گزارش جرس
۱۳۹۰ شهریور ۱۴, دوشنبه
حسین زمان: زندان جای شکستن زنان و مردان با ایمان نیست
گزارش جرس
پایان موقت اعتصاب غذای اشکان ذهابیان
گزارش جرس
۱۳۹۰ شهریور ۱۳, یکشنبه
خواسته مردم ارومیه از دیگر شهرهای ایران؛ مردم دیگر شهرهای ایران بپاخیزید
دهها نفر در اورمیه در اثر شلیگ گلوله یا ساچمه زخمی شده اند
علی کریمی پیراهن اش را به اشکان سهرابی تقدیم کرد
گزارش جرس
ادامه اعتراضات در شهرهای شمال غربی کشور,درگیری های گسترده میان مردم غیور تبریز و ارومیه با نیروهای امنیتی
گزارش تحول سبز
در واکنش به وقایع تبریز و ارومیه, اکبر اعلمی: دولت حق سرکوب اعتراضات مدنی را ندارد
متن کامل نوشته اکبر اعلمی در پی می آید:
دولت تاکنون نشان داده است که استفاده از ظرفیت های موجود در اصول ۸، ۹ و ۲۷ قانون اساسی مبنی بر امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک وظیفه شرعی و قانونی و تشکیل اجتماعات و راهپیمائی را تنها هنگامی می پذیرد و با ولع زیاد از آن استقبال می کند که با هدف جانبداری از دولت و رویکرد حکومت نسبت به مسائل مختلف باشد!و این درحالیست که اصل ۲۷ قانون اساسی صراحتا بیان می دارد: ” تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها، بدون حمل سلاح ، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است”.
به موجب این اصل، تشکیل اجتماعات و راهپیمائی تنها در دو صورت ممنوع است:
۱-راهپیمائی کننده ها حامل سلاح باشند
۲-برگزاری اجتماعات و راه پیمائی ها به مبانی اسلام خلل وارد کند.
در صورت رعایت قیودات فوق از سوی اجتماع کنندگان، مستفاد از اصل نهم قانون اساسی که اعلام می دارد:”…هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادیهای مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات ، سلب کند.”، دولت نه تنها مجاز به جلوگیری از برگزاری اجتماعات و راهپیمائی ها نیست، بلکه به تصریح صدر اصل یاد شده، حفظ آزادی های قانونی و مشروع از جمله آماده کردن مقدمات راهپیمائی وظیفه دولت و آحاد ملت است.از طرفی به موجب اصل ۵۰ قانون اساسی، ”در جمهوری اسلامی ، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می گردد. از این رو فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.”
بر این پایه:
یک-دریاچه ارومیه از مهمترین و منحصر بفردترین دریاچه های دنیاست که نقش بسیار مهم و بی بدیل آن در حفظ محیط زیست، تعدیل اقلیم منطقه و اقتصاد کشور بر کسی پوشیده نیست.اما این دریاچه هم اکنون رو به احتضار است و اگر در اسرع وقت برای نجات آن چاره ای جدی اندیشیده نشود دیر یا زود از جغرافیای کشور حذف و به یک شوره زار وسیع مبدّل خواهد شد که آثار و عوارض زیانبار این پدیده هم همگان آشکار است.بنابراین به موجب قسمت اخیر اصل ۵۰ قانون اساسی، نه تنها استمرار هرگونه فعالیتی که با تخریب غیرقابل جبران این بخش از محیط زیست ملازمه پیدا کند ممنوع است، بلکه انجام هرگونه تلاش و اقدامی که سرانجام به حفاظت از دریاچه ارومیه و جلوگیری از میرائی آن منجر شود، یک “وظیفه عمومی” به شمار می آید.دو- درک این واقعیت و هراس از وقوع فاجعه مورد اشاره در آذربایجان، هزاران نفر از اهالی غیرتمند ارومیه را بر آن داشت تا طی روزهای گذشته با هدف متوجه کردن افکار عمومی به رویداد تلخی که در شرف گسترش است و همچنین وادار کردن دولت به انجام وظایفش در حفاظت از محیط زیست، به راهپیمائی بپردازند که متاسفانه این راهپیمائی مسالمت آمیز توسط ماموران دولتی به خشونت کشیده شد و جمعی از معترضین مورد ضرب و شتم واقع و بازداشت و روانه زندان شدند.پرواضح است که در چنین شرایطی مردم سایر نقاط آذربایجان و بویژه مردم تبریز نیز نمی توانستند با بی تفاوتی نظاره گر مرگ دریاچه ارومیه و آزار و اذیت آندسته از برادران و خواهران ارومیه ای خود باشند که تنها در اعتراض به کوتاهی دولت در نجات دریاچه زیبای آذربایجان، به صورت مسالمت امیز به خیابان ها آمده و با ضرب و شتم و خشونت پراکنده و بعضا دستگیر و روانه زندان شده اند .لاجرم همچنانکه انتظار می رفت چون راه دیگری برای وادار ساختن دولت به حفاظت از دریاچه ارومیه باقی نمانده و هشدارهای ماه های اخیر مردم و کارشناسان در این زمینه بی نتیجه مانده است، غروب امروز(شنبه) صدها نفر از مردم تبریز هم در حمایت از هموطنان ارومیه ای خود و اعتراض به بی توجهی دولت نسبت به فاجعه ای که عروس و نگین سرخ آذربایجان را تهدید می کند، بصورت پراکنده در نقاط مختلف تبریز آمیز گرد آمدند که شوربختانه اجتماع مسالمت آمیز آنها هم با شدت عمل و پرتاب گاز اشک آور ماموران دولتی متفرق و در مواردی به تنش و خشونت کشیده شد.در حالیکه اگر دولت پیش از این به هشدارهای دلسوزانه وقعی می گذاشت و یا در واکنش به اجتماعات مذکور از خود کمی بردباری بخرج می داد و همچون کشورهای متمدن خود امنیت و اداره و هدایت راهپیمائی معترضین را بر عهده می گرفت، یقینا کوچکترین حادثه تلخی رخ نمی داد و اجتماع و راهپیمائی ها هم کاملا بصورت مسالمت آمیز برگزار و بپایان می رسید.اکنون این پرسش مطرح می شود در شرایطی که مقتضی(تخریب محیط زیست و حق قانونی برای برگزاری اجتماع و راهپیمائی مسالمت آمیز) موجود و موانع(حمل سلاح و خلل به مبانی اسلام) مفقود است، دولت با کدام مجوز و استدلال نه تنها از تشکیل راهپیمائی و اجتماعات جلوگیری می کند بلکه با خشونت زیاد به سرکوب، ضرب و شتم و بازداشت راهپیمائی کنندگان هم می پردازد؟و اساسا در شرایطی که محیط زیست در معرض تخریب است، مردم بجز بیان اعتراضات قانونی، چگونه می توانند به شرح اصل ۵۰ قانون اساسی برای انجام وظیفه قانونی خود در جهت حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از نابودی عروس آذربایجان اقدام کنند!؟وانگهی اگر مردم حتی برای انجام وظیفه قانونی و حفاظت از محیط زیست خود و اعتراض مدنی به بی توجهی دولت هم مجاز به استفاده از حق مسلم برگزاری مسالمت امیز اجتماعات و راهپیمائی نمی باشند، چرا برای همیشه اصول ۲۷ و ۵۰ از قانون اساسی حذف نمی شود تا هم محمل قانونی معترضین از میان برود و هم دولت جواز و دلیل قانع کننده ای برای سرکوب معترضین در اختیار داشته باشد، مگر آنکه استدلال شود؛ تخریب محیط زیست و مرگ دریاچه ارومیه جزئی از مبانی اسلام و هرگونه اجتماع اعتراضی به این روند به منزله اخلال به مبانی اسلام است!مادامی که اصول مذکور در قانون اساسی وجود دارند، دولت نه تنها حق سرکوب اعتراضات مدنی را ندارد، بلکه لازم است افرادی را که دغدغه اجرای قانون و حفاظت از محیط زیست در سر دارند مورد تشویق و حمایت خود قرار دهد.از اینرو امیدوارم که به موازات آزادی همه معترضین بازداشت شده روزهای اخیر، تدابیر لازم برای جلوگیری از روند خشک شدن دریاچه ارومیه اتخاذ و در اولین فرصت به مرحله اجرا درآید که فردا دیر است!
گزارش تحول سبز
نامه‌ی زندانیان بند ۳۵۰ اوین برای عباس نامی، از زندانیان سبز, آزاد شده : زندانیان تازه آزاد شده؛ سبز تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های امید را دوباره در میان مردم شکوفا کنند
در بین این زندانیان، کسانی بودند که یک هفته بیشتر تا پایان حکمشان باقی نمانده بود و خود به خود باید به زودی از زندان آزاد می‌شدند. اما مسئولان قضایی ایران و از جمله دادستان تهران محمود جعفری دولت‌آبادی تلاش کردند تا آزادی این زندانیان را بر مبنای تقاضای عفو و بخشش آنها از مقام رهبری قلمداد کنند و تلاش کنند به جامعه القا کنند که این دسته از زندانیان به دلیل ندامت از جرم ناکرده‌شان از زندان آزاد شده‌اند؛ تا جایی که حتی دادستان تهران در مصاحبه‌هایش صراحتا ادعا کرد: «عفو این دسته از محکومان بر اساس تقاضای عفو و نیز ابراز ندامت و پشیمانی از ارتکاب جرائم ارتکابی توسط آنان صورت گرفته است.»این در حالی است که زندانیان سیاسی، تنها به جرم ابراز عقیده و فکرشان در زندان به سر می‌بردند و حتی یک روز از حبس آنها غیر قانونی است. و اینها همه در حالی است که بیشتر آزاد شده ها، ماه ها در حبس بوده و طعم شکنجه و سلول انفرادی را چشیده بودند.اکنون جمعی از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین با ارسال یاداشتی به بیرون از زندان تاکید کرده‌اند که تعداد زیادی از زندانیان تازه آزاد شده از اوین نه تنها از هیچ مقامی تقاضای عفو و بخشش نکرده‌اند، که طبق قانون و با توجه به سپری شدن دوران حکمشان از زندان آزاد شده‌اند. آنها تاکید کرده‌اند که با چنین تبلیغاتی، مقامات قضایی خواسته‌اند بر بی‌گناهی این جوانان سرپوش بگذراند و آزادی آنان را یک لطف و مرحمت عنوان کنند.این زندانیان سیاسی نوشته‌اند: “ما زندانیان بند ۳۵۰ که از نزدیک با این جوانان زندگی کرده ایم به خوبی آگاهیم که بر این جوانان چه گذشته است و این زندانیان حتی سبز تر و مقاوم تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های سبز امید را دوباره در میان مردمان این سرزمین شکوفا کنند.آنها، تنها به عنوان یک نمونه، درباره یکی از همین زندانیان سبز به نام “عباس نامی” نوشته‌اند؛ جوانی سبز و مقاوم که تنها به جرم شعارنویسی مدتها در زندان بوده و این روزها سبز تر از همیشه به جامعه بازگشته است.
متن یادداشت جمعی از زندانیان بند ۳۵۰ در باره عباس نامی، به شرح زیر است:
به نام خدا
به یاد آزادگان سبزی که اکنون از جمع ما ۳۵۰ ای ها رفته اند اما جای سبزشان برای همیشه در قلب ما باقی است.
نامش عباس بود، عباس نامی
نجیب بود و زلال و با شیطنتهای خاص هم سالانش. ۲۲ یا ۲۳ سال داشت و تنها و تنها به جرم نوشتن شعار بر دیوار و انتقاد صادقانه و اعتراض به تقلب در انتخابات، ریاکاری، دروغ و نفرت پراکنی به دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود. نظر به سن و سالش و مقایسه با پرونده های مشابه، حکمش واقعا سنگین بود.در زندان لحظه لحظه بزرگ شدنش را می دیدیم. با چشمهایی پرسشگرو ذهنی خلاق و جستجوگر که همیشه در حال آموختن بود. به قول خودش “زندگی جدید و متفاوتی را آغاز کرده بود”. بیش از همه تحت تاثیر شهید ” هدی صابر” بود و ضایعه شهادت هدی برایش سنگین بود و غیر قابل باور. آخر سن و سالی نداشت که بخواهد این همه بیداد را تاب بیاورد. یکبار در جمع بچه ها گفت: “شاید تا پایان عمر چنین موقعیتی نیابم، موقعیتی طلایی برای من، زندگی با این همه ی نخبه درد آشنا.البته عباس یکی از جوانانی است که این روزها ما در بند شناختیم و مثل عباس بسیار بودند. جوانان پاک و زلالی به سان آینه هایی درخشان که نور پاک سیرتان را به نیکویی بازتاب می دادند و بدین سان ادامه خواهند یافت.عباس یک شهروند معترض به نتایج انتخابات و ظلم هایی بود که این روزها در حق ملت شده بود.او با کیمیای درد و رنج و حرمان در روزهای زندان به جوانی دغدغه مند و اندیشه ورز بدل شد که جوانه های عشق، ایثار، گذشت و نوعدوستی را تنها در عمق وجودش محکمتر کرد. او به یمن ماه خدا اکنون در کنار ما نیست و آزادشده اما همه ما ۳۵۰ ای ها براین باوریم که او امروز کنشگری سبزتر، آگاهتر و آزاده تر از گذشته است که به دامان اجتماع بازگشته تا جوانه ها ی امید را بارورتر از گذشته به همه نشان دهد.ما درباره عباس نامی فقط به عنوان یک نمونه از دهها زندانی سبز نوشته ایم، اگرنه، اغلب زندانیان آزاد شده، سبزتر و آگاه تر از گذشته شده اند و امیدهای فردای جنبش سبز هستند. تعداد زیادی از زندانیان تازه آزاد شده از اوین نه تنها تقاضای عفو و بخشش از هیچ مقامی را نکرده که طبق قانون و با گذراندن حکم شان از زندان آزاد شده اند. مقامات قضایی با به راه انداختن تبلیغات این چنین خواسته اند بر گناه خود در محبوس کردن این جوانان بی گناه سرپوش بگذارند و آزادی آنان را یک لطف و مرحمت عنوان کنند، در حالی که آزادی حقی بوده که بی دلیل از آنها سلب شده بود.ما زندانیان بند ۳۵۰ که از نزدیک با این جوانان زندگی کرده ایم به خوبی آگاهیم که بر این جوانان چه گذشته است و این زندانیان حتی سبز تر و مقاوم تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های سبز امید را دوباره در میان مردمان این سرزمین شکوفا کنند.
جمعی از زندانیان جنبش سبز در بند ۳۵۰ زندان اوین
گزارش کلمه
اظهار نگرانی همسر احمد قابل از وضعیت جسمی وی در زندان مشهد
گزارش کلمه
بسیجیان مسلح با رهبری یک روحانی به دراویش شیراز حمله کردند
نوشته رضا ولی‌زاده
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
سقوط معیشت و دیکتاتوری خامنه‌ای؛ بازی خطرناک با خشم مردم ( پدرام طنازی )
سقوط معیشت و دیکتاتوری خامنه‌ای؛ بازی خطرناک با خشم مردم بحران‌های بی‌پایان اقتصادی در جمهوری اسلامی، زندگی مردم را به ویرانه‌ای تبدیل کرد...
-
رضا رسايي را كشتند. او يكي از معترضان شجاعي بود كه پس از كشته شدن وحشيانه مهسا ژينا اميني براي اعتراض به خيابانها آمده بود. او در تاريخ ١٦...
-
در شامگاه جمعه، ۱۸ آبانماه ۱۴۰۳، شلیک یک موشک بالستیک از سوی نیروهای سپاه پاسداران از حوالی پایگاه موشکی این نیرو در نزدیکی شاهرود توجه بسی...
