در پایان صحبتی دارید؟ من برای اولین بار است که مصاحبه می کنم و در طی این سالها همیشه سعی کردم در حاشیه سختی ها را تحمل کنم. اما فقط این را می خواهم بگویم که زندانیان سیاسی دارند حکم خود را می گذارنند اگر فرض هم بگیریم که گناه کرده اند که نکرده اند، حقوقی دارند که باید رعایت شود. چرا از حقوق ابتدایی خود در زندان محروم هستند و در بدترین شرایط نگهداری می شوند؟ خانواده های آنها چه گناهی مرتکب شده اند که این همه سختی را باید تحمل کنند؟ اگر می گویند که آقای طبرزدی و امثال او اشتباه می کنند و حرفهایشان بر حق نیست چرا با آنها گفتگو نمی کنند؟ چرا به جای آوردن آنها به پای میز بحث و گفتگو، آنها را به سلولهای انفرادی می اندازند و حکمهای طویل المدت برایشان صادر می کنند؟ بخدا با سرکوب و فشار بر این منتقدان شرایط بدتر خواهد شد و نتیجه ای بدست نخواهند آورد زیرا امثال آقای طبرزدی به گفته های خود ایمان و اعتقاد دارند و تا برقراری آزادی کوتاه نخواهند آمد.
۱ نظر:
همسر آقای طبرزدی فراموش کرده اند که خود آقای حشمت الله طبرزدی در آن دوران بسیجیگری و "خامنه ای امام است مرجع شیعیان است (کسانی که هم سن من هستند فراموش نمی کنند که این شعار شخص آقای طبرزدی در دوران چاپ نشریه "پیام دانشجوی بسیجی" ایشان بود!) چه بلای شخص ایشان و دار و دسته ایشان بر سر من و امثال من آوردند.
چوب خدا صدا ندارد. همان بلاهایی که جناب طبرزدی در اوایل دهه 70 بر سر من و نزدیکانم آورد بر خودش و خانواده اش نازل شده.
"علی بختیاری" هستم. آقای طبرزدی من و خانواده من را می شناسد. فحاشی ها و تهمت های ایشان را هنوز فراموش نکرده ام.
فردای آزادی ایران در دادگاه خدمت ایشان خواهم رسید.
بچشید آنچه که در دهه 60 و 70 بر سر دیگران آوردید.
علی بختیاری (زاده مسجد سلیمان فرزند عبدالله) هستم. به جناب حشمت الله سلام من را برسانید.
ارسال یک نظر