دوسال گذشت از اتفاقی که هیچ یک دوست نداشتیم خبرش را بشنویم. روزی که مردمان ایران کمتر از کرد و کردستان نارحت نشدند تا برگی از تاریخ تلخ سرزمین ایران در دیار مردمان کرد رقم بخورد. تاریخ کرد چه روزهای تلخ که در این سالها نگذرانیدە. وقتی پای سخن بزرگانمان می نشینیم سخت می توان از انبوه اتفاقات و رنجها و دردهای عجین شده با این سالها را پشت سرگذاشت و به روزهای آرام و شاد رسید. لشکرکشی در پی لشکرکشی و دعواهای ایدئولوژیکِ خواست حاکمان، یورش به آن شهر و قتل عام در این شهر. گلوله ای که گاه برای ترور شلیک شده و گاه برای سرکوب. بمباران و موشکهای جنگِ زیادخواهانه و لجبازانه ی این و آن و تراژدیهای کشتارهای جمعی، شیمیایی و انتقام، یکی پس از دیگری نگذاشت تا روح سرزندە سرزمین کرد، داغدار لحظه لحظه ها نباشد و چه توطئه ها و چه تلخی ها که می خواست دوستی ها و باهم بودنمان در ایران را برباید. بازداشت ها و پاسخها و کشتارها و نفرتها، اعدامهای بی پایان و سرانجام گمشده های عزیزمان، دوستی و آرامش و آن راهها و آن نواهای شیرین و آن همه زیباییهای سرزمینمان غریبتر و دست نیافتنی تر شدند.زانیار و لقمان مرادی همانطور که از اسم شان معلوم است، دو برادر قوم و خویش هستند. خودم فکر می کردم برادرند اما نیستند. فامیل اند و دوست.آنها مدتی ست که بازداشت هستند و حالا هر ساعت امکان اعدام شان وجود دارد. آنها متهم هستند که فرزند امام جمعه ی مریوان را مهرماه سال ۸۸ بقتل رساندند. یکسال بعد قاضی بد نام قوه قضاییه، صلواتی، آنها را به اعدام محکوم کرد.اخیرا شایعه شده که امام جمعه مریوان به تهران آمده تا زمینه اجرای حکم آنها را سرعت ببخشد.من مخالف مجازات اعدام هستم. اما در این مورد خاص، اصرار بیشتر دارم چون روند محاکمه این دو برادر حتی براساس قوانین و مقررات جمهوری اسلامی نیست.این دو جوان با شکنجه، از آنها اعتراف گرفته شده است و در یک نظام قضایی درست و به عدالت نزدیک، اگر متهم یا مجرمی چنین ادعایی بکند، رسیدگی می کنند اما در ایران نه تنها چنین نیست بلکه پدر مقتول که آدم صاحب نفوذی ست ، در جهت اجرای یک حکم شبهه دار به تهران می رود و از هر تلاشی دست بر نمی دارد.ظاهرا تنها دلیلی که برای مجرم شناختن این دو جوان مورد توجه دادگاه قرار گرفته، سابقه ارتباط پدر آنها با کومله است. دلیلی که بی منطق هست چون حتی پدر هم مخالف رژیم باشد ، دلیل نمی شود پسرانش را بازداشت و محکوم کنند مگر اینکه آنها تخلفی کرده باشند و این معلوم نیست ومن امیدوارم این دو اعدام نشوند، و در این راه نباید سکوت کرد.
نویسنده: پدرام طنازی
نویسنده: پدرام طنازی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر