همسرعبدالله مومنی: او چه داخل و چه بیرون زندان همیشه معلم است

عبدالله مومنی یکی از معلمان دربند سبزی است که به مناسبت فرا رسیدن روز معلم می گوید:  در این روزها هنوز هم از پشت میله های زندان به روزهای شیرینی می اندیشیم که آن روز در مدرسه ایران همه مشق آزادی نمایند و با استقرار دموکراسی، عدالت را به ارمغان آورند.او و محمد داوری معلم دیگر دربند، خطاب به دانش آموزان خود خاطرنشان می سازند: “ما نمی توانیم، به دانش آموزان خود بگوییم، شهروند خوب باید ساکت، منفعل، بله قربان گو، ریاکار و ترسو باشد چرا که بر این باوریم؛ رفتار مستبدانه و غیردموکراتیک خود نتیجه ترویج کژی هایی از این دست است.همسر عبدالله مومنی نیز با اشاره به روز معلم می گوید: “خوشبختانه دوازدهم اردیبهشت ماه ملاقات هفتگی ما بود که با روز معلم مصادف شد و توانستیم ایشان را ببینیم اما واقعا صحنه “ناراحت کننده ای” بود. وقتی می دیدم کسی که در رشته جامعه شناسی درس خوانده و علاقه زیادی به شغل معلمی داشته و دلسوز نوجوانان و جوانان این مرز و بوم است و دوست دارد که وقتش را بین دانش آموزان بگذراند الان باید در زندان باشد واقعا ناراحت می شدم. وقتی هم که امروز روز معلم را به ایشان تبریک گفتم، خندید و گفت من که در زندان هستم. اما من جواب دادم شما در هر کجا که باشید چه در زندان و چه در بیرون از زندان، همیشه معلم هستید.به همین مناسبت “جرس” با فاطمه آدینه وند همسر عبدالله مومنی در خصوص آخرین وضعیت این معلم دربند به گفتگو پرداخته است که متن آن در پی می آید:خانم مومنی ضمن تبریک روز معلم، لطفا در خصوص آخرین وضعیت آقای مومنی صحبت بفرمایید.الحمدالله از نظر جسمی حالشان خوب است اما بالاخره زندان است و از نظر روحی شرایط سختی را تحمل می کند.

ایشان الان در کدام بند نگهداری می شوند و آیا از حق ملاقات حضوری و تلفن می توانند استفاده کنند؟

در بند ۳۵۰ نگهداری می شوند و مدتهاست که تلفن و ملاقات حضوری نداریم. فقط هر هفته ملاقات کابینی داریم و اعضای خانواده می توانند به مدت کوتاهی با ایشان ملاقات پشت شیشه داشته باشند.

حق مرخصی چطور؟

ما اقدام کردیم اما با مرخصی ایشان موافقت نکردند.

علتش را نگفتند؟

بعد از اینکه برای مرخصی پیگیری کردم گفتند ما خودمان تصمیم می گیریم که مرخصی بدهیم یا نه، و ایشان نتوانستند برای عید پیش خانواده باشند. اولین عیدی هم بود که ایشان در جمع ما نبودند که از نظر روحی به من و بچه ها و حتی خود ایشان خیلی “سخت” گذشت.روز معلم ، دومین سالی است که در چنین روزی آقای مومنی در زندان بسر می برند. شما وقتی می بینید که به جای تقدیر از همسرتان، او باید در چنین روزی در زندان باشد، چه حسی پیدا می کنید؟

خوشبختانه روزدوازدهم اردیبهشت روز ملاقات هفتگی ما بود که با روز معلم مصادف شد و توانستم ایشان را ببینم اما واقعا صحنه “ناراحت کننده ای” بود. وقتی می دیدم کسی در رشته جامعه شناسی درس خوانده و علاقه زیادی به شغل معلمی داشته و دلسوز نوجوانان و جوانان این مرز و بوم است و دوست دارد که وقتش را بین دانش آموزان بگذراند الان باید در زندان باشد واقعا ناراحت می شدم. وقتی هم که روز معلم را به ایشان تبریک گفتم خندید و گفت من که در زندان هستم. اما من جواب دادم شما در هر کجا که باشید چه در زندان و چه در بیرون از زندان، همیشه معلم هستید.

دانش آموزان و دانشجویان برای تبریک روز معلم پیش شما آمدند؟

بله، همیشه نسبت به ما لطف داشتند و دیروز هم خیلی از دانشجویان دانشگاه آزاد و ادوار منزل آمدند و تنهایمان نگذاشتند. این دیدارها هم خیلی ما را خوشحال و امیدوار می کند و این حس را داریم که این صبوری ها و استقامتها نتیجه خواهد داد.