زندانیان سیاسی زن همچنان در بند قرنطینه اوین نگه داری می شوند

کمتر کسی تصور می کرد که نگهداری زندانیان سیاسی زن در یکی از قرنطینه های زندان اوین با نام متادون ماه ها به طول انجامد و این زندانیان بدون کوچکترین امکانات رفاهی و در چنین شرایط دشواری این همه مدت در این بند بمانند.اما آنها ماههاست که در این بند هستند و انگار هم برای مسوولان، هم برای رسانه ها و هم برای فعالان حقوق بشر شرایط غیرعادی زندانیان سیاسی زن کم کم عادی شده است اما برای خود این زندانیان این شرایط هرگز عادی نشده و هر چه می گذرد تحملش سخت تر می شود.این زندانیان به قول خودشان دچار یک نوع بی عملی و رخوت در شرایط بسته این بند شده اند و فریاد اعتراض شان هم در این مدت به جایی نرسیده است و همچنان بیش از بیست زندانی زن در یک فضای سی متری نگه داری می شوند و سلامت شان هر روز بیشتر از روز پیش به خطر می افتد. در آبان ماه سال گذشته زندانیان سیاسی زن از بند معروف به بند نسوان به سالن دربسته‌ای به نام ” بند متادون” منتقل شدند، این سالن دربسته در بخشی از بند نسوان قرار گرفته و به صورت یک سلول جمعی است و زندانی را از آزادی عمل در محدوده کوچک زندان نیز محروم می‌کند. در بندهای عادی زندان اوین ، زندانیان از حق رفت و آمد در راهرو و هواخوری برخوردارند، اما در این بخش این حق نیز از زندانیان سلب شده و زندانی ناچار است تمام ساعات خود را در همان سالن دربسته بگذراند.زندانیان زن مجبورند تمام ساعات روز وشب را بدون کوچکترین امکانات رفاهی، تفریحی و بهداشتی در این سلول در بسته بگذرانند.آنها حق استفاده از سالن ورزشی و حتی کتابخانه بند زنان را نیز ندارند و تنها یک ساعت در روز قادرند از هواخوری استفاده کنند .این شرایط موجب بیماری برخی از این زندانیان شده است چرا که آنها بدون تحرک مجبورند ساعتها در یک نقطه باقی بمانند و نمی دانند چگونه ساعات خود را بگذرانند .این بند قرنطینه هرچند دیگر بند متادون نام ندارد اما همچنان برای گذراندن دوران حبس به ویژه حبس های طولانی مناسب نیست. زندانیان زن از کمترین امکانات برای پخت و پزو زندگی برخوردارند در حالی که در دیگر بندهای عمومی زندان اوین بیشتر زندانیان از امکانات کافی در این زمینه برخوردارند .این بند همچنین فقط یک حمام و دستشویی دارد .زندانیان این بند نیز همچون زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین که زندانیان سیاسی مرد را در خود جای داده است از حق تماس تلفنی محروم اند و تنها روزهای سه شنبه به مدت ۲۰ دقیقه می توانند با خانواده شان ملاقات کابینی داشته باشند، ملاقاتهای حضوری این زندانیان نیز با تشخیص دادستان تهران انجام می پذیرد و بیشتر این زندانیان از این حق محرومند .زندانیان عادی زن که در بند نسوان به سر می برند از امکانات بهتری برخوردارند آنها می توانند از کلاس‌های فرهنگی، کتابخانه و همچنین هواخوری در تمام طول روز استفاده کنند.در این شرایط دشوار بیشتر زندانیان سیاسی این بند از حق مرخصی نوروزی نیز محروم ماندند و نوروز امسال را نیز در زندان و در این بند آغاز کردند .هم اکنون در بند متادون بیش از بیست زندانی سیاسی زن از جمله بهاره هدایت، عاطفه نبوی، پروین جوادزاده ، مهدیه گلرو، لیلا توسلی، هاله سحابی و … نگه‌داری می‌شوند.

فیس بوک جرم محسوب میشود یا نه از زبان دادستان کل کشور+فیلم

آیا عضویت در شبکه‌های اجتماعی مجازی چون فیس بوک جرم محسوب می‌شود یا نه گفت: در قانون جرایم تعریف شده است. کسی که به طور مستقیم جرمی مرتکب شده باشد مجرم، کسی که در انجام جرم همکاری کند شریک جرم و مباشر جرم و اگر تسهیل‌کننده جرم باشد و مقدمات آن را فراهم کند معاون در جرم است و تفاوتی نمی‌کند که این جرم در فضای مجازی و غیرمجازی رخ داده باشد باید دید که عضویت در فیس‌بوک به این موارد مرتبط می‌شود و در این قالب می‌گنجد یا نه.

برادر داوود سلیمانی: مقرارت جاری زندانها برای زندانیان سیاسی رعایت نمی شود

 دکتر داوود سلیمانی عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت، استاد دانشگاه، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ششم و معاون دانشجویی دانشگاه تهران در دوره اصلاحات (زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی) است که در جریان حوادث بعد از انتخابات بازداشت و در دادگاه به سه سال حبس محکوم گردید. وی که تاکنون فقط یک بار به مرخصی دو روزه آمده است، سال نو را مانند سایر زندانیان پس از انتخابات در زندان بسر برد.  برادر این اصلاح طلب دربند با اشاره به ناراحتی های خانواده می گوید: " زندانیان سیاسی با محدودیت های خاصی مواجه هستند بویژه عدم دسترسی به تلفن، آنها و خانواده هایشان را در شرایط بدی قرار می دهد. دو تا از بچه های کوچک دکتر خیلی بهانه پدرشان را می گیرند و همین تماس تلفنی باعث می شد شنیدن صدای پدرشان به آنها آرامش بدهد تا راحت تر این شرایط را تحمل کنند اما متاسفانه تلفنها قطع است. همچنین به ما وعده مرخصی برای عید داده بودند اما بعد موافقت نشد و بعد از پیگیری یک نامه برای ملاقات حضوری گرفتیم. بعد که روز اول فروردین بچه ها را بردیم تا پدرشان را ببینند و او را در آغوش بکشند، گفتند زندان تعطیل است و بچه ها که به امید دیدن پدرشان تا کرج آمده بودند با گریه برگشتند. نامه را دوباره برای پنج شنبه وسط عید تمدید کردیم اما بعد که نامه را ارائه دادیم، گفتند اینجا رئیس زندان تصمیم می گیرد و ملاقات کابینی دادند و ملاقات حضوری لغو شد."گفتنی است، دکتر داوود سلیمانی در سال 78 و در زمان حمله‌ لباس‌شخصی‌ها به کوی دانشگاه تهران نقش مؤثری در افشای جنایت‌های لباس‌شخصی‌ها و عوامل سرکوبگر نیروی انتظامی در حمله به کوی دانشگاه داشت.متن گفتگوی "جرس" با برادر دکتر داوود سلیمانی را با هم می خوانیم:آقای سلیمانی علت عدم موافقت با مرخصی برادرتان چه بوده و نتیجه پیگیری های شما تاکنون به کجا رسیده است؟روز بیست و هشتم اسفند که من پیش آقای جعفری بودم ایشان قول دادند که بعد از عید به دکتر مرخصی می دهند اما دیروز که به دادستانی مراجعه کردم در آنجا گفتند که فعلا که خبری نیست و بروید.علت آنرا هم نگفتند؟نخیر، به ایشان که در مهر ماه چهل و هشت ساعت مرخصی برای درمان داده بودند همان زمان قول دادند که اگر ما قضیه را رسانه ای نکنیم مرخصی ادامه داشته باشد اما نه تنها مرخصی ادامه پیدا نکرد بلکه در مناسبت هایی مثل عید نوروز که به بعضی ها مرخصی دادند ایشان همچنان در زندان ماندند.با توجه به مشکلات جسمانی که ایشان داشتند الان در چه وضعیتی بسر می برند؟شکر خدا حال عمومی اشان نسبتا خوب است اما آن ناراحتی هایی که دارند و بصورت مزمن است به همین علت ایشان باید آزادتر باشد تا مشکلات جسمانی اشان بهتر پیگیری شود.ایشان هنوز در زندان رجایی شهر نگهداری می شوند؟بله، در بند سیاسی زندان رجایی شهر هستند.اطلاع دارید که عده ای از زندانیان سیاسی این بند در اعتراض به شرایط نامناسب زندان و رفتار ماموران می خواهند دست به اعتصاب غذا بزنند؟این را من هم شنیدم، به هر حال از دی ماه سال گذشته زندانیان را در شرایط سخت تری گذاشته اند. تلفن ها و ملاقات های حضوری قطع شده وامکانات رفاهی نظیر کتاب و غیره هم محدود شده است. زندانیان سیاسی با محدودیت های خاصی مواجه هستند بویژه عدم دسترسی به تلفن آنها و خانواده هایشان را در شرایط بدی قرار می دهد. دو تا از بچه های کوچک دکتر خیلی بهانه پدرشان را می گیرند و همین تماس تلفنی باعث می شد شنیدن صدای پدرشان به آنها آرامش بدهد تا راحتت ر این شرایط را تحمل کنند اما متاسفانه تلفنها قطع است.در میان صحبت هایتان به دلتنگی های فرزندان دکتر سلیمانی اشاره کردید، می توانید کمی از فشارهای عاطفی که بویژه در ایام عید بر آنها وارد شد صحبت بفرمایید؟چه بگویم، به ما وعده مرخصی برای عید داده بودند اما بعد موافقت نشد و بعد از پیگیری یک نامه برای ملاقات حضوری گرفتیم. بعد که روز اول فروردین بچه ها را بردیم تا پدرشان را ببینند و او را در آغوش بکشند، گفتند زندان تعطیل است و بچه ها که به امید دیدن پدرشان تا کرج آمده بودند با گریه برگشتند. نامه را دوباره برای پنج شنبه وسط عید تمدید کردیم اما بعد که نامه را ارائه دادیم، گفتند اینجا رئیس زندان تصمیم می گیرد و ملاقات کابینی دادند و ملاقات حضوری لغو شد.خوب طبیعتا شرایط خانواده ها که عزیزانشان در زندان هستند به لحاظ روحی شرایط خوبی نیست مخصوصا کسانی که از مرخصی محروم هستند. گلایه ما هم این است که طبق قوانین اگر زندانی شرایط خاص زندان را به خوبی پذیرا باشد و رعایت مقرارت را کند، بعد از گذراندن نیمی از دوران محکومیتش آزادی مشروط می گیرد. اما علی رغم اینکه مسئولان زندان از رفتار برادرم راضی بودند و ما منتظر بودیم در ماه نهم، ایشان از حق آزادی مشروطشان استفاده کنند اما تاکنون هیچ پاسخی به پیگیری های ما و خود ایشان داده نشده است. متاسفانه قوانین آیین نامه های داخل زندانها رعایت نمی شود و یا حقوق زندانی که در کنفوانسیون هایی که ایران هم عضوش است رعایت نمی شود و مشکل ایجاد می کند.در پایان صحبتی با مسئولان قضایی دارید؟اصل قضیه یعنی نوع اتهام و خود اتهام و محکومیتشان را خود دکتر سلیمانی و ما قبول نداریم اما با این حال ایشان شرایط زندان را پذیرفتند و طوری عمل کردند که مشمول ماده سی و هشت یعنی آزادی مشروط شوند اما متاسفانه این امر صورت نگرفت. بعبارتی احساس می شود که یکجانبه برخورد می شود. ما می بینیم که زندانیان که جرایم خاص مثل قاچاق و غیره مرتکب شده اند خیلی راحت مشمول این قوانین می شوند اما برای زندانیان سیاسی مقرارت جاری زندانها رعایت نمی شود و این گلایه من از سیستم قضایی کشور است.

ابراز نگرانی عبادی و فعالان حقوق بشری نسبت به تصویب طرح سازمانهای غیردولتی در مجلس

 در حالیکه طرح ناظر بر تاسیس و نظارت سازمان های غیر دولتی آخرین مراحل تصویب خود را در مجلس شورای اسلامی می گذراند، شیرین عبادی؛ برنده جایزه صلح نوبل و ٩ سازمان حقوق بشری و اتحادیه کارگری، ضمن ابراز تاسف از این امر، آنرا تلاش در جهت "نقض معیارهای بین المللی آزادی تشکل و تجمع" دانسته و خواستار عدم تصویب آن شدند. به گزارش تارنمای «عرصه سوم»، شیرین عبادی و فعالان حقوق بشری و کارگریِ فوق الذکر، طی بیانیه ای به همین منظور خاطرنشان کرده اند "با تصویب این قانون، مقامات دولتی درست در زمانی که فعالان ایرانی و جهان با یکدیگر ارتباط برقرار کرده اند، درجستجوی منزوی کردن فعالان ایرانی از جهان هستند. جامعه مدنی نه یک تهدید بلکه یک منبع ارزشمند است. مردم ایران نمی خواهند که به این طریق مهار بشوند بلکه برعکس آن ها امیدوارند که به جامعه جهانی دسترسی داشته باشند و تجربیاتشان را با دیگران به اشتراک بگذارند با این امید که دنیا به مکان بهتری برای همه ما تبدیل بشود."

متن این بیانیه به شرح زیر است:

بیانیه عمومی
۲۱ فروردین ماه ۱۳۹۰
کد امنستی: ام دی ایی ۱۳/۰۴۴/۲۰۱۱

شیرین عبادی؛ برنده جایزه صلح نوبل و نه سازمان حقوق بشری و اتحادیه کارگری در باره روند تصویب یک طرح در مجلس شورای اسلامی ابراز تاسف کردند. مجلس درحال بررسی جزئیات قانونی است که بنظر می رسد تلاش می کند با نقض معیارهای بین المللی آزادی تشکل و تجمع که ایران نیر به رعایت آن ها متعهد شده است، جامعه مدنی را در ایران از بین ببرد.این گروه از سازمان ها که مرکب از نه سازمان بین المللی و ایرانی هستند؛ عفو بین الملل، عرصه سوم، بین الملل آموزش (ایی آی)، هیفوس، دیده بان حقوق بشر، فدراسیون بین المللی حقوق بشر و کمیته ضد شکنجه، و برنامه مشترک نظارت بر حفاظت از مدافعان حقوق بشر وابسته به اف آی دی اچ، وکمپین بین المللی حقوق بشر در ایران به همراه خانم شیرین عبادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواستند که به این قانون رای ندهند.قانون ناظربر تاسیس و نظارت سازمان های غیر دولتی آخرین مراحل تصویب خود را در مجلس شورای اسلامی می گذراند. علیرغم مخالفت های جدی و شدید سازمان های غیردولتی در ایران که تصویب این قانون تاثیر بسیار شدید نامطلوبی بر فعالیت آن ها خواهد داشت، مجلس شورای اسلامی هم اکنون بندهای اصلی این قانون را برای محدود تر کردن سازمان های جامعه مدنی که در حال حاضر نیز بسیار محدود شده اند، بتصویب رسانده است.طیف وسیعی از سازمان های جامعه مدنی، از مدافعان حقوق بشر، سازمان های زیست محیطی و زنان گرفته تا خیریه ها و سازمان های فعال درحوزه معلولین، انجمن های کارفرمایی و حرفه ای از جمله کانون های صنفی معلمان مشمول این قانون جدید خواهند شد. احزاب سیاسی، اتحادیه های کارگری و کانون وکلا بر اساس قوانین دیگری تاسیس و نظارت می شوند.خانم شیرین عبادی در مورد این قانون گفت: “برخلاف اصل ۲۶ قانون اساسی که اجازه تشکیل انجمن ها را می دهد ما شاهد سرکوب دولتی آن دسته از سازمان های غیر دولتی هستیم که در حوزه حقوق بشر و ظرفیت سازی در جامعه فعال هستند .” ایشان تاکید کردند که “برای نمونه دفتر کانون مدافعان حقوق بشر که من هم از موسسان آن هستم، در سال ۱۳۸۷ بطور غیر قانونی و در حالی که ناقضین قانونی آن از امنیت کامل برخوردار بودند، پلمپ شد و از آن تاریخ تاکنون این دفتر همچنان بسته است.حالا مقامات بدنبال این هستند تا به هر طریق ممکن از جمله منع های پیشگیرانه و یا بدرفتاری ها، اطمینان حاصل کنند که هیچ سازمانی که دیدگاه های آن ها را در عرصه اجتماعی به چالش بکشد، وجود خارجی ندارد.”از جمله مواد این قانون که در روزهای گذشته بتصویب رسیده است ماده شش می باشد که بر اساس آن یک ساختار غیر پاسخگو به جامعه تحت عنوان “هئیت عالی نظارت بر فعالیت های سازمان های غیر دولتی” ایجاد خواهد شد که ریاست آن برعهده وزارت کشور و اعضای آن نمایندگانی از وزارت اطلاعات، نیروهای انتظامی، بسیج، سپاه پاسداران، وزارت امور خارجه و دیگران هستند و فقط یک نماینده از سازمان های غیر دولتی در آن عضویت خواهد داشت. این هیئت قدرت صدور مجوز فعالیت و انحلال همه سازمان های غیر دولتی را خواهد داشت و نهایت اقتدار را بر هیئت مدیره سازمان ها اعمال خواهد کرد.


علی رغم مخالفت از سوی برخی از نمایندگان مجلس، ماده ۱۲ بند (د) این قانون نیز بتصویب رسید. طبق این ماده سازمان ها فقط می توانند راهپیمایی های “غیر سیاسی” آن هم با مجوز قبلی این هئیت عالی نظارت بر سازمان های غیر دولتی برگزار کنند. بر اساس شواهدی که در دوره های مختلف شاهد آن بودیم، مقامات ایرانی به راهپیمایی هایی که سیاست های رسمی را به نقد بکشند مجوز برگزاری نمی دهند. ماده دیگری از این قانون که بر اساس آن دولت کمک هایی در اختیار سازمان ها قرار می داد بتصویب نرسید.


این نه سازمان و خانم شیرین عبادی در باره دو تبصره از ماده ۱۲ این قانون که بتصویب مجلس رسیده است، نگرانی های ویژه ای ابراز داشتند. این موارد مربوط به منع ارتباطات بین المللی سازمان های غیر دولتی بدون کسب مجوز از این هیات از جمله درموارد عضویت در سازمان های بین المللی بویژه شرکت در دوره های آموزشی یا نشست ها، عقد قرارداد یا توافقنامه ها و دریافت منابع مالی یا هر نوع کمک از سازمان های بین المللی است. برخی از نمایندگان مجلس خواستارحذف این بند شده بودند.فرد ون لی یون؛ دبیر کل بین املل آموزش، ایی آی در این باره گفت: “الزامی کردن کسب مجوز برای ارتباطات بین المللی باعث تضعیف حق سازمان های حرفه ای از جمله کانون های صنفی معلمان در ایران برای پیوستن به سازمان های بین المللی از جمله ایی آی است.”وی تاکید کرد “معلمان تا همین الان هم بخاطر شرکت در کنفرانس های ایی آی در خارج از ایران مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند و وزارت کشور تاکنون تلاش کرده است که جلوی فعالیت های این کانون های صنفی معلمان را بگیرد. این قانون دست وزارت کشور را برای مداخله در امور داخلی، امور نمایندگی و حرفه ای، و همچنین روابط بین الملل این کانون ها باز می گذارد و همچنین نمایندگان معلمان را در معرض خطر جدی تر آزارو اذیت و محاکمه قرار می دهد.”ماده ۴۳ همین قانون در دست بررسی در مجلس، تصریح می کند که سازمان های غیر دولتی که در حال حاضر فعالند باید مجددا برای ثبت در عرض ۶ ماه پس از تصویب این قانون اقدام کنند در غیر این صورت غیر قانونی خواهند بود. طبق قانون جاری در کشور، فقط دادگاه ها حق دارند که در مورد انحلال سازمان های ثبت شده دستور صادر کنند.مواد این قانون در دست بررسی در مجلس در تناقض با اصول ۲۶ و ۲۷ قانون اساسی است و ناقض حقوق آزادی های تشکل و تجمع است که در مواد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی برسمیت شناخته شده اند. با تصویب این قانون، فعالیت های مدافعان حقوق بشر و سایر فعالان جامعه مدنی بشدت بخطر می افتد. از جمله این فعالان می توان به مدافعان حقوق زن اشاره کرد که اعضای کمپین یک میلیون امضا و بسیاری دیگر از فعالان حقوق زن بخاطر جمع آوری امضا برای پایان دادن به تبعیض های قانونی علیه زنان و یا برگزاری تجمع های مسالمت آمیز بازداشت شده اند و برخی از آن ها احکام زندان دریافت کرده اند.خانم شیرین عبادی در مورد این قانون و فعالان حقوق زن گفت: “سازمان های زنان در ایران در خط مقدم جامعه مدنی در کشور هستند. ما بشدت نگران این هستیم که این قانون آن ها را از ادامه فعالیت های مهمشان برای ارتقاء و حفاظت حقوق زنان در ایران و برای بهره مندی از همبستگی بین المللی باز دارد.”دولت ها در سراسر جهان نقش اساسی ای را که سازمان های مستقل غیر دولتی می توانند در پیشبرد معیارهای بین المللی حقوق بشر، تضمین حفاظت از محیط زیست، ارتقاء عدالت، معیارهای اساسی حقوق کارگران و بیش از همه درنظارت بر تجاوزهای قدرت دولتی ایفا کنند به رسمیت شناخته اند.این نه سازمان اعلام کردند که “با تصویب این قانون، مقامات دولتی درست در زمانی که فعالان ایرانی و جهان با یکدیگر ارتباط برقرار کرده اند، درجستجوی منزوی کردن فعالان ایرانی از جهان هستند. جامعه مدنی نه یک تهدید بلکه یک منبع ارزشمند است. مردم ایران نمی خواهند که به این طریق مهار بشوند بلکه برعکس آن ها امیدوارند که به جامعه جهانی دسترسی داشته باشند و تجربیاتشان را با دیگران به اشتراک بگذارند با این امید که دنیا به مکان بهتری برای همه ما تبدیل بشود.”خانم شیرین عبادی و این سازمان ها در اعلام همبستگی با گروه های جامعه مدنی در ایران که با این قانون مخالفت کرده اند باشدت به مقامات ایرانی اعلام می دارند که این قانون را به دور بیندازند چرا که این قانون الزامات بین المللی ایران در قوانین بین المللی حقوق بشر در مورد آزادی تشکل و تجمع را زیر پا می گذارد و بشدت دسترسی سازمان های غیر دوتلی در ایران را به حمایت های مستقیم از سازمان های بین المللی محدود می کند.مجلس شورای اسلامی ایران باید کاملا به حقوق بشر از جمله حقوق و آزادی های مدافعان حقوق بشر که در بیانیه مدافعان حقوق بشر سازمان ملل متحد حفاظت شده است، پایبند باشد و از تصویب این لایحه و تبدیل آن به قانون دست بردارد.

تداوم اعتراضات ۱۵۰۰ نفری کارگران پتروشیمی بندر امام

نزدیک به ۱۵۰۰ کارگر مجتمع پتروشیمی بندر امام روز یکشنبه ٢١ فروردین ماه، اعتراضات خود نسبت به عملی نشدن مصوبه دولت مبنی بر انعقاد قرارداد مستقیم با کارگران را، که از روز شنبه آغاز شده بود، ادامه دادند.به گزارش ایلنا، این تجمعات کارگری که از روز شنبه ۲۰ فروردین آغاز شده بود دیروز نیز ادامه یافت و کارگران در مقابل ساختمان مرکزی این مجتمع تجمع نمودند.بر اساس این گزارش، تجمع مذکور ادامه تجمع اعتراضی این کارگران در روز ۲۸ اسفند سال گذشته بود که در جریان آن اعلام کرده بودند که در صورت برآورده نشدن خواسته شان، در روز ۲۰ فروردین دست به تجمع می زنند.این گزارشات می افزاید، «هیکل پور»، رییس اداره کار منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی، خطاب به تجمع کنندگان گفت: قرار بود امروز در این زمینه، نشستی با مدیرعامل داشته باشیم که تجمع شما، مانع برگزاری آن شد.گفتنی است در برخی از شرکت های موجود در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی، اعتراضات مشابه ای مطرح شده استهمزمان تارنمای «اتحادیه آزاد کارگران ایران» اعلام کرده است که در پی تحقق نیافتن مصوبه دولت، کارگران پیمانکاری مجتمع پتروشیمی بندر امام در روزهای شنبه و یکشنبه دست به اعتصاب زده اند.بر اساس این گزارش، کارگران از ساعات اولیه صبح روز یکشنبه با زدن کارت ساعت، درمحل کار خود حاضر نشدند و در محوطه بزرگ جلوی دفتر مرکزی مجتمع پتروشیمی بندر امام تجمع کردند.اتحادیه آزاد کارگران ایران ضمن حمایت از ادامه اعتصاب و تجمع‌های کارگران مجتمع پتروشیمی بندر امام برای رسیدن به خواست‌شان، خواستار برچیده شدن کامل شرکت‌های پیمانکاری و قراردادهای موقت در تمامی واحدهای تولیدی و صنعتی و خدماتی ایران شد.بر اساس گزارشات قبلی از کارخانه های داخلی ایران ، چند ماهی است که اعتصابات و اعتراضات کارگری در شهرهای مختلف کشور بوقوع پیوسته، که کارگران نسبت به عدم دریافت حقوق معوقه خود، عدم استخدام، اخراج، تصمیم به تعطیلی واحد تولیدی خود و همچنین شرایط کاریِ خود، معترض بوده اند.

برای حفظ جان تنها پسرم از پیگیری علت مرگ همسرم گذشتم"

دوازده روز از فوت حسین دکمه چی، زندانی سیاسی که مبتلا به سرطان بود می گذرد اما هنوز علت دقیق مرگ او مشخص نشده است. با وجود آنکه همسر این زندانی اعلام کرد جسدش برای تشخیص دقیق علت مرگ به پزشکی قانونی منتقل شده اما هنوز پاسخی از این نهاد اعلام نشده است. مریم النگی، همسر این زندانی با اظهار اینکه تصمیمی برای پیگیری ندارد، به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « هیچ مقامی و هیچ مرجعی پاسخی برای مرگ همسرم نداده است. اگر اتفاقی باعث مرگ همسرم شده باشد که دیگر او زیر خاک است و نمی توان چیزی را ثابت کرد. من هم دیگر پیگیری نخواهم کرد، اصلا چه را باید پیگیری کنم؟ مگر چیزی هم باقی مانده است؟ فقط با درخواستم تنها خودم و تنها پسرم را به دردسر می اندازم ومشکلی به مشکل هایم اضافه می کنم. درخواست دوباره ام یعنی تهدیدی برای زندگی بچه ام و خودم.» محسن دکمه چی، شب هشتم فروردین ماه در بیمارستان فوت کرد در حالیکه از بیماری سرطان پانکراس در رنج بود وعلیرغم اینکه پزشکان از ماه ها پیش اعلام کرده بودند او به مراقبت ویژه و شیمی درمانی احتیاج دارد تنها در هفته های آخر مرگش به بیمارستان منتقل شده بود. بنا به اظهارات زندانیان هم بندش و همسرش، در ماه های آخر او دیگر قادر به نشستن بر روی تختخوابش نبود و در روزهای آخر او تنها از راه سرم تغذیه می کرد. این زندانی بازاری در حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ بازداشت و توسط قاضی صلواتی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق و حمایت مالی از خانواده های زندانیان سیاسی به ۱۰ سال حبس در زندان رجایی شهر کرج محکوم شد.مریم النگی که چند ساعتی قبل از فوت همسرش او را برای آخرین بار در بیمارستان ملاقات کرده بود، گفت: « حالش خوب نبود، نیم ساعتی پیشش بودم و کارهای شخصیش را انجام دادم. دردش مثل همیشه شدید بود و چون نمی توانست غذا بخورد سرم به او وصل می شد. اما واقعا وضعیتش ویژه نبود که به سرعت تمام کند. به همین دلیل وقتی این خبر را شنیدم شوکه شدم. » همسر مرحوم حسین دکمه چی گفت: « هیچ کس از سرباز و پزشک به من نگفت که چه اتفاقی برایم همسرم افتاد و او چطور تمام کرد. هنوز نمی دانم چه اتفاقی افتاده است شاید هم قرار نیست که من چیزی بدانم. وقتی برای گرفتن مراسم همسرم تحت فشار بودم و من را تهدید کردند تا مراسمی نگیرم و چند ساعتی بازداشت بودم و حتی گفتند برایم قرار بازداشت صادر می کنند دیگر ترجیح دادم برای حفظ زندگی پسر جوانم و خودم کاری نکنم و از آن گذشتم.» مریم النگی با اشاره به اینکه هیچکدام از سازمان های فعال حقوق بشر به درخواست های او قبل از فوت همسرش توجه نکردند، گفت: « زمانیکه لازم بود کسی صدایم را بشنود هیچ کمکی به من و همسرم نشد. وقتی حال همسرم وخیم بود، ۶ ماه درد شدید داشت و من برای هر کس که فکرش را می کردم می تواند کاری بکند نامه نوشتم و تماس گرفتم، همه آنها فقط حرف هایم را شنیدند و کمکی به من نکردند حالا دیگر این حرف ها چه فایده دارد، همسرم که به من بازنمی گردد! این حرف ها نوش داروی پس از مرگ سهراب است. بیش از ده روز است که دارم به درد خودم می سوزم. الان دیگر پیگیری برایم معنا ندارد. در زمان زنده بودن همسرم هر چقدر دویدم کمتر نتیجه گرفتم. حالا همه چیز برایم زیر صفر است.

بیانیه ۱۷ هزار دست‌اندرکار سینمای جهان: حکم جعفر پناهی و محمد رسول‌اف لغو شود

در آستانه برگزاری جشنواره جهانی فیلم کن، سایت رسمی این جشنواره اعلام کرد که ۱۷ هزار تن از دست‌اندرکاران سینما در سراسر جهان، خواستار لغو حکم جعفر پناهی و محمد رسول‌اف شده‌اند.

بی خبری از جعفر گنجی و بلاتکلیفی آرش نجبایی

دو تن از علاقمندان نهضت آزادی که پس از راهپیمایی روز ۲۵ بهمن دستگیر شده بودند در وضعیت نامعلوم و بلاتکلیف به سر می‌برند. به گزارش «میزان خبر»، از وضعیت جعفر گنجی خبری در دست نیست و آرش نجبایی به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شده است و در بلاتکلیفی به سر می‌برد. همچنین طبق گزارشهای رسیده، مادر جعفر گنجی در شرایط وخیم جسمانی به سر می‌برد و در چشم انتظار دیدار فرزند خود است. پیش از این نیز نهادهای امنیتی به کرات با اعمال قدرتهای غیر قانونی با استفاده از شرایط خانوادگی به ایجاد فشار روانی بر زندانیان سیاسی پرداخته است. جعفر گنجی، ۳۱ ساله طراح و گرافیست ساکن تهران است. همچنین آرش نجبایی ۲۸ ساله ساکن تهران، که فارغ التحصیل رشته مهندسی صنایع از دانشگاه آزاد قزوین و دارای کار‌شناسی ارشد مدیریت آی تی از دانشگاه علوم تحقیقات تهران است.

پیام تسلیت دانشجویان سبز دانشگاه شیراز و علوم پزشکی به مهندس موسوی

چکیده : سبزترین پدر دنیا در سبزترین فصل خدا به دیار معبودش شتافت. او که معلمی برای فرزند شایسته اش بود حالا نیست تا ببیند آنکه پرورده در راه آزادی محبوس است. بن بست کلمات برای فراق آن عزیز را نمی توان راهگشایی کرد. میرحسین، سفر پدر را ندید کما اینکه پدر هم در راه سفر نتوانست انگشت در انگشتان پسر حلقه بزند. تعدای از دانشجویان سبز دانشگاه شیراز و علوم پزشکی این شهر با ارسال پیام تسلیتی به میر حسین موسوی، با نخست وزیر سال های دفاع مقدس ابراز همدردی کردند. در پیام این دانشجویان که در سایت صبح امید، نزدیک به اصلاح طلبان شیراز، منتشر شده، آمده است: سبزترین پدر دنیا در سبزترین فصل خدا به دیار معبودش شتافت. او که معلمی برای فرزند شایسته اش بود حالا نیست تا ببیند آنکه پرورده در راه آزادی محبوس است. بن بست کلمات برای فراق آن عزیز را نمی توان راهگشایی کرد. در بخش دیگری از این پیام آمده است: میرحسین، سفر پدر را ندید کما اینکه پدر هم در راه سفر نتوانست انگشت در انگشتان پسر حلقه بزند. این فراق اما می تواند آغازی بر یک پیوند باشد؛ اتصال حق به حقیقت، رسیدن شایسته ها به مناصب شایسته. تسلیتی بهتر از این درخور این اتفاق نیست. خدایش سبز نگه دارد.

وضعیت بد پناهجویان ایرانی در هلند+فیلم

مصاحبه با سه تن از پناهجویان کمپ اوترخت - هلند در جریان برگزاری مراسم پناهجوی جانباخته ، کامبیز روستایی در هلند. وضعیت پناهجویان در هلند روز به روز دشوارتر میشود. در میان شرکت کنندگان مراسم کامبیز روستایی بسیاری از پناهجویانی که سالهای متمادی در انتظار سرنوشت پناهندگیشان هستند نیز حضور دارند. با سه تن از این پناهجویان گفتگویی داشته ایم که توجه شما را به این گفتگو جلب میکنیم. باشد که مجامع ایرانی مدافع حقوق پناهجویان سخنان ایشان را بشنوند