رضا خندان در فیس بوک خود نوشته است:
هدیه‌ای بی‌نظیر از زندان اوین به مناسبت ۱۵ مهر سالگرد ازدواج‌مان؛
پنداشتیم تهی دستیم و بی‌چیز
اما زمانی که آغاز شد از دست دادن همه چیزی،
هر روز برایمان خاطره‌ای شد،
آنگاه شعر سرودیم
برای همه‌ی آنچه داشتیم
برای سخاوت پروردگار
آنا آخما تووا
تقدیم به پیام‌آوران “صلح”، “دموکراسی” و “آزادی”
و تقدیم به تو در سالگرد ازدواج‌مان.
دوستت دارم
نسرین
اوین – ۹۰
این حقوقدان و فعال حقوق بشر طی این یک سال تحت شدیدترین فشارهای روحی و روانی قرار گرفت و بارها از ملاقات با فرزندان خردسالش محروم شد اما همچنان پای اعتقادات خود ایستاده است.وی که وکالت بسیاری از زندانیان جریانات پس از انتخابات را به عهده داشت در آستانه برگزاری دادگاه برای تعلیق پروانه وکالت اش در نامه ای به همسرش می نویسد: من چه پروانه‌ی وکالت داشته باشم یا نداشته باشم به احکام ناعادلانه‌ی آنها معترضم. می‌خواهند دادگاهی برپا کنند تا پروانه‌ی وکالتم را ابطال کنند. البته پروانه‌ی وکالتی دارم که سعی کرده بودم ضمیمه‌ی شرافتم باشد. اگر روزی پروانه‌ی وکالت را حکومتی از من بگیرد، شرافتم را که با هیچ حکمی نمی‌تواند بگیرد. همان مرا بس. تا زمانی که این احکام غیر عادلانه به حیات خود ادامه می‌دهد و تا زمانی که دادگاه انقلاب به صدور احکام اعجاب انگیز خویش ادامه می‌دهد، عزیزم، من بی‌پروانه‌ی وکالت یا با پروانه، به این احکام معترضم.اعتراض به احکام ناعادلانه نیاز به پروانه‌ی وکالت ندارد. به آنها بگو پروانه‌ام را از من بگیرید، عدالت را نه؟
گزارش کلمه
