزارش، مراسم بزرگداشت سیزدهمین سالگرد این دو قربانی قتل های زنجیره ای، یکم آذرماه ساعت چهار و نیم بعد از ظهر در خانه آنها، واقع درتهران، خیابان سعدی شمالی خیابان هدایت کوچه شهید مرادزاده پلاک٢٢ برگزار می گردد.طی سال های اخیر، حکومت و نهادهای امنیتی، از برگزاری مراسم سالگرد و یادبود قربانیان قتل های زنجیره ای شدیدا جلوگیری بعمل آورده و خانواده ها و بازماندگان را تهدید کرده اند و سایت احترام آزادی گزارش داده است که امسال نیز، پرستو فروهر و آقایان خسرو سیف و مهرداد سید عسگری از اعضای حزب ملت ایران به وزارت اطلاعات فراخوانده شدند.قتل های زنجیره ای مخالفان و دگراندیشان، از مهمترین اتفاقاتی بود که دولت اصلاحات را با بحران مواجه کرد، اما بنابر اصرار محمد خاتمی رییس جمهور وقت، وزارت اطلاعات در بیانیه ای قتل های سیاسی را محکوم کرد.

تغییر برای برابری

همسر آریا آرام‌نژاد: با مشت به دهان آریا کوبیدند/ جای هنرمند در قلب مردم است، نه زندان

خانواده آریا آرام نژاد نسبت به وضعیت سلامت این هنرمند زندانی ابراز نگرانی کرده و خواستار تسریع در رسیدگی به پرونده و همچنین آزادی هرچه سریعتر او شده اند.آریا آرام نژاد، ترانه سرا و خواننده ی جوان بابلی که با سرودن آهنگ های اعتراضی خود بارها نسبت به وضعیت زندانیان دیگر ابراز نگرانی کرده بود، این بار خودش در زندان به سر می برد و خانواده ی اش نگران وضعیت او هستند.نزدیک به ۳۰۰ هنرمند و فعال مدنی و سیاسی هم چندی پیش با امضای نامه‌ای خواستار آزادی این هنرمند جوان شدند.آریا آرام‌نژاد که پیش از این در عاشورای سال ۸۸ پس از خواندن یک آهنگ اعتراضی درباره به وضعیت موجود بازداشت شده بود، بار دیگر در ۱۷ آبان ۹۰ زمانی که برای پیگیری پرونده محکومیت خود به دادگاه تجدید نظر استان مازندران واقع در ساری مراجعه کرده بود، پس از بازگشت به منزل از سوی ماموران امنیتی بازداشت و به مکان نا‌معلومی انتقال داده شد.با عادله ضیایی، همسر آریا آرام نژاد، در مورد اتهامات احتمالی و دغدغه های این زندانی در بند گفت و گویی انجام داده ایم که در پی می آید:

آخرین خبری که از وضعیت همسرتان دارید چیست؟

آخرین خبر من مربوط به چهار روز قبل است که ایشان تماس کوتاهی گرفتند که متاسفانه حالشان خوب نبود، خسته و عصبی و تحت فشار به نظر می رسید.

یعنی بعد از آن تماس تلفنی، احساس می کنید نگرانی برای وضعیت آریا وجود دارد؟

قطعا، چون در تماس تلفنی شان چندین بار تاکید داشتند که برایشان لباس گرم و همچنین کتاب ببرم. اما علی رغم درخواست مکرر من و قول مساعد جناب آقای دادستان در این مدت و تاکید خودشان، تا این لحظه که با شما صحبت می کنم متاسفانه هیچگونه همکاری ای انجام نشده است. داشتن امکانات اولیه مناسب برای زنده ماندن و زندگی از ابتدائی ترین حقوق نه حتی انسان بلکه موجود زنده است و من از این بابت بسیار معترض هستم.همینطور طبق اطلاعاتی که به من رسیده، متاسفانه زندان ایشان از آب آشامیدنی مناسبی برخوردار نیست. وضعیت سلامتی آریا متاسفانه مناسب نیست و من شدیدا نگران سلامتی او هستم. تا او را نبینم آرام و قرار ندارم و تنها چیزی که مرا مجاب به مصاحبه کرد، فقط و فقط شرایط سخت جسمی و روحی آریا است.

آیا هیچ اطلاعی از وضعیت بازجوئی های آریا دارید؟

در تماس تلفنی که انجام شد، ایشان گفت که در این مدت فقط یکی دو بار بازجوئی شده و این نشان دهنده ی روندی کند برای پرونده آریا است و از این موضوع بسیار ناراحت بود. اما هر وقت من از ایشان می خواستم در مورد روند بازجوئی صحبت کند، تهدیدش می کردند که تلفن را قطع خواهند کرد. برای همین صحبت زیادی در این زمینه نشد.

اصلا می دانید آریا برای چه دستگیر شده ؟

هنوز بعد از گذشت این مدت، این علامت سوال بزرگ برای من و خیلی از دوستانِ اوست که چرا آریا را دستگیر کردند؟ چرا درست در روزی که برای بررسی نتیجه پرونده اش به دادگاه تجدید نظر رفته بود؟ در اولین مکالمه اش گفته بود به جرم ساختن آهنگها بازداشت شده و همین طور روزی که مامورین برای بازداشت آریا به منزل آمده بودند، ایشان مصر بود که حکم دستگیری را ببیند و مامورین هم با اکراه نشان دادند.

علت دستگیری را هم نوشته بودند؟

اتفاقا نکته ی جالب توجه همین بود که در توضیح علت بازداشت نوشته بودند: ایشان خواننده جریان فتنه است! و بعد از عاشورای ۸۸ آهنگ «علی برخیز» را خوانده و دستگیر شده و بعد از آزادی به قید وثیقه “به فتنه گری ادامه داده است”!!

پس به نظر می رسد منظور از «فتنه گری» خواندن همان آهنگ های انتقادی بوده که منجر به دستگیری شده، درست است؟

این چیزی بود که در حکم دستگیری نشانش دادند. بسیار متاسفم. در کدام فرهنگ لغت، روایت کردن وضعیت واقعی و ملموس جامعه به زبان شعر مصداق فتنه گری است؟ در کجای دنیا امید دادن به مردم برای بهبود شرایط، فتنه گری تعبیر می شود؟ چه قشری از انسانها و با چه تفکری می توانند مخالف حس والا و انسانی همدردی با مادرانی که داغدار بیگناه کشته شدن عزیزانشان هستند، باشند؟

آیا ترانه های این هنرمند چیزی غیر از صداقت محض، تعهد و بی تفاوت نبودن به دردهای خاموش اما بیدار مردم است؟ ایشان در کدام ترانه اش حرف کذب و ناراستی زده است؟ در کدام ترانه امنیت مردم و کشورش به خطر افتاده؟ آیا به کسی توهینی شده؟ در کدام آهنگ، ایشان هموطنانش را دعوت به خرابکاری، آشوب و اغتشاش کرده است؟ بدا به حال ما که هنرمندانی را چنین مورد بی مهری و هتک قرار می دهیم که جرمشان چیزی جز متعهد بودن، مسئولیت پذیری، شرافت وصداقت بی پایان نیست.ممکن است کمی از دستگیری اول آریا در عاشورای ۸۸ و روند پرونده اش بگویید؟ و آیا این احتمال وجود دارد که بدون ابلاغ حکم، او را برای اجرای حکم قبلی برده باشند؟

ایشان بعد از اتفاقات تکان دهنده عاشورای ۸۸ به شدت متاثر شد و تصمیم به ساختن آهنگی گرفت که به «علی برخیز» معروف شد. بعد از انتشار این آهنگ که اتفاقا از مضامین مذهبی شیعه سرشار بود، در ۲۶ بهمن ۸۸ با حمله به منزل، ایشان را بازداشت کردند.
جای شگفتی و تاسف است که در یک کشور اسلامی، پاداش و نهایت حمایت از هنرمندی که خالق یک اثر مذهبی تاثیرگذار بود، زندان است. به این”اتهام” – که به دلیل استناد های بی پایه و همچنین ایستادگی آریا با وجود فشار های بسیار بسیار زیاد و تمکین نکردن ایشان به اعتراف به موارد خواسته شده از او – به “جرم” تبدیل نشد، ایشان در دادگاه اول به ۱۰ ماه حبس محکوم شد.
در روز دستگیری مجدد، ایشان برای پیگیری حکم دادگاه تجدید نظر به دادگاه رفته بود که به آریا گفته بودند پرونده در دست بررسی و مطالعه است و فعلا باید صبر کنید اما به محض بازگشت به منزل دستگیر شد. من بعید می دانم در فاصله نیم ساعت پرونده بسته شود، حکم صادر شود، ابلاغ شود و اجرا شود.

کمی از روز دستگیری آریا در این مورد بازداشتی اخیر برای ما می گویید؟

ساعت دو بعد از ظهر روز ۱۷ آبان بعد از برگشتن از دادگاه بی نتیجه ی تجدید نظر، به محض پیاده شدن از خودرو، پنج نفر در ورودی ساختمان به آریا حمله کردند و با مشت به دهانش کوبیدند. من منزل بودم. وقتی دیدم کلید بیش از حد معمول در قفلِ در می چرخد، رفتم در را باز کردم، دیدم آریا با دستان دستبند زده داشت تلاش می کرد که در را برای ماموران باز کند.

چند مامور همراهش بودند؟

پنج مامور لباس شخصی به همراه آریا وارد خانه شدند و همه جا را گشتند. کامیپیوتر آریا، سی دی ها و نوشته هایش را به همراه کامپیوتر من، سی دی ها و نوشته ها و شعر های من بردند.من از حقوقدانان می پرسم، اگر حکم بازداشت برای آریا بود، چرا وسایل مرا برده اند؟ حالا که می دانند وسایل من است، چرا بر نمی گردانند؟ دوستانی که در شرایط مشابه قرار گرفتند، می دانند که این برادران تمایل زیادی به بردن رسیور ماهواره دارند که این کشف و ضبط زودتر از بقیه موارد اتفاق افتاد. شوک ورود این افراد به خانه آنقدر برای من زیاد بود که به گفته آریا تا مدتی بیهوش بودم و مامورین مجبور شدند دستبند آریا را باز کنند.

یعنی به همراه آریا منزل را گشتند و برخی از وسایل شما را هم بردند؟

همه جا را گشتند. اتاق من و حتی همه کمد های لباس که آریا به شدت معترض شده بود اما متاسفانه حتی کیف دستی مرا هم بررسی کردند. یک نکته جالب توجه این بود که بعد از بررسی خودروی آریا، مطالبی را که آریا برای رد مستدل اتهامات و اثبات بی گناهی اش برای جرم های ذکر شده در دادگاه اول نوشته بود و قرار بود بعد از تکمیل به دادگاه تجدید نظر تقدیم کند، به عنوان “مدارک مربوط به جنبش سبز” ثبت و با خود بردند.

وضعیتِ بیماری و سلامتی آریا چگونه است؟

متاسفانه یک بیماری قلبی ارثی در خانواده شان وجود دارد که مادر محترم و یکی از خواهرانِ آریا هم بر اثر همین بیماری به رحمت خدا رفتند. همه ی نگرانی این است که آریا هم درگیر این مشکل است. متاسفانه در چند وقت اخیر به محض اینکه وضعیتی باعث فشار روانی و عصبی بر آریا می شد، این مسئله افزایش پیدا می کرد که با یک پزشک مشورت شده بود و قرار بود یک سری آزمایشات انجام بشود که این اتفاقات افتاد و چون در حال حاضر آریا در انفرادی و وضعیت فشار قرار دارد، من به شدت نگران بیماری قلبی ایشان هستم.

خواسته شما از مسئولین چیست؟

اولین و مهم ترین خواست من و همه دلسوزان و همه کسانی که به نوعی نگرانی خودشان را از این بازداشت اعلام کردند، آزادی بی قید و شرط آریا است، و بعد اینکه از این بزرگواران می خواهم که تا آزادی ایشان شرایط مناسب زیستی و سلامتی را برای آریا که سابقه بیماری ارثی دارد، فراهم کنند و اجازه دهند کسی که به زبان لطیف هنر از حقوق مردم دفاع می کند، حداقل حقوق نه حتی شهروندی، بلکه حقوق مرسوم یک زندانی را در این ایام داشته باشد که باز شاهد مورد دیگر از قانون گریزی در پرونده نباشیم.
این برخوردهای آزاردهنده، زیبنده یک دولت اسلامی که داعیه دار اخلاق و اصول دین و مهرورزی برای همه انسانهاست، نیست. و خواسته دوم اینکه با تسریع در روند این پرونده، التهاب ایجاد شده در جامعه هنری و عموم مردم را از بین ببرند. مردم هنردوست و فهیم ما به قشر هنرمندشان علاقه مند و به شرایط آنها بسیار حساس هستند و سریعا موضع گیری می کنند.اگر نکته ای باقی مانده است که من نپرسیده ام، بفرمایید.مایل بودم بگویم آریا از معدود هنرمندانی است که آثارش از همه طیفهای مذهبی، هنری و سیاسی مخاطب دارد از حوزه علمیه و حتی مراجع محترم گرفته تا دوستان غیر مذهبی و لائیک. اصول گرا و اصلاح طلب. چون ایشان جزء کسانی است که مفاهیم انسانی را نه فقط در گفتار بلکه در عمل، زندگی می کند. تبلور آنچه در وجود انسان است می تواند راز ماندگاری و محبوبیت انسانهای شریف باشد.من فکر می کنم در شرایطی که گرگها برای تکه تکه کردن سرمایه های این مملکت دندان تیز کرده اند و هر لحظه نه تنها تمامی اظهار نظرهای مسئولین بلکه عملکردشان رصد می شود تا لغزشی، دستمایه نشان دادن ایران به عنوان یک کشور زیر پا گذارنده حقوق انسانی مردم و خطرناک برای همسایگان و همه دنیا معرفی شود، این اقدامات هزینه بر است. دشمنان چشم تعرض به این سرزمین دارند که خدای ناکرده در صورت چنین تهدیدی، به اعتراف دوست و دشمن، کسانی که استخوان در گلو و خار در چشم دشمنان خواهند بود، جوانان ارزشمند و غیوری چون آریا هستند. اما متاسفانه مدتی است که جای دوست و دشمن در کشورمان عوض شده. صرف متشرع بودن و موافق بودن و مجیز گفتن، دوستی نیست و البته هر منتقدی هم دشمن نیست.خطابم به مسئولان این است که امثال آریا نه تنها دشمنان این مرز و بوم نیستند بلکه به لطف روح انسانی و هنری شان، با پاشیدن امید و آگاهی بر زندگی قشر های مختلف مردم می توانند روند پیشرفت و اقتدار واقعی کشور را نه فقط در نوشته و حرف، بلکه در واقعیت ملموس، بهبود ببخشند. جای هنرمند در قلب مردم است نه زندان، و امیدوارم با آزادی هرچه سریعتر این هنرمندان و دیگر سرمایه های واقعی و ارزشمند این مملکت، جراحتِ وارد شده به پیکر هنر و روح جامعه بهبود پیدا کند.

منبع : کلمه

مسیح علی نژاد

انفرادی: چهاردیواری سیمانی با دری آهنی برای شکستن زندانی

وحید پوراستاد: تو را به داخل سلول هل می‌دهند. پشت سرت صدای بسته شدن دری آهنی را می‌شنوی. چشم‌بندت را که بر می‌داری، چهار طرف خود را دیوار می‌بینی. یک اتاقک بسیار کوچک، چیزی در حدود یک و نیم در دو متر. اولین قدم را که بر می‌داری به دومین قدم نرسیده، به عرض دیوار می‌رسی. اما طول سلول را با دو قدمی می‌شود طی کرد.سکوت است و سکوت. اما به یکباره صدای ناله و ضجه یک زندانی تمام رشته افکارت را به هم می‌ریزد. صدایی را می‌شنوی که با تمام توان به درآهنی می‌کوبد و از خدا طلب مرگ می‌کند. او در سلول انفرادی بریده است.
علی افشاری فعال سیاسی و دانشجویی که در سال‌های ۷۹ تا ۸۲، ۴۰۰ روز از سه سال زندان خود را در سلول انفرادی گذراند، در این مورد این گونه می‌گوید:
«تجربه سلول انفرادی هم مثل همه تجربه‌های دیگر زندگی این نیست که با گذشت زمان، رنجش به شکل صعودی افزایش پیدا کند، بلکه در یک نقطه‌ای می‌شکند.
ولیکن کسانی که تجربه انفرادی را ندارند، معمولاً در بار نخستی که با این فشار و تحقیر مواجه می‌شوند، فکر می‌کنند که هر روز که از زندانی بودنشان در انفرادی بگذرد، این وضع بدتر خواهد شد و بالطبع آنها دیگر نخواهند توانست مقاومت کنند.
 این هم عاملی می‌شود برای اینکه فرد آماده بشود برای بریدن یا تجدید نظر در مواضعش یا پذیریش درخواست تیم بازجویی. اما بریدن تابع ملاک‌های دیگری هم هست که سختی سلول انفرادی تنها بخشی از این معیارها و ملاک‌هاست. باید سختی‌های کل دوران بازجویی را نگاه کرد. موقعیت روانی خود فرد زندانی نیز اهمیت دارد.از همه مهم‌تر اینکه وقتی فرد بازداشت شده، چقدر به لحاظ ذهنی آماده هزینه پرداختن به خاطر اعتقادات و تفکرات خود یا عملی است که منجر به بازداشتش شده، یا اتهاماتی است که از سوی تیم بازجویی به او نسبت داده می‌شود.به هر حال فاصله بین آنچه که فرد زندانی انجام داده با اتهاماتی که به او نسبت داده می‌شود، به اعتقاد من عامل مهمی برای بریدن شخص زندانی است.»دیوارهای سلول از سیمانی خشن و ناصاف با پستی و بلندی و خط‌های کج و معوج زیاد پوشیده شده است. سلول انفرادی به یک قبر شباهت دارد. قبری که آدمی زنده را درون آن گذاشته باشند. در آهنی این قبر، تنها برای مقداری آشامیدنی و خوردنی در طول روز، آنهم بسیار کوتاه باز می‌شود و دوباره صدای در آهنی به شدت به هم می‌خورد. روزها می‌گذارد و هر روز هجوم اوهام و توهمات رعب‌آور تو را بیشتر فرا می‌گیرد. بازجو می‌خواهد مقاومت تو را بشکند.مجتبی سمیع‌نژاد، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر با تجربه ۲۱ ماه زندان و ۸۸ روز سلول انفرادی در سال ۸۳:
«به نظر من مهم‌ترین شاخصه سلول انفرادی، ساکن بودن آن در مقابل حرکت در دنیای بیرون است. یعنی در دنیای آزاد همه چیز جاری و در حال حرکت است این در حالی است که در سلول انفرادی همه چیز ساکن است که موجب ایجاد یک خلأ ذهنی برای زندانی خواهد شد.این مهم‌ترین مسئله‌ای است که مد نظر بازجویان است تا زندانی را در موقعیت ایزوله شدن قرار دهند. هر چقدر که مدت زمان انفرادی طولانی‌تر باشد، سختی و فشار آن هم افزایش می‌یابد و بیشتر می‌شود.
بیشترین مسئله‌ای که به خود من در سلول انفرادی فشار ایجاد کرد همین مسئله سکون انفرادی بود. اینکه به جایی رسیدم که دیگر فکر کردن و خیال کردن برایم امکان‌پذیر نبود. فکر کردن و تخیل کردن تنها ابزار من برای زنده ماندنم در سلول انفرادی بود. جایی که هیچ نشان دیگری از زندگی وجود نداشت.
 من به جایی رسیده بودم که در سلول انفرادی دیگر توانایی فکر و خیال کردن نداشتم. این مسئله باعث شد که من فشار بسیار سنگینی را در سلول انفرادی زندان اوین تحمل کنم.در واقع هدف از اینکه ذهن زندانی خالی بشود و در سلول انفرادی قرار بگیرد این است که در نهایت به خواسته‌های بازجو تن بدهد و این خواسته‌ها به او دیکته بشود.
 در این موقعیت ارتباط زندانی با دنیای بیرون به طور کامل قطع شده است و در حالت ایزوله قرار دارد. در این شرایط فقط به بازجوی خودش نیاز پیدا می‌کند و فقط می‌خواهد برای فرار از سلول انفرادی او را ببیند.» بازجو می‌تواند اراده کند که دستور خروج تو را برای هواخوری برای روزها و هفته‌ها و چه بسا ماه‌ها صادر نکند. هر روز ضعیف‌تر و ضعیف‌تر می‌شوی. شکنجه جسمی ممکن است به تو ندهند. اما سلول انفرادی یک شکنجه روحی است.امید معماریان، روزنامه‌نگار، با تجربه ۳۵ روز سلول انفرادی از ۵۵ روز زندان در سال ۸۴:
«سلول انفرادی اساساً ذهن و روح و روان زندانی را آنقدر متأثر می‌کند که بعد از اینکه از زندان هم آزاد می‌شوی، تا مدت‌ها، یعنی تا ماه‌ها و سال‌ها، تأثیرات روانی آن به دنبالت کشیده می‌شود.در مدت زمانی که زندانی در خود زندان هست، انفرادی، سازمان فکری آدم را دگرگون می‌کند. به حدی که گاهی اوقات می‌خواهی جان خودت را بگیری و به مرحله خودکشی می‌رسی.سلول انفرادی تأثیرات روانی پیچیده‌ای دارد که به اعتقاد من یکی از مصادیق بارز و واضح شکنجه محسوب می‌شود.»سلول انفرادی را شکنجه سفید می‌دانند. بی‌خبری مطلق از خانواده، نداشتن تماس با انسانی دیگر، نداشتن هیچ چیز در داخل سلول، نه کتابی، نه روزنامه‌ای.هفته‌ها و ماه‌ها در تنهایی به سر می‌بری و روزهای متوالی تنها چهار دیوار با یک در آهنی می‌بینی با لامپی روشن در طول ۲۴ ساعت. اما زندانیانی می‌توانند کمی روزهای سخت انفرادی را تحمل کنند، که با تخیل، خود را از زندان بیرون ببرند.

منبع: رادیو فردا

هفته‌ای که سپاه در ملارد، خودش را با سوخت موشک زد!...

حالا این حکایت پدافند موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که هفته گذشته حین انتقال موشک‌های سجیل در روستای بیدگنه شهرستان ملارد، نزدیک به صد نفر کشته و شل و پل تقدیم انقلاب کرد، حالا ببینید این موشک‌ها در اسرائیل چه قدر تلفات خواهد داشت!!
ببین در تل آویو چه کرده است؟
می‌گویند در دوره صفویه زمانی که ترک‌های عثمانی با استفاده از توپ‌های جنگی حسابی دمار از روزگار لشگر ایران درآورده بودند برخی از جمعی از بادمجان دور قاب چین‌های دربار مدعی شدند که می‌توانند توپ جنگی بسازند. روز افتتاح این توپ‌ها شاه هم حضور پیدا کرد و توپ جنگی را به سمت عثمانی‌ها نشانه گرفتند و شلیک کردند، گرد و غبار ناشی از شلیک توپ که به زمین نشست هفت هشت تایی لت و پار و کشته و زخمی اطرف توپ روی زمین افتاده بودن و ناله می‌کردند، وقتی شاه به سازندگان توپ اعتراض کرد که پدر سوخته‌ها این چه وضعشه؟
پاسخ دادند که «اعلیحضرتا این توپ اینجا در میان خودی اینقدر کشته و زخمی داشت، ببینید در خاک عثمانی چه قدر تلفات داشته است!!»
حالا این حکایت پدافند موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که هفته گذشته حین انتقال موشک‌های سجیل در روستای بیدگنه شهرستان ملارد، نزدیک به صد نفر کشته و شل و پل تقدیم انقلاب کرد، حالا ببینید این موشک‌ها در اسرائیل چه قدر تلفات خواهد داشت!!
جنایات دوران کودکی
خاطرم هست در دوارن طفولیت، روزنامه‌ها از جنایات هولناکی در شهر کرمان خبر داده بودند که طی آن عده ای بچه بسیجی تعدادی از زنان خیابانی را به دلیل آن که تشخیص داده بودند که مهدور الدم هستند قربتا الی الله به قتل رسانده بودند.این قتل‌ها به قتل‌های محفلی کرمان معروف شد و از آن زمان تاکنون تقریبا ۱۰ سالی هست که قوه قضائیه مشغول رسیدگی به این پرونده است و در این مدت بچه بسیجی‌های قاتل هر کدام مردی برای خودشان شدند و بسیاری از وکلا و قضات درگیر این پرونده هم یا به رحمت خدا رفته‌اند یا در خانه سالمندان روزگار می‌گذرانند.هفته گذشته هم دادستان عمومی و انقلاب شهر کرمان برای n امین بار گفته است هنوز پرونده مربوط به این قتلها در دست رسیدگی است یعنی پشت کاری دارند ها!
جمهوری اسلامی تگزاس!
کار دولت مهرورزی که هدفش فقط و فقط خدمت به خلق الله است و به گفته رئیس دولت سالم ترین دولتی است که بعد از انقلاب به روی کار آمده، به جایی رسیده است که در روز روشن مسئولان دولتی به خاطر پست معاونت یک سازمان به روی همدیگر اسلحه می‌کشند و گلوله به مغز هم دیگر حرام می‌کنند!هفته گذشته يدالله صادقي رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان تهران بعد از يك مشاجره با معاون بازرسی خود از سوی معاون خود، مورد اصابت گلوله قرار گرفت.گفته می‌شود آقای رئیس بی نوا پس از انتصاب، تصمیم داشته تا معاون خود را برکنار نماید اما این معاون که نمی‌خواسته فرصت خدمت به مردم را از دست بدهد اسلحه بر می‌دارد و مغز آقای رئیس را نشانه می‌گیرد!
خودروی ملی طرح چین!
این روزها اگر سوار تاکسی شده باشید و گوش شیطان کر، شانس بیاوریم راننده تاکسی از سختی‌های روزگار کلافه نباشد، اندکی بعد قفل دلش باز خواهد شد و گلایه و شکوه کردن را آغاز می‌کند که ترجیع بند همه این غر غر‌ها و درد و دل‌هایش، وضعیت قاراشمیش بازار قطعات خودرو است؛قطعاتی که این روزها چشم بادامی‌ها و یا همان شهروندان ببر بیدار شده آسیا - چین – که به قول خانم والده ما انشالله خواب به خواب برود به ساختنشان برای خودروهای ایرانی و یا همان ملی ما، مشغول هستند.
قطعاتی که در بسته‌بندی‌های ایرانی و کاملا با نشان (برند) معروف و خاصی در بازار به فروش می‌رسد، ولی عملا در کشور چین ساخته می‌شود و اگر چشم و چال تان را باز کنید و خوب نگاه کنید، در گوشه بسیاری از آنها عبارت ساخت چین حک شده است.
ورود قطعات چینی برای خودروهای ساخت داخل و عرضه گسترده این قطعات در نمایندگی‌ها و تعمیرگاه‌های معتبر به وضوح نشان می‌دهد که صنعت قطعه سازی کشور نیز همچون بسیاری از صنایع دیگر در چنبره واردات کالا از این چشم بادامی‌های چموش است و فقط کم مانده که چینی‌ها با وارد کردن دختر کدبانو و کم خرج، مشکل ازدواج جوانان ایرانی را هم حل کنند.
یا ضامن آهو!
بانک مرکزی، بخشنامه ای صادر کرده است که به موجب آن آدم هوس می‌کند یک بار دیگر ازدواج کند جان شما! این بخش نامه بانک‌ها را موظف به پرداخت وام ازدواج و خرید و ساخت مسکن «بدون معرفی حتی یک ضامن از سوی وام گیرنده» کرده است.
شما باورتان می‌شود؟
والله ما وام ازدواج که می‌خواستیم بگیریم، صد تا ضامن و چک و برگه کسری اقساط و استعلام تا هفت نسل پیشمان و استعلام از آب و فاضلاب محل در نهایت با توسل به ضامن آهو! توانستیم دو میلیون تومان وام بگیریم که البته ۵۰۰ هزار تومان آن هم خرج شیرینی برو بچه‌های شعبه بانکی بود که از آن وام دریافت کردیم.البته ذکر این نکته هم لازم به ذکر است که پیش از این برای اخذ وام به ضامن معتبر نیاز بود و سه هزار میلیارد، سه هزار میلیارد، پول بی زبان مملکت «هاپولی هاپو» می‌شد، حالا که ضامن را هم کلا برداشته‌اند خدا به همه ما رحم کند!
دیکتاتور رمانتیک!
باور کنید دیکتاتوری بد دردی است، خدا نصیب نکند آدم دیکتاتور بشود و بعد که سرنگون گردد، یعنی حیثیت برای آدم نمی‌ماند، یا باید از سوراخ فاضلاب بیرونمان بیاورند، یا چاقو در ماتحت‌مان کنند و دست آخر هم هر کسی رد می‌شود خود چهار تا کلفت بارمان می‌کند.هفته گذشته افشا شد که ويليام كيسي، رييس اسبق سيا در سفر محرمانه خود با رونالد ريگان، رئيس جمهوري اسبق آمريكا به جزاير مايوركاي اسپانيا، گزارش‌هايي روانشناختي از وضعيت قذافي به ريگان مي‌دهد که واقعا آدم با خواند آن چهار شاخ می‌ماند.در اين گزارش‌ها آمده است که معمر قذافي، ديكتاتور سابق ليبي، عاشق اين بود كه در خفا لباس‌هاي زنانه بپوشد و همچنين آرايش‌هاي زنانه انجام دهد و علنا كفش پاشنه بلند مي‌پوشيد تا قد بلندتر به نظر برسد كه اين كفش‌ها معمولا در ايتاليا براي وي ساخته مي‌شد.همچنین گفته می‌شود که قذافي عاشق يك عروسك بود كه شب‌ها بايد آن را بغل مي‌كرد و مي‌خوابيد!
آخی! چه رمانتیک!
قذافي همچنين وسواس خاصي به نوع فرش و رختخواب خود داشت و در هر هتلي در جهان كه اقامت مي‌گزيد خدمه‌ آن هتل مجبور بودند فرش و رختخواب وي را متناسب با خواسته وي تغيير دهند چرا كه وي با لباس‌هاي زنانه و يا حتي با لباس‌هاي خواب زنانه مي‌خوابيد و در حالي كه اين لباس‌ها را به تن داشته حتي با برخي روساي جمهوري كشورها ديدار مي‌كرد!
همچنين گفته شده که به علاقه قذافي وي زنان معمولي را دوست نداشت بلكه به علت مشكلات روحي و رواني كه داشت زنان فاحشه را ترجيح مي‌داد!
پسر کو ندارد نشان از پدر!
پس بگو چرا این بشار اسد دیکتاتور سوریه دست از سر کچل ایران بر نمی‌دارد و دو دستش را تا آرنج در خزانه ایران را گرفته و ول کن هم نیست.نگو که مرحوم ابوی ایشان یعنی جناب «حافظ اسد» که خود عمر درازی به دوشیدن جمهوری اسلامی مشغول بود، در وصیتنامه اش خطاب به «بشار» گفته است: «تو می‌توانی همیشه به ایرانیان تکیه کنی؛ اما هرگز به رهبران عرب اعتماد نکن.»همین چند وقت پیش بود که یک فقره از تکیه کردن‌های بشار به ایران رو شد که در آن جمهوری اسلامی ايران به منظور کمک به رژيم بشار اسد و جلوگيری از فرو ريزی ليره سوری، شش ميليارد دلار کمک نقدی در اختيار دمشق قرار داده بود.
دزد به دزد می‌گه روت سیاه!
در شرایطی که امت شهید پرور چشم انتظار بودند تا نمایندگان مجلس پس از این همه کش و قوس درباره اختلاس میلیاردی بالاخره به قول اصفهانی‌ها «کِه کِه ای لای گلیم بکنند» اما هفته گذشته با خبر شدیم که ای دل غافل ۱۰ نماینده مجلس خودشان در اختلاس سه هزار میلیارد تومانی بانک صادرات دست داشته‌اند!
محمود احمدی بیغش نماینده مجلس هم دیده است هوا پس است از قوه قضائیه خواسته است که «نام این ۱۰ نماینده را ذکر کنند چون در حال حاضر ۲۹۰ نماینده در معرض اتهام قرار دارند.»علاء‌الدین بروجردی٬ ارسلان فتحی‌پور٬ محمد دهقان٬ جبار کوچکی‌نژاد و صمد مرعشی چهار نماینده‌ ای هستند که پیشتر از جمله مسئولان رسیدگی به پرونده اختلاس بودند و حالا معلوم شده است خود این حضرات در اختلاس دست داشته اند.



آقای هفته زاده

نگهداری حسین رونقی در زندان شرایط جسمی وی را نگران کننده کرده است

حسین رونقی ملکی وبلاگ‌نویسی که از شرایط بد جسمی در زندان رنج می‌برد،برای انجام آزمایش ها، به بیمارستان منتقل شد.حسین رونقی ملکی وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشری که مدت‌ها در بند ۳۵۰ زندان اوین از شرایط جسمی بدی رنج می‌برد، چهارشنبه برای انجام آزمایش ها پزشکی به بیمارستانی خارج از زندان منتقل و بعد از چندین ساعت بار دیگر به زندان بازگرداند شد.رونقی در حالی که باید تحت درمان مداوم و رسیدگی پزشکی کامل قرار بگیرد و در بیرون از زندان به سر ببرد تا مورد معالجه کامل قرار بگیرد، مسئولین قضایی و امنیتی همچنان با مرخصی وی مخالفت می‌کنند.بر اساس این گزارش، اصرار دادستانی تهران و بخش اطلاعات سایبری سپاه پاسداران که مسئول اصلی عدم اعطای مرخصی به این وبلاگ‌نویس هستند، در حالی با مرخصی او مخالفت می‌کنند و پاسخی به درخواست‌های مکرر خانواده‌ی وی نمی‌دهند که پزشکان تأکید کرده که وی باید برای درمان کامل در محیطی غیر از محیط زندان به سر ببرد و شرایط زندان وضعیت جسمی او را با خطر مواجه می‌کند.چندی پیش پزشکی قانونی تهران نیز این مسأله را مورد تأیید قرار داده و اعلام کرده است که رونقی باید در بیرون از زندان تحت مداوا قرار بگیرد.با این همه در حالی که ۲۳ از بازداشت مداوم حسین رونقی می‌گذرد دادستان تهران و بخش اطلاعات سایبری سپاه پاسداران جلوی اعزام حسین رونقی به مرخصی را گرفته‌اند. این در حالی است که در طی هفته گذشته حسین رونقی دچار خونریزی کلیه شده و این مسأله سلامت جسمی وی را به شدت به خطر انداخته است.رونقی در طی هشت ماه گذشته چهار عمل جراحی انجام داده است. اعزام وی به بیمارستان هر بار با تأخیر زیاد صورت گرفت و همین مسأله موجب تشدید بیماری وی شد.سلامت جسمی زندانیان متوجه سازمان زندان‌ها و دستگاه قضایی است. اما با این حال این نهادها به همراه اطلاعات سایبری سپاه که تیم بازداشت کننده حسین رونقی ملکی نیز از آن‌جا بوده است با عدم مسئولیت‌پذیری در مقابل حفظ جان یک انسان، موجب وخامت حال این وبلاگ‌نویس و رنج مداوم خانواده رونقی شده‌اند.حسین رونقی ملکی وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشر هم اکنون نزدیک به ۷۰۰ روز است که بدون مرخصی در زندان اوین به سر می‌برد. وی در تاریخ ۲۲ آذر ماه ۱۳۸۸ در شهر ملکان در نزدیکی تبریز بازداشت و بلافاصله به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. وی مدت ۱۰ ماه را در سلول‌های انفرادی این بند زندان اوین تحت فشارهای روحی و جسمی برای اخذ مصاحبه و اعترافات تلویزیونی قرار گرفت و سرانجام از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.این حکم از سوی دادگاه تجدید نظر استان تهران به تأیید رسیده و این وبلاگ‌نویس هم اکنون با وجود بیماری و نیاز مبرم به درمان پزشکی در حال سپری کردن دوران محکومیت خود در بند ۳۵۰ زندان اوین است.


تحول سبز

ابراز نگرانی خانواده های وکلا و مدیران سایت مجذوبان نور پس از اولین ملاقات

وکلا و مدیران سایت مجذوبان نور بعد از گذشت ۷۵ روز از بازداشت ایشان ٬ برای اولین بار با خانوده های خویش ملاقات کردند . که با ابراز نگرانی تعدادی از خانواده ها از وضعیت بد جسمی و خطر شکنجه ایشان همراه بوده است.صبح امروز ۲۶ آبان ماه خانواده های وکلای دروایش و مدیران سایت مجذوبان نور آقایان رضا انتصاری ٬ امید بهروزی ٬ امیر اسلامی ٬ فرشید یداللهی ٬ افشین کرم پور ٬ حمید مرادی و مصطفی دانشجو با ایشان ملاقات کابینی داشتند .لازم به ذکر است ٬ خانواده امیر اسلامی و حمید مرادی پس از ملاقات از خطر و احتمال شکنجه و فشار بر این دو درویش ابراز نگرانی کردند و افزودند علاوه بر مشاهده آثار کوفتگی و کبودی بر دستان امیر اسلامی ٬حمید مرادی نیز در وضعیت وخیمی دیده شده است و در حین ملاقات ۳ تن از ماموران امنیتی همراه وی حضور داشتند که از وجود خطر شکنجه و خواست نیروهای امنیتی بر عدم اطلاع خانواده حمید مرادی از آنچه بر این درویش در این مدت گذشته است خبر می دهد .یادآور می شود ٬ این دراویش گنابادی نزدیک به ۷۵ روز است در بند امنیتی زندان اوین به سر می برند و تا هفته گذشته در سلولهای انفرادی این بند بودند ٬ از این بین امید بهروزی و رضا انتصاری قبل از این نیز با خانواده های خویش ملاقات داشته اند .



به گزارش مجذوبان نور

فراخوان به نوشتن تجربیات زندانیان از سلول انفرادی

تجربه تحمل سلول انفرادی، بدون شک تجربه تلخ و سختی است. تجربه‌ای که بسیاری از بازداشت‌شدگان سیاسی، برای چند روز هم که شده آن را از سر گذرانده‌اند. نگهداری متهمان در سول انفرادی البته در خصوص متهمان غیرسیاسی نیز صادق است. و این سلول‌ها، عموما برای جداسازی متهم از سایر زندانیان، و با هدف ایجاد فشار روانی بر وی صورت می‌گیرد.شاید بسیاری از افرادی که تجربه حضور در سلول انفرادی را دارند، این مطلب را تأیید کنند که عموما افراد پس از گذشت زمانی( که بستگی به ظرفیت آدمهای مختلف، متفاوت است) دچار فشارهای روانی شدید شده و قدرت تحلیل شرایط را از دست می‌دهند.این مساله به خصوص در مورد بازداشت‌شدگان سیاسی بسیار حائز اهمیت است. این افراد، معمولا در سلول انفرادی و در قطع ارتباط کامل با اوضاع و شرایط خارج از زندان قرار می‌گیرند، بنابراین پس از مدتی وقتی از قدرت تحلیل شرایط عاجز می‌شوند. بازجو و یا فرد دیگری در این قامت، این امکان را می‌یابد که این فشار و تزلزل روحی را تشدید کرده و از ‌آن به نفع خود استفاده کند. این مسأله در اکثر افرادی که در دوران بازجویی، قدرت تحمل خود را از دست می‌دهند و گاها به خواسته‌های بازجویانشان تن می‌دهند، به چشم می‌خورد. زمانی که فرد ، نتواند دید کاملی نسبت به شرایط پیرامونش داشته باشد. در بی‌خبری و حرفهای نادرست اطرافیان( بازجوها)، فرو می‌ریزد. ترس از فراموش شدن، ترس از بی‌اهمیت بودن محیط پیرامونی نسبت به شرایط او.. همگی از دلایلی است که فرد زندانی را به عدم مقاومت ترغیب می‌کند.بسیاری از افرادی که به خصوص در دو سال گذشته، سلول انفرادی را تجربه کرده‌اند، شاید از خود پرسیده باشند و این توقع را از باتجربه‌های جنبش داشته‌اند که چرا پیش از این هیچ‌کس در خصوص چگونگی تحمل شرایط سلول انفرادی حرفی نزده است.؟ چرا کسی راهکارهای موجود را ارائه نداده؟ تجربیات مختلف زندانیانی که در چنین شرایطی قرار گرفته‌اند، اگر در کنار هم جمع شود بدون شک می‌تواند مجموعه‌ای را فراهم کند که افراد مختلف، با مطالعه آن دید جامع‌تری نسبت به شرایط سلول انفرادی و چگونگی بهتر تحمل کردن آن داشته باشند.از این رو، هدف ما در کمیته گزارشگران حقوق بشر ، جمع آوری تجربیات عینی افراد از حضورشان در سلول انفرادی است. برای اینکار، کوچکترین جزئیاتی به ما کمک می‌کند تا مجموعه را پربارتر کرده و کمک بیشتری به کسانی کنیم که شاید در آینده، چنین شرایطی را تجربه کنند. از آنجایی که شنیدن تجربیات همه زندانیان از سلول انفرادی برای ما مهیا نیست، در کنار مصاحبه و صحبت مستقیم با افرادی که چنین روزهای را گذرانده‌اند، می‌خواهیم دعوت کنیم، تا “زندانیان سلول انفرادی” با نوشتن تجربیات خود و ارسال آن برای ما، در کامل شدن این مجموعه ما را یاری کنند.ذکر این مساله قابل توجه است که برای این کار، نوشتن هر نوع جزئیاتی مهم است. در یک کلام” می‌خواهیم به دیگران بگوییم که چطور سلول انفرادی را تحمل کنند، چطور روزهایشان را به شب برسانند. چه کارهایی می‌توانند بکنند. چه کارهایی می‌شود انجام داد. یا اینکه، شما برای گذراندن روزهای انفرادی چه کردید ؟



کمیته گزارشگران حقوق بشر


نوشته ای از اکبر پوراحمدی

وضعیت نگران کننده جسمی سه زندانى سیاسى

وضعیت جسمی ابوالفضل قدیانى، حسین رونقى ملکى و معصوم فردیس زندانیان سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ اوین نامساعد و بهداری زندان از درمان آنان عاجز است. در حالى که گزارش های رسیده از زندان حاکى از به وخامت گراییدن اوضاع جسمی ابوالفضل قدیانى،حسین رونقى ملکى و معصوم فردیس است، بهدارى اوین، اولین ایستگاه زندانیان بیمار، از ابتدایی ترین تجهیزات لازم براى رسیدگى به وضعیت این زندانیان بى بهره است.به گفته ی زندانیان سیاسی در حال حاضر دستگاه نوار قلب، اکسیژن، الکترو شوک این بخش هفته ها ست دچار ناکارآمدى است و در اعزام به این مرکز، تنها عملیات احیاى اعمال شده بر روى زندانیان تزریق مسکن است.قابل ذکر است که زندانیان بیمار بیش از این تعداد هستند اما این ٣ زندانى سیاسى در شرایط خطرناک به سر می برند.ابوالفضل قدیانى عضو شوراى مرکزى سازمان مجاهدین انقلاب که چندى پیش به دلیل گرفتگى عروق قلبى با انجام عمل و قراردادن ۵ استنت در رگهاى قلبى بدون استراحت و گذراندن دوران نقاهت به زندان بازگشت داده شد، در وضعیت نامناسبى بسر مى برد به گونه اى که ادامه این روند باعث سکته قلبى مجدد خواهد شد. در حال حاضر این زندانى سیاسى از درد هاى شدید قلبى رنج مى برد و نیاز فورى به درمان در خارج از زندان دارد.حسین رونقى ملکى فعال حقوق بشر که تاکنون چند بار تحت عمل جراحى کلیه قرار گرفته و اخیرا براى چهارمین بار در بیمارستان هاشمى نژاد عمل جراحى شده است، از دردهاى مداوم کلیه و خونریزى شدید رنج مى برد. این در حالیست که على رغم اصرار پزشکان جراح بیمارستان هاشمى نژاد براى درمان در محیط خارج از زندان مقامات قضایى این فعال حقوق بشر را به زندان اوین بازگرداندند.معصوم فردیس معاون وزیر ارتباطات و فن آورى اطلاعات دولت اصلاحات که بنا بر نتایج آزمایشات انجام شده در بیمارستان بهمن آسیب نخاعى وى براى پزشکان محرز شده و طبق گفته متخصصان در صورت عدم انجام عمل جراحى به موقع، امکان قطع نخاع این زندانى سیاسى وجود دارد. در حال حاضر وی از توانایی کافى براى راه رفتن برخوردار نمى باشد.بر اساس این گزارش با وجود شرایط ذکر شده، این ٣ زندانى سیاسى بیمار و على رغم تایید و تاکید پزشکى قانونى مبنى بر درمان آنها خارج از زندان متاسفانه مقامات قضایى از صدور مجوز براى درمان آنها خوددارى مى کنند.



کلمه