فاطمه ملکی، همسر محمد نوری زاد که بیش از یکماه است از وضعیت همسرش بی اطلاع است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «آخرین ملاقات با آقای نوری زاد در ۲۷ اسفند ماه بود و از آن زمان تا به حال از او هیچ خبری نداریم. با وضعیت حادی که ایشان داشتند، مشکل کلیه و دندان هایش که فکر می کنم دیگر همه شان ریخته شده باشند. روزی که مجددا برای زندان احضار شدند نوبت درمان داشتند ولی مسولان گفتند که او را به زندان بیاورید ما خودمان آنجا کارهای دندانش را پیگیری می کنیم ولی هیچ پیگیری نشد و الان هم که کلا هیچ خبری ندارم.»فاطمه ملکی با اظهار اینکه ملاقاتی ها و تماس های تلفنی بازی هایست که خانواده های زندانیان با آن سرگرم هستند، گفت: « درباره اینکه چرا به ما ملاقات و یا اجازه تماس نمی دهند پیگیری نکرده و نخواهم کرد. چون احساس می کنم که طرف صحبت مان اصلا حرف های ما را متوجه نمی شود و اصلا برایش مهم نیست که ما در چه شرایطی هستیم. من در حال حاضر خواستار آزادی محمد نوری زاد هستم و نه خواستار برقراری تماس تلفنی و یا ملاقات . تلاش و دویدن برای گرفتن ملاقات و تماس تلفنی با زندانی هایمان تنها بازی هایست که ما را به آن مبتلا کرده اند. همسر محمد نوری زاد با اشاره به اینکه سازمان و فعالان حقوق بشری باید در این مرحله به طور جدی اقدام کنند، گفت: « من از سازمان های حقوق بشری می خواهم که بدون هیچ جانبه داری از هیچ گروه و دولتی به شکل مستقل به صحنه بیایند و از حقوق کسانی که دربند هستند دفاع کنند.همسر محمد نوری زاد گفت: « اگر هر کاری هم آقای نوری زاد به زعم آنها انجام داده باشد که مستحق مجازات باشد به نظرم یکسال و نیم دیگر برایش کافیست. یکسال و نیم کافی بوده تا او را در جای قرار بدهند که صدایش درنیاید و کاری نکند.فاطمه ملکی درخصوص آخرین وضعیت همسرش در آخرین دیدارش ۲۷ اسفند ماه گفت: « پس از احضار مجدد ایشان قول داده شد که او را به بند عمومی منتقل کنند که متاسفانه این اتفاق نیفتاد و او را در بند دو الف سپاه به تنهایی زندانی کردند. الان هم مطمئن هستم که به بند ۳۵۰ اوین منتقل نشده است چون من با خانواده های زندانیان این بند در ارتباط هستم. محمد نوری زاد، روزنامه نگار و مستند ساز که پس از جریان انتخابات ۸۸ به علت نوشتن نامه های انتقادی به رهبر جمهوری اسلامی بازداشت شد. او چندی پیش به دلیل وخامت حالش به دلیل اعتصاب های مکررغذاهای که در زندان داشت به بیمارستان منتقل شد و در روز ۲۸ بهمن برای سپری کردن دوران نقاهاتش به مدت ده روز به منزلش بازگشت. با این حال پس از برگشتش به زندان در روز هشتم اسفند ماه علیرغم قول های که به او داده شده بود دوباره به بند دو الف سپاه منتقل شد و اکنون یکماه است که تمام ارتباطات هایش با دنیای خارج از زندان قطع شده است و خانواده اش از سلامتی و وضعیت او بی خبر هستند.
کمپین بین المللی حقوق بشردرایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر