یکم آذرماه هر سال یادآور جنایت نفرتانگیز ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۷، در به قتل رساندن پروانه و داریوش فروهر، دو تن از فرزندان پاک ایرانزمین است. یکی از خصوصیات برجستهی زندهیاد داریوش فروهر شجاعت و رکگویی او بود، به همین دلیل مزدوران جنایتکار وزارت اطلاعات وی و همسرش را با دهها ضربه چاقو از پای در آوردند. در حقیقت تنها یک ضربهی چاقو به قلب یا شاهرگ هر یک از فروهرها نیز میتوانست به مرگ آنها منجر شود اما خونریزان رژیم تصمیم گرفتند بدن داریوش و پروانه را کارد آجین کنند تا با ایجاد آن فاجعه جو رعب و وحشت بیافرینند و به تصور خود آن را درس عبرتی قرار دهند برای سایر مخالفان سیاسی و دگراندیشان که اینچنین بیپروا مقابل حکومت قد علم نکنند. حسن زرهی بهعنوان نمونهای از برخوردهای شجاعانهی فروهر خاطرهای را از گفتگوی تلفنیاش با او مطرح کردهاست که خواندنش خالی از لطف نیست. او میگوید:
در یکی از تماسهای تلفنی با ایشان هنگامی که رابطه برقرار شد، داریوش مانند همیشه گفت: سلام بر شنوندگان عزیز، اول بار که از ایشان پرسیدم چرا میفرمایید سلام بر شنوندگان عزیز، گفتند، آخر برادران وزارت اطلاعات هم حرفهای ما را میشنوند، به شما و به آنها همه با هم سلام کردم. او با زیبایی تمام به شما هشدار میداد که تلفن منزل آنها را ماموران سازمان جاسوسی جمهوری اسلامی گوش میکنند، حال شما اگر پروایی دارید و یا از داخل مملکت تلفن میکنید و یا به هر ملاحظهی دیگری، بدانید که رژیم دارد سخنان شما را میشنود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر