جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی اعطا گردید. ( مهرناز موسوی )

 مراسم اعطای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی در حالی در اسلو نروژ برگزار شد که نرگس محمدی در زندان اوین در

تهران زندانی است و بخاطر همراهی با خانمهای بهائی زندانی (که اعتصاب غذا کرده اند) نرگس محمدی در زندان اوین در اعتصاب غذاست صندلی او در سالن باشکوه شهرداری اسلو پایتخت نروژ خالی بود. بنا به خواست نرگس محمدی، کیانا و علی دختر و پسر ۱۷ ساله از طرف او این جایزه را دریافت کردند و پیام مادرشان را خواندند این دو که به همراه پدرشان تقی رحمانی در فرانسه زندگی می‌کنند، ۹ سال است که از دیدن مادرشان و بیش از یک سال و نیم است که از شنیدن صدای او محروم هستند . ایرانیان فعال در حقوق مدنی به این مراسم دعوت شده بودند خانواده های مهسا امینی و آرمیتا گراوند & مادران دادخواه مثل شهناز اکملی و مادر ابراهیم کتابدار و همچنین فعالان حقوق زنان در ایران از جمله فعالان کمپین یک میلیون امضا نتوانستند در این مراسم حضور یابند حامد اسماعیلیون ؛ شیرین عبادی ؛ نازنین بنیادی ؛ گلشیفته فراهانی ؛ نازنین زاغری و بسیاری از فعالین حقوق فردی برای کشور ایران ؛؛ در این مراسم حضور داشتند

زن مجرمی همیشگی در رژیم جمهوری اسلامی ( مهرناز موسوی )

 در گزارشی تحقیقی از خانه‌های امن زنان و اجبار برای به‌دنیاآوردن کودکان ناشی از تجاوز نشان‌داده‌شده که بارداری ناشی از تجاوز به‌اصطلاح “محارم” به یک معضل تبدیل شده است. در این گزارش به نقل از شیما قوشه، فعال حقوق زنان، نوشته شده است: “در یک مورد غیرمستقیم درگیر پرونده‌ای بودم، متجاوز از خانواده بود؛ اما در مورد سقط‌جنین هیچ اتفاقی نیفتاد و نوزاد به دنیا آمد.”

طبق قوانین اسلامی زنان مالک هیچ بخشی از زندگی‌شان نیستند و برای تمامی انتخاب‌هایشان باید اجازه فرد دیگری و

آن‌هم طبق شرع اسلام را داشته باشند.

به‌تبع این قوانین سرکوبگرانه و زن‌ستیزانه، وضعیت زنانی که مورد تجاوز قرار می‌گیرند و به دنبال آن باردار می‌شوند به‌مراتب وحشتناک‌تر است که در میان آنها هستند زنانی که از خانواده و اقوام نزدیک خود (برادر، پدر، عمو، دایی و یا پدربزرگ) باردار شده‌اند. طبق قوانین اسلامی در موارد ذکر شده، زن مورد تجاوز قرار گرفته نه‌تنها به‌نوعی مجرم است؛ بلکه حق سقط‌جنینی که ناخواسته از مردی که حتی ممکن است از “محارم” او باشد را نیز ندارد.

و این قانون ضدانسانی ضمن اینکه می‌تواند طردشدن زنان از خانواده و به دنبال آن از جامعه را به دنبال داشته باشد، باعث بروز بحران‌های جبران‌ناپذیر می‌شود که می‌توان به‌عنوان‌مثال از خودکشی زنان و بی‌سرپرستی نوزاد متولد شده نام برد. قانون و دولت اسلامی نه‌تنها هیچ امکان و حمایتی برای زنان در این موارد در نظر نگرفته؛ بلکه برعکس با آنها همچون مجرمینی که هیچ حقی در تصمیم‌گیری ندارند برخورد می‌شود.

تا اسلام و رژیم اسلامی در قدرت است هیچ زنی به حقوق انسانی‌اش نمی‌رسد و همچنان باید شاهد چنین جنایاتی باشیم. اما راه‌حل همان است که زنان در طول ۴۵ سال عمر رژیم زن‌ستیز اسلامی و از سال گذشته با صدایی رساتر و عزمی جزم‌تر فریاد زدند، بله، همان “زن، زندگی، آزادی” که با هدف سرنگونی رژیم اسلامی برای تحقق رهایی زن از سرکوب اسلامی و به‌تبع آن جامعه‌ای انسانی، مبارزه‌ای متشکل را قدرتمندانه به‌پیش می‌برد.

تبریک به مسیح علینژاد به عنوان دبیر کل کنگره جهانی آزاد ( مهرناز موسوی )

اولین مجمع عمومی کنگره جهانی آزادی در لیتوانی در حالی به کار خود پایان داد که مسیح علینژاد به عنوان دبیرکل کنگره و گری کاسپاروف منتقد پوتین به عنوان معاون برگزیده شدند. این کنگره که با هدف اتحاد میان مردم آزادی‌خواه در جهان شکل گرفته است 

خانم علی‌نژاد در توییتر در نوشته‌ای با نام بردن از چند دیکتاتور از جمله خامنه‌ای و پوتین نوشت که «[آن‌ها] نمایندگان مردم نیستند بلکه قاتلان ما هستند. سازمان ملل نیز نه خانه‌ای برای مردم، بلکه به مکانی برای نمایش دیکتاتورها تبدیل  

شده است.

در کنگره جهانی آزادی، آزایخواهان بیش از ۵۰ کشور جهان برای محقق این ذویا کنار هم جمع شدند تا روزی سازمان مللی با نمایندگان واقعی مردم بسازند.»

غیر از مسیح علی‌نژاد، آقایان سعید دهقان(وکیل، حقوقدان و فعال حقوق بشر)، سوران منصورنیا (برادر جاویدنام برهان منصورنیا) و سردار پاشایی(ورزشکار و عضو کمپین اتحاد برای نوید) و خانم مهسا پیرایی (دختر جاویدنام مینو مجیدی) در این کنگره حضور داشتند.

در حالی که در حکومت دیکتاتوری ولایی، زنان حذف می‌شوند، انتخاب یک زن ایرانی به عنوان به عنوان دبیرکل کنگره جهانی آزادی، جالب توجه است

«آرمیتای پر از شور زندگی ما را به خاطر موهای زیبایش، به گام مرگ فرستادند» مهرناز موسوی

وقتی حقیقت دفن می‌شود و مظلوم بی‌پناه، یارای فریاد زدن نه برای عدالت‌جویی، بلکه حتی فریاد درد ندارد، مرگ، کمترین درد و رنج بشر است. درد به واقع دروغ، نیرنگ و فریب حکومت است. مرگ مظلومانه 

آرمیتا را هرگز فراموش نخواهم کرد و به پاسِ خونش حجاب اجباری را برنخواهم تابید.

آرمیتای پر از شور زندگی، ما را به خاطر موهای زیبایش که قصد نداشت با حجاب اجباری پنهانش کند به گام مرگ فرستادند. هیچ خبرنگار مستقلی اجازه ورود به بیمارستان ارتش نیافت. خبرنگار فعال، گزارشگر وابسته حکومتی صدا و سیمای جمهوری اسلامی بود و سایتهای اطلاع‌رسانی، سایتهای سپاه پاسداران بودند. فیلم‌های دوربین‌های مترو بریده بریده شد. خانواده، دانش‌آموزان و معلمان مدرسه تحت کنترل قرار گرفتند.

خبر مرگ او را نه خانواده، بلکه خبرگزاری دولت اعلام کرد و زمان مرگش را نه علائم تن دخترِ جان‌داده، بلکه سیاست دغلکار حکومت تعیین کرد. محل دفنش را هم حکومت اجبار خواهد کرد. خبر کشته شدن ارمیتا گراوند با مهندسی نهادهای امنیتی زیر آوار پنهانکاری فریبکاری و دروغ‌گویی حکومت زن‌ستیز دینی استبدادی در میان اخبار کشته‌شدگان جنگ در خاورمیانه، ناله‌ای در میان فریادهای گوشخراش بود. آتشی بود که شعله‌هایش از قتل مهسا، نیکا، سارینا، غزاله و… برمی‌خاست.

آرمیتای ما با مظلومیتی بیش از مظلومیت دختران و پسران جان‌داده با تیر و گلوله جان داد. حکومت با چنگالهای امنیتی آنچنان بر آن جنایت چنبره زد که حقیقت زیر تلی از تهدید و فریب دفن شد. وقتی حقیقت دفن می‌شود و مظلوم بی‌پناه، یارای فریاد زدن نه برای عدالت‌جویی، بلکه حتی فریاد درد ندارد، مرگ، کمترین درد و رنج بشر است. درد به واقع دروغ، نیرنگ و فریب حکومت است. مرگ مظلومانه آرمیتا را هرگز فراموش نخواهم کرد و به پاسِ خونش حجاب 

اجباری را برنخواهم تابید.

وقتی حقیقت دفن می‌شود و مظلوم بی‌پناه، یارای فریاد زدن نه برای عدالت‌جویی، بلکه حتی فریاد درد ندارد، مرگ، کمترین درد و رنج بشر است. درد به واقع دروغ، نیرنگ و فریب حکومت است. مرگ مظلومانه آرمیتا را هرگز فراموش نخواهم کرد و به پاسِ خونش حجاب اجباری را برنخواهم تابید.

آرمیتای پر از شور زندگی، ما را به خاطر موهای زیبایش که قصد نداشت با حجاب اجباری پنهانش کند به گام مرگ فرستادند. هیچ خبرنگار مستقلی اجازه ورود به بیمارستان ارتش نیافت. خبرنگار فعال، گزارشگر وابسته حکومتی صدا و سیمای جمهوری اسلامی بود و سایتهای اطلاع‌رسانی، سایتهای سپاه پاسداران بودند. فیلم‌های دوربین‌های مترو بریده بریده شد. خانواده، دانش‌آموزان و معلمان مدرسه تحت کنترل قرار گرفتند.

خبر مرگ او را نه خانواده، بلکه خبرگزاری دولت اعلام کرد و زمان مرگش را نه علائم تن دخترِ جان‌داده، بلکه سیاست دغلکار حکومت تعیین کرد. محل دفنش را هم حکومت اجبار خواهد کرد. خبر کشته شدن ارمیتا گراوند با مهندسی نهادهای امنیتی زیر آوار پنهانکاری فریبکاری و دروغ‌گویی حکومت زن‌ستیز دینی استبدادی در میان اخبار کشته‌شدگان جنگ در خاورمیانه، ناله‌ای در میان فریادهای گوشخراش بود. آتشی بود که

شعله‌هایش از قتل مهسا، نیکا، سارینا، غزاله و… برمی‌خاست.

آرمیتای ما با مظلومیتی بیش از مظلومیت دختران و پسران جان‌داده با تیر و گلوله جان داد. حکومت با چنگالهای امنیتی آنچنان بر آن جنایت چنبره زد که حقیقت زیر تلی از تهدید و فریب دفن شد. وقتی حقیقت دفن می‌شود و مظلوم بی‌پناه، یارای فریاد زدن نه برای عدالت‌جویی، بلکه حتی فریاد درد ندارد، مرگ، کمترین درد و رنج بشر است. درد به واقع دروغ، نیرنگ و فریب حکومت است. مرگ مظلومانه آرمیتا را هرگز فراموش نخواهم کرد و به پاسِ خونش حجاب اجباری را برنخواهم تابید.

منبع: نرگس محمدی
زندان اوین / آبان ۱۴۰۲

سر مار در تهران هست! ( مهرناز موسوی )

 تا جمهوري ولايت فقيهي و خامنه اي كفن نشوند در خاورميانه آرامش نخواهيم داشت.

ديدن اجساد كشته شده بچه ها ترسناكه و دردناك. حتي ديدن اينكه بچه اي به جاي بازي كردن و بچگي مجبورباشه خانه و كاشانه خودش را ترك كنه و از ترس فرار كنه دل آدم رو به درد مياره. فرقي نداره كه اسرائيلي باشه يا فلسطيني و يا هر مليت ديگري . به زبان ساده تر، ديدن كشته شدن آدمها ترسناكه! مسئول مرگ تمام انسانها و نبود آرامش در خاورميانه فقط و فقط و فقط جمهوري ولايت فقيهي و خامنه اي و طرفدارانش هستند. 

بارها و بارها شاهد كشت و كشتار بچه ها توسط اين ضحاك بوده ايم. ديگه وقتش رسيده دست به دست هم اين رژيم آدمكش را از صحنه روزگار حذف كنيم.

تا آخوند كفن نشود اين وطن وطن نشود

مرگ بر خامنه ای

روز باشکوهی است؛ نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل ( مهرناز موسوی )

جمهوری اسلامی 13 بار او را دستگیر و مجموعاً به 31 سال زندان و 154 ضربه شلاق محکوم کرد. نرگس محمدی همچنان در زندان است.

 

بیایید عشق خود را به او نشان دهیم. زنان ایرانی به خاطر شجاعت و شجاعتشان شایسته هر جایزه ای هستند.

گراميداشت سالروز شهداي جمعه خونين زاهدان ( مهرناز موسوی )

از زمانيكه جمهوري ننگين آخوندها ايران را اشغال كرد تا به الان هميشه به مردم مظلوم سيستان و بلوچستان ظلم شده است. كلأ ذات جمهوري اسلامي ظلم كردن و تفرقه انداختنه. با دسته بندي جامعه به سني و شيعه و كردو بلوچ و عرب و لرو ترك. ما همه اعضاي يك ملتيم. ما همه ايراني هستيم. با هر نژاد و قوم و زبان و لهجه اي. اونكه از ما نيست آخونده، سپاهيه، بسيجيه و در يك كلام جمهوري اسلاميه.

در سالروز شهداي جمعه خونين زاهدان باز هم اين رژيم فاسد مردم مظلوم زاهدان رابه گلوله بست و كشت. ننگ بر شما كه از خون ريختن سير موني نداريد. ننگ بر جمهوري اسلامي.

تا آخوند كفن نشود اين وطن، وطن نشود.

عكس: ميدان سرگل، استكهلم، شنبه ٣٠ سپتامبر

مهرناز موسوی