چند روز قبل و به مناسبت فرا رسیدن عید سعید فطر، جمعی از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین آزاد شدند؛ زندانیانی که بیشتر آنها بیش از نیمی از مدت محکومیتشان را گذرانده بودند و طبق قانون آزادی مشروط باید به صورت قانونی از زندان آزاد میشدند.
در بین این زندانیان، کسانی بودند که یک هفته بیشتر تا پایان حکمشان باقی نمانده بود و خود به خود باید به زودی از زندان آزاد میشدند. اما مسئولان قضایی ایران و از جمله دادستان تهران محمود جعفری دولتآبادی تلاش کردند تا آزادی این زندانیان را بر مبنای تقاضای عفو و بخشش آنها از مقام رهبری قلمداد کنند و تلاش کنند به جامعه القا کنند که این دسته از زندانیان به دلیل ندامت از جرم ناکردهشان از زندان آزاد شدهاند؛ تا جایی که حتی دادستان تهران در مصاحبههایش صراحتا ادعا کرد: «عفو این دسته از محکومان بر اساس تقاضای عفو و نیز ابراز ندامت و پشیمانی از ارتکاب جرائم ارتکابی توسط آنان صورت گرفته است.»این در حالی است که زندانیان سیاسی، تنها به جرم ابراز عقیده و فکرشان در زندان به سر میبردند و حتی یک روز از حبس آنها غیر قانونی است. و اینها همه در حالی است که بیشتر آزاد شده ها، ماه ها در حبس بوده و طعم شکنجه و سلول انفرادی را چشیده بودند.اکنون جمعی از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین با ارسال یاداشتی به بیرون از زندان تاکید کردهاند که تعداد زیادی از زندانیان تازه آزاد شده از اوین نه تنها از هیچ مقامی تقاضای عفو و بخشش نکردهاند، که طبق قانون و با توجه به سپری شدن دوران حکمشان از زندان آزاد شدهاند. آنها تاکید کردهاند که با چنین تبلیغاتی، مقامات قضایی خواستهاند بر بیگناهی این جوانان سرپوش بگذراند و آزادی آنان را یک لطف و مرحمت عنوان کنند.این زندانیان سیاسی نوشتهاند: “ما زندانیان بند ۳۵۰ که از نزدیک با این جوانان زندگی کرده ایم به خوبی آگاهیم که بر این جوانان چه گذشته است و این زندانیان حتی سبز تر و مقاوم تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های سبز امید را دوباره در میان مردمان این سرزمین شکوفا کنند.آنها، تنها به عنوان یک نمونه، درباره یکی از همین زندانیان سبز به نام “عباس نامی” نوشتهاند؛ جوانی سبز و مقاوم که تنها به جرم شعارنویسی مدتها در زندان بوده و این روزها سبز تر از همیشه به جامعه بازگشته است.
متن یادداشت جمعی از زندانیان بند ۳۵۰ در باره عباس نامی، به شرح زیر است:
به نام خدا
به یاد آزادگان سبزی که اکنون از جمع ما ۳۵۰ ای ها رفته اند اما جای سبزشان برای همیشه در قلب ما باقی است.
نامش عباس بود، عباس نامی
نجیب بود و زلال و با شیطنتهای خاص هم سالانش. ۲۲ یا ۲۳ سال داشت و تنها و تنها به جرم نوشتن شعار بر دیوار و انتقاد صادقانه و اعتراض به تقلب در انتخابات، ریاکاری، دروغ و نفرت پراکنی به دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود. نظر به سن و سالش و مقایسه با پرونده های مشابه، حکمش واقعا سنگین بود.در زندان لحظه لحظه بزرگ شدنش را می دیدیم. با چشمهایی پرسشگرو ذهنی خلاق و جستجوگر که همیشه در حال آموختن بود. به قول خودش “زندگی جدید و متفاوتی را آغاز کرده بود”. بیش از همه تحت تاثیر شهید ” هدی صابر” بود و ضایعه شهادت هدی برایش سنگین بود و غیر قابل باور. آخر سن و سالی نداشت که بخواهد این همه بیداد را تاب بیاورد. یکبار در جمع بچه ها گفت: “شاید تا پایان عمر چنین موقعیتی نیابم، موقعیتی طلایی برای من، زندگی با این همه ی نخبه درد آشنا.البته عباس یکی از جوانانی است که این روزها ما در بند شناختیم و مثل عباس بسیار بودند. جوانان پاک و زلالی به سان آینه هایی درخشان که نور پاک سیرتان را به نیکویی بازتاب می دادند و بدین سان ادامه خواهند یافت.عباس یک شهروند معترض به نتایج انتخابات و ظلم هایی بود که این روزها در حق ملت شده بود.او با کیمیای درد و رنج و حرمان در روزهای زندان به جوانی دغدغه مند و اندیشه ورز بدل شد که جوانه های عشق، ایثار، گذشت و نوعدوستی را تنها در عمق وجودش محکمتر کرد. او به یمن ماه خدا اکنون در کنار ما نیست و آزادشده اما همه ما ۳۵۰ ای ها براین باوریم که او امروز کنشگری سبزتر، آگاهتر و آزاده تر از گذشته است که به دامان اجتماع بازگشته تا جوانه ها ی امید را بارورتر از گذشته به همه نشان دهد.ما درباره عباس نامی فقط به عنوان یک نمونه از دهها زندانی سبز نوشته ایم، اگرنه، اغلب زندانیان آزاد شده، سبزتر و آگاه تر از گذشته شده اند و امیدهای فردای جنبش سبز هستند. تعداد زیادی از زندانیان تازه آزاد شده از اوین نه تنها تقاضای عفو و بخشش از هیچ مقامی را نکرده که طبق قانون و با گذراندن حکم شان از زندان آزاد شده اند. مقامات قضایی با به راه انداختن تبلیغات این چنین خواسته اند بر گناه خود در محبوس کردن این جوانان بی گناه سرپوش بگذارند و آزادی آنان را یک لطف و مرحمت عنوان کنند، در حالی که آزادی حقی بوده که بی دلیل از آنها سلب شده بود.ما زندانیان بند ۳۵۰ که از نزدیک با این جوانان زندگی کرده ایم به خوبی آگاهیم که بر این جوانان چه گذشته است و این زندانیان حتی سبز تر و مقاوم تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های سبز امید را دوباره در میان مردمان این سرزمین شکوفا کنند.
جمعی از زندانیان جنبش سبز در بند ۳۵۰ زندان اوین
گزارش کلمه
در بین این زندانیان، کسانی بودند که یک هفته بیشتر تا پایان حکمشان باقی نمانده بود و خود به خود باید به زودی از زندان آزاد میشدند. اما مسئولان قضایی ایران و از جمله دادستان تهران محمود جعفری دولتآبادی تلاش کردند تا آزادی این زندانیان را بر مبنای تقاضای عفو و بخشش آنها از مقام رهبری قلمداد کنند و تلاش کنند به جامعه القا کنند که این دسته از زندانیان به دلیل ندامت از جرم ناکردهشان از زندان آزاد شدهاند؛ تا جایی که حتی دادستان تهران در مصاحبههایش صراحتا ادعا کرد: «عفو این دسته از محکومان بر اساس تقاضای عفو و نیز ابراز ندامت و پشیمانی از ارتکاب جرائم ارتکابی توسط آنان صورت گرفته است.»این در حالی است که زندانیان سیاسی، تنها به جرم ابراز عقیده و فکرشان در زندان به سر میبردند و حتی یک روز از حبس آنها غیر قانونی است. و اینها همه در حالی است که بیشتر آزاد شده ها، ماه ها در حبس بوده و طعم شکنجه و سلول انفرادی را چشیده بودند.اکنون جمعی از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین با ارسال یاداشتی به بیرون از زندان تاکید کردهاند که تعداد زیادی از زندانیان تازه آزاد شده از اوین نه تنها از هیچ مقامی تقاضای عفو و بخشش نکردهاند، که طبق قانون و با توجه به سپری شدن دوران حکمشان از زندان آزاد شدهاند. آنها تاکید کردهاند که با چنین تبلیغاتی، مقامات قضایی خواستهاند بر بیگناهی این جوانان سرپوش بگذراند و آزادی آنان را یک لطف و مرحمت عنوان کنند.این زندانیان سیاسی نوشتهاند: “ما زندانیان بند ۳۵۰ که از نزدیک با این جوانان زندگی کرده ایم به خوبی آگاهیم که بر این جوانان چه گذشته است و این زندانیان حتی سبز تر و مقاوم تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های سبز امید را دوباره در میان مردمان این سرزمین شکوفا کنند.آنها، تنها به عنوان یک نمونه، درباره یکی از همین زندانیان سبز به نام “عباس نامی” نوشتهاند؛ جوانی سبز و مقاوم که تنها به جرم شعارنویسی مدتها در زندان بوده و این روزها سبز تر از همیشه به جامعه بازگشته است.
متن یادداشت جمعی از زندانیان بند ۳۵۰ در باره عباس نامی، به شرح زیر است:
به نام خدا
به یاد آزادگان سبزی که اکنون از جمع ما ۳۵۰ ای ها رفته اند اما جای سبزشان برای همیشه در قلب ما باقی است.
نامش عباس بود، عباس نامی
نجیب بود و زلال و با شیطنتهای خاص هم سالانش. ۲۲ یا ۲۳ سال داشت و تنها و تنها به جرم نوشتن شعار بر دیوار و انتقاد صادقانه و اعتراض به تقلب در انتخابات، ریاکاری، دروغ و نفرت پراکنی به دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود. نظر به سن و سالش و مقایسه با پرونده های مشابه، حکمش واقعا سنگین بود.در زندان لحظه لحظه بزرگ شدنش را می دیدیم. با چشمهایی پرسشگرو ذهنی خلاق و جستجوگر که همیشه در حال آموختن بود. به قول خودش “زندگی جدید و متفاوتی را آغاز کرده بود”. بیش از همه تحت تاثیر شهید ” هدی صابر” بود و ضایعه شهادت هدی برایش سنگین بود و غیر قابل باور. آخر سن و سالی نداشت که بخواهد این همه بیداد را تاب بیاورد. یکبار در جمع بچه ها گفت: “شاید تا پایان عمر چنین موقعیتی نیابم، موقعیتی طلایی برای من، زندگی با این همه ی نخبه درد آشنا.البته عباس یکی از جوانانی است که این روزها ما در بند شناختیم و مثل عباس بسیار بودند. جوانان پاک و زلالی به سان آینه هایی درخشان که نور پاک سیرتان را به نیکویی بازتاب می دادند و بدین سان ادامه خواهند یافت.عباس یک شهروند معترض به نتایج انتخابات و ظلم هایی بود که این روزها در حق ملت شده بود.او با کیمیای درد و رنج و حرمان در روزهای زندان به جوانی دغدغه مند و اندیشه ورز بدل شد که جوانه های عشق، ایثار، گذشت و نوعدوستی را تنها در عمق وجودش محکمتر کرد. او به یمن ماه خدا اکنون در کنار ما نیست و آزادشده اما همه ما ۳۵۰ ای ها براین باوریم که او امروز کنشگری سبزتر، آگاهتر و آزاده تر از گذشته است که به دامان اجتماع بازگشته تا جوانه ها ی امید را بارورتر از گذشته به همه نشان دهد.ما درباره عباس نامی فقط به عنوان یک نمونه از دهها زندانی سبز نوشته ایم، اگرنه، اغلب زندانیان آزاد شده، سبزتر و آگاه تر از گذشته شده اند و امیدهای فردای جنبش سبز هستند. تعداد زیادی از زندانیان تازه آزاد شده از اوین نه تنها تقاضای عفو و بخشش از هیچ مقامی را نکرده که طبق قانون و با گذراندن حکم شان از زندان آزاد شده اند. مقامات قضایی با به راه انداختن تبلیغات این چنین خواسته اند بر گناه خود در محبوس کردن این جوانان بی گناه سرپوش بگذارند و آزادی آنان را یک لطف و مرحمت عنوان کنند، در حالی که آزادی حقی بوده که بی دلیل از آنها سلب شده بود.ما زندانیان بند ۳۵۰ که از نزدیک با این جوانان زندگی کرده ایم به خوبی آگاهیم که بر این جوانان چه گذشته است و این زندانیان حتی سبز تر و مقاوم تر از گذشته به جامعه بازگشته اند تا جوانه های سبز امید را دوباره در میان مردمان این سرزمین شکوفا کنند.
جمعی از زندانیان جنبش سبز در بند ۳۵۰ زندان اوین
گزارش کلمه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر