تشدید فشارها و تهدیدها علیه خانواده دکتر رویا عراقی

خانواده خانم رویا عراقی، معاون آقای کاظمینی بروجردی برای حضور ایشان در دادگاه ویژه روحانیت(سرکوب روحانیون آزادیخواه)، تحت فشارها و تهدیدهای شدیدی قرار دارند.پیرو احضارهای پی درپی خانم دکتر رویا عراقی، معاون آقای کاظمینی بروجردی، برای سومین بار به دادگاه ویژه روحانیت، تهدیدها بر خانواده ایشان همچنان ادامه دارد. به دلیل ادامه فعالیت های حقوق بشری و سیاسی خانم دکتر عراقی، خانواده ایشان شدیدا در معرض تهدیدهای جانی و مالی قرار گرفته اند. روز شنبه مورخ 13 خرداد خودروی خواهر ایشان، خاطره عراقی، از داخل پارکینگ منزل ربوده شد، که این موضوع بر نگرانی این خانواده مبنی بر عملی شدن تهدیدها به شدت افزوده است.در اثر افزایش فشارهای روحی و تهدیدهای دادگاه ویژه روحانیت بر خانم هما قازانچایی 59 ساله مادر خانم رویا عراقی، باعث شدت بیماری ایشان شده است . بر اساس این گزارش، دادگاه ویژه روحانیت خانواده او را تحت فشار قرار داده اند، تا جایی که حتی در روزی که مادر ایشان  تحت عمل جراحی قرارگرفته است، از سوی مامورین دادگاه ویژه، تهدید تلفنی شده، تا خانم رویا عراقی در دادگاه حضور یابد.طی چند ماه اخیر این چندمین بار است که عده ای را به دلیل حمایت از آقای کاظمینی بروجردی احضار و یا تهدید می کنند، لازم به ذکر است که مامورین دادگاه ویژه علاوه بر تهدید، احضار و بازداشت هوادارن آقای کاظمینی بروجردی، فشار و آزار و اذیت مضاعفی بر خانواده های این افراد نیز اعمال میدارند.لازم به ذکر است که  اعضای خانواده آقای کاظمینی بروجردی پس از دستگیری ایشان در مهر 1385 بطور پیوسته بازداشت و تهدید و شکنجه شده اند. همسر و فرزندان اقای کاظمینی بروجردی  درطول این شش سال  بعنوان گروگان برای  گرفتن اعتراف و یا توبه نامه از آقای کاظمینی بروجردی مورد آزار و اذیت واقع شده اند که عوارض غیر قابل جبرانی را بر این خانواده وارد کرده  است. در هفته گذشته  همسر آقای بروجردی خانم اکرم ولی دوستی نیز بخاطر شدت یافتن عارضه قلبی اش  برای سومین بار در بیمارستان بستری گردید.سرقت اموال و تشدید فشارها علیه خانواده های هوداران آقای بروجردی را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد می باشد.


پدرام طنازی

«توپول ام»: موشک قاره پیمای روسی بر فراز چند شهر ایران

هیچ مقام مسئول دولتی در ایران به مردم نمی گوید، آن شی نورانی که در آسمان ایران شامگاه پنجشنبه دیده شد و مردم را وحشت زده کرد، چه بوده است؟ اگر هم بگویند، مشتی دروغ و فریب را سر هم می کنند و آنقدر چنین کرده اند که مردم به هیچ حرفی از دهان امام جمعه ها و سخنگویان حکومتی در می آید باور ندارند. حساب صدا و سیما هم بکلی پاک است.به این ترتیب است که مردم خود به حدس و گمان درباره این شی نورانی که حداقل در آسمان سه شهر ایران دیده شده سرگرم حدس و گمان اند و به چرندیاتی که سازمان پدافند غیر عامل اعلام کرده اعتنائی ندارند. این سازمان گفته این شی نورانی بخشی از رزمایش سراسری است! این درحالی است که وزارت دفاع روسیه اعلام کرد، آن شی نورانی که در آسمان ایران دیده شده موشک قاره پیمای روسیه بوده که آن را بصورت آزمایشی شلیک کرده اند!
شی نورانی و یا به گفته مقامات روسیه، موشک قاره پیمای روسی در شهرستان سلماس نیز دیده شده و چنان نورانی بود که مردم وحشت زده شده اند.خبرگزاری ریانووستی به نقل از وادیم کوال، رئیس بخش حفاظت اطلاعات نیروهای استراتژیک موشکی در وزارت دفاع روسیه نوشت: شی نورانی یک موشک قاره‌پیمای «توپول ام» بوده که پنج‌شنبه با موفقیت آزمایش شده است. این موشک از استان آستراخان پرتاب شده و مکان از پیش مشخص شده‌ای را در قزاقستان هدف قرار داده است.موشک‌های «توپول ام» قادر به حمل کلاهک اتمی هستند و پس از قرار گرفتن در مدار کره زمین می‌توانند هدف‌هایی در فاصله‌ی ۱۱ کیلومتری بزنند.سرعت زیاد و ارتفاع بالای این موشک علت دیده شدن تقریبا همزمان آن در شرق و غرب ایران و در چند کشور دیگر منطقه بوده است.موشک بالستیک «توپول ام» از نوع موشک‌های چند مرحله‌ایست که پس از شتاب گرفتن در مدار زمین و هنگام ورود مجدد به جو، کلاهک آن از بدنه جدا می‌شود. نور شدید و انفجار مانندی که در آسمان ایران دیده شده مربوط به این مرحله بوده است.


نوشته ای از پدرام طنازی

خامنه ای جواب مردم را چگونه می دهید؟

 برمبنای آخرین گزارش ها نتیجه سفر یوکیا امانو رئیس آژانس بین المللی انرژی هسته ای از وین به تهران امید بخش توصیف شده است. با آنکه هنوز کوچکترین مطلبی در باره موارد توافق احتمالی فاش نشده، فضای خوشبینی بر اساس شایعات حاکم است.چندی پیش در این ستون درمقاله ای تحت عنوان " شعبده بازی در محور استانبول – بغداد" متذکر شدیم که این اولین بار نیست که جمهوری اسلامی به خاطر فریبکاری و وقت کشی به میدان آمده است تا بار دیگر با شیطان بزرگ ودیگرشیاطین پشت میز مذاکره بنشیند در حالی که هیچگونه قصد و نیتی در مورد ترک برنامه تسلیحاتی خود نداشته باشد. ولی آیا آمریکا و کشورهای غربی تا این حد ساده لوح هستند که بدون داشتن هیچگونه امیدی به موفقیت باز هم به دور دیگری از مذاکرات بی حاصل تن در دهند؟ مسلماً بسیاری از داده های بین المللی مسئله طی ماه ها و هفته های اخیردچار دگرگونی شده است. در آن نوشته متذکر شدیم که دولت پرزیدنت اوباما برای مشارکت در این گفتگو دلائل "انتخاباتی" خود را دارد و این دور جدید مذاکرات برای هردو طرف از اهمیتی ویژه برخوردار است.سرگرم کردن مردم پیرامون این نشست و برخاست ها هاهم برای جمهوری اسلامی و هم برای اوباما.فرصتی خواهد بود برای وقت خریدن و در انتظار فرصت نشستن بدون آن که هیچیک از دو طرف امید چندانی به سودمند بودن این نوع گفتگو را در سر بپروراند.
شرایط بحرانی جهان
به عبارت دیگر هم اوباما و هم خامنه ای هر دو به برگذاری این دور مذاکرات نیازمندند. پرواضح است که رهبر جمهوری اسلامی در محاسبات خود محظورات انتخاباتی اوباما را از نظر دور نخواهد داشت. استنباط درست آنها این است که اوباما علاقه مند است که احتمال هر نوع حمله نظامی را چه از سوی اسراییل و چه از طرف آمریکا تا بعد از انتخابات ماه نوامبر آینده به تعویق بیاندازد ودر ضمن راه هرگونه بحث و انتقاد ازسیاست خارجی دولتش را در باره مسئله ایران برای رقیب جمهوریخواه خود مسدود کند. جمهوری اسلامی نیز به نوبه خود این محظورات دولت اوباما را در دور جدید مذاکرات مورد استفاده قرار خواهد داد. متقابلاً غربی ها نیز از اوضاع وخیم اقتصادی و سیاسی رژیم آخوندها بی اطلاع نیستند و می دانند که تهران نیازمند بهانه ای است برای گریز هر چند موقت از شرایط بحرانی کنونی. پر واضح است که آمریکایی ها نخواهند توانست به خاطر چند دور گفتگوی بی حاصل همه تجارب تلخ و نا امید کننده خودرا در ادوار گوناگون مذاکره و داد و ستد با رژیم اسلامی به فراموشی بسپارند.مسلماً هر نوع تحلیل و بحث در مورد این معضل جهانی را نمی توان بدون در نظر گرفتن مجموعۀ شرایط بحرانی دنیای امروز انجام داد زیرا طرفین مذاکره سعی خواهند کرد از همه امکانات ،رویداد ها و مخاطرات به سود خود بهره برداری کنند.بحران اقتصادی و مالی روز افزون در اروپا که هر روز پیچیده تر میشود،نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه واحتمال تعدیل موضع این دولت در خاور میانه، بی ثباتی سیاسی دریونان واحتمال اخراج آن کشور از حوزه یورو اندک پاره ای هستنداز مسائلی که رهبران سیاسی اروپا و بویژه آلمان را به چالش طلبیده است. مبارزات انتخاباتی در آمریکا،سردرگمی سیاست غرب در افغانستان و آینده نامعلوم مصر و یمن نیزتنها گوشه ای از نگرانی های دولت اوباما راتشکیل میدهند. جمهوری اسلامی سعی خواهد کرد تا آنجا که ممکن است دراین مذاکرات ازاختلافات ونقاط ضعف غربیها بهره برداری کند. متقابلاً مذاکره کنندگان غربی هم ازمیزان تنفر وبی اعتمادی مردم نسبت به رژیم واوضاع وخیم اقتصاد کشور و تبعات روز افزون تحریمها کاملاً آگاهند. در هفته پیش ازشروع مذاکرات بغداد برگذاری ملاقات های واشنگتن، کامپ دیوید و شیکاگو یک فرصت استثنائی برای سعی درایجاد نوعی هم آهنگی میان سران کشورهای غربی ودیگر اعضای گروه پنج به اضافه یک بود.
آیارژیم آماده عقب نشینی وتسلیم است؟
از ظواهر امروآنچه جسته گریخته به مطبوعات درزکرده است چنین بر می آید که رژیم تهران احتمالا از روی ناچاری سرانجام آماده نوعی عقب نشینی و یکصد و هشتاد درجه تغییر موضع است. در تائید این این استنباط گفته میشودکه خامنه ای سرانجام پس ازاطمینان خاطراز قبضه کردن تمامی قدرت در دست خود آماده انعطاف پذیری (بخوانید تسلیم و عقب نشینی) شده است تا بلکه بتواند یکبار دیگر رژیم را از مهلکه نجات دهد.اگر این برداشت با واقعیات سیاسی روز منطبق باشد باید دید چه امکاناتی برای حصول نوعی توافق میان دو طرف مذاکره وجود دارد. پاره ای از دست اندرکاران مسائل سیاسی ایران معتقدند که بر خلاف همه تبلیغات و مبالغه گویی ها جمهوری اسلامی دستیابی به بمب اتمی را برای اعتلای اسلام و جنگ با کفار تعقیب نمی کند.زیرا با همه نادانی و جهالت منتسب به رژیم آخوندی نمی توان باور کرد که حضرات آماده انهدام متقابل و خودکشی محتمل باشند. اگر قبول کنیم که بمب اتم را برای جهان گشایی و سلطه جویی نمی خواهند آنگاه تِز دوم، یعنی استفاده از بمب برای حفظ موجودیت نظام مطرح می شود. سال ها است جمهوری اسلامی کره شمالی را به عنوان نمونه موفقیت در برابر هر نوع تهاجم خارجی ستایش می کندواحتمالا خامنه ای از سرنوشت قذافی هم درس عبرت گرفته است و معتقد است که اگر قذافی تسلیحات هسته ای خود را تسلیم نکرده بوداین چنین با شدت مورد تهاجم قرار نمی گرفت. شاید بشوداین سؤال را مطرح کرد که آیا راهی وجود دارد که هم جمهوری اسلامی و هم غربی ها بدون جنگ و خونریزی به اهداف خود نایل آیند؟ در تحلیل نظری پاسخ به این سوال مثبت است، یعنی غرب دارای امکانات و وسایلی هست که بتواند چنین "تضمینی" را به جمهوری اسلامی بدهد و یا حداقل آیت الله را مطمئن کند که اگر دست از بازی با اتم بردارد غربی ها نیز به نوبه خود رژیم را اندک اندک تطهیر خواهند کرد و بدون هیچگونه توجهی به مسائل حقوق بشر با نظام جمهوری اسلامی ساخت وپاخت خواهند کرد.از سوی دیگر اگر هدف جمهوری اسلامی برای دستیابی به انرژی هسته ای حفظ موجودیت نظام باشد دسترسی به این هدف از مجرای دیپلماسی هم کم خطر تر است هم می توان بدون کمترین هزینه نظامی و سیاسی به آن دست یافت.اگر این شایعات و حدثیات به واقعیت نزدیک باشدباید از رهبر معظم پرسید اکنون که آماده تسلیم شده اید پاسخ مردم را چگونه خواهید داد؟غنی سازی محدود و استفاده صلح امیز از انرژی هسته ای هرگزمورد سوال جامعه بین المللی نبوده است. آنچه امروز به خاطر آن سر به آستان بیگانه میسائید ده و شاید حتی بیست سال پیش به سهولت امکان پذیر بود. به مردم حقیقت را بگوئید. نشان دهید که امروز چه به دست آورده اید که درگذشته امکان پذیر نبود؟ هزینه این همه رنج و مصیبت، محرومیت و فرصت های فناشده را چه کسی خواهد پرداخت؟از این همه مصیبت، تحریم،تحمل حقارت ومحرومیت از پیشرفت اقتصادی و اجتماعی چه سودی حاصل ملت ایران شده است؟ چگونه تصور می کنید که بتوانید باز هم حقایق را از مردم پنهان کنید؟ 
هنوز دقیقاً روشن نیست که در نتیجه این تسلیم شرم آور چه شرایطی به ملت ایران تحمیل خواهد شد.اما حکومت جمهوری اسلامی نخواهد توانست حقایق را برای مدتی طولانی از مردم پنهان کند. روزی که حقایق بر ملا شود پاسخ مردم را چگونه خواهند داد؟ بازهم با کشتار دستجمعی جوانان واعدامهای بی پایان؟این بار فضاحت شکست آنقدر واضح است که نخواهید توانست حقایق رادر پس پرده اسرار نظام برای همیشه مدفون سازند.همانگونه که در ماجرای شوم گروگانگیری و یا در مورد پایان جنگ با عراق کسی دروغ های رژیم را باور نکرد، این بار هم قادر نخواهند بود مردم را فریب دهند.


پدرام طنازی

پیش بینی شکست مذاکرات اتمی در مسکو

تا آغاز مذاکرات اتمی در مسکو، کمتر از دو هفته باقی مانده است، اما نشانه هائی از هم اکنون به رسانه های خارج و داخل ایران راه یافته که نشان دهنده نا امیدی و شکست این سومین دوره از مذاکرات تازه اتمی با جمهوری اسلامی است.رسانه های حکومتی بیش از رسانه های غربی اخبار نشانه های این شکست را منتشر می کنند و این ناشی از بیم و هراس از سرانجام روندی است که در 7 سال گذشته طی شده است. آقای خامنه ای در دیداری که بمناسبت سالگرد در گذشت آیت الله خمینی داشت، مدعی شد که ایران در دامنه قدرت است و زمانی که به قله قدرت برسد همه دشمنی ها خاتمه خواهد یافت و به همین دلیل نباید متوقف شد. اما، همزمان با همین سخنان سفیر جمهوری اسلامی در آلمان «شیخ عطار» در مصاحبه با فایننشنال تایمز گفته است: ما در استامبول به توافق رسیده بودیم. ما قبول کردیم که غنی سازی 20 در صدی را کاملا متوقف کنیم، اما در مذاکرات بغداد 1+5 مسائل دیگری را مطرح کرد و شرایط دیگری را پیش کشید و مذاکرات بغداد به نتیجه نرسید. حالا باید دید در مذاکرات مسکو چه می شود.48 ساعت پس از سخنرانی خامنه ای و مصاحبه شیخ عطار، رسانه های دولتی فاش ساختند که غرب زیر توافق بغداد برای پیش مذاکره مسکو زده است. یعنی حاضر نیستند گروه معاونان دو طرف دیدار کرده و دستور کار مذاکرات مسکو را تهیه کنند. همآهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا با تاخیر، به دو درخواست جلیلی برای این پیش مذاکرات سرانجام پاسخ کتبی داده و در آن تاکید کرده که نیازی به پیش مذاکره نیست، شرایط همان شرایطی است که در بغداد به شما اطلاع داده شد و منتظر پاسخ کتبی شما برای قبول آن شرایط و سپس آغاز مذاکرات مسکو هستیم.این، جان کلام پرنویسی های سایت های ایسنا و فارس و رجا نیوز و … بقیه است که سعی کرده اند آن را لابلای انواع حاشیه ها و با لغات و اصطلاحات رهبر پسند مطرح کنند.
بدین ترتیب است که آن سئوال هاشمی رفسنجانی از احمدی نژاد در جریان افتتاح مجلس نهم و هنگام ارائه گزارش جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی به حاضران معنای خود را پیدا می کند. هاشمی از احمدی نژاد پرسید: این حرف هائی که جلیلی می زند را شما قبول داری؟ و احمدی نژاد بی آن که دهان باز کند، فقط خندید!
فشار سنگینی که به دولت سوریه وارد می آید و ساعت به ساعت نیز سنگنین تر می شود، نشان میدهد که دیگر روی جمهوری اسلامی برای حل مسئله سوریه هم حساب نمی کنند و این برگ نیز در مذاکرات با جمهوری اسلامی را می خواهند هرچه زودتر بسوزانند. سقوط بشار اسد معنای دیگری ندارد جز قیچی شدن پروبال حزب الله لبنان. روندی که حماس خیلی زودتر از دیگران آن را حدس زد و حساب خود را فورا از سوریه و جمهوری اسلامی جدا کرده و به دامن وحدت ملی در خود فلسطین بازگشت!

نوشته از پدرام طنازی

حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس زندانی دست به اعتصاب غذای خشک زد/ وتهدید خانواده

با تشدید فشار‌ها بر حسین رونقی ملکی، ممنوع الملاقات شدن و تهدید خانواده وی، این زندانی سیاسی در بیمارستان اعلام اعتصاب غذای خشک نمود. روز گذشته بازجویان اطلاعات سپاه پاسداران در اقدام فر اقانونی با مراجعه به بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران با ارائه صورت جلسه‌ای ضمن مرخص کردن ماموران همراه وی، این زندانی سیاسی را با مسئولیت خود به اتاق دیگری در بیمارستان منتقل و از ملاقات خانواده وی با ایشان جلوگیری کردند.بازجویان پرونده هم چنین نسبت به هر گونه اطلاع رسانی در مورد وضعیت جسمی این زندانی اقدام به تهدید خانواده وی کردند و به خانواده ایشان اعلام کردند که تلاش‌های شما برای اخذ مرخصی استعلاجی بی‌نتیجه است و ما اجازه آن را نخواهیم داد.با تشدید فشارهای غیر قانونی بازجویان اطلاعات سپاه که به گفته نزدیکان ایشان در بزرگنمایی پرونده این وبلاگ نویس نیز نقش موثری داشتند، حسین رونقی در یازدهمین روز اعتصاب غذای خود وارد اعتصاب غذا خشک شد.وی اعلام کرده است تا زمان رفع این فشار‌ها و رفتارهای فراقانونی بازجویان پرونده مجبور به اعتصاب غذای خشک است و در خواسته‌های خود کوتاه نخواهد آمد.حسین رونقی ملکی که از روز یکشنبه به بیمارستان منتقل شده بود؛ اعلام کرده است تا زمان موافقت دادستانی با مرخصی استعلاجی پس از عمل‌اش، دست از اعتصاب غذا برنخواهد داشت.شیرین عبادی برنده‌ ایرانی جایزه صلح نوبل، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و گزارش‌گران بدون مرز امروز با صدور اطلاعیه مطبوعاتی خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط وی شده و مسوولان جمهوری اسلامی ایران را مسئول هرگونه پیشامد بد برای وی دانستند.در طی خرداد ماه دو زندانی سیاسی به نامهای منصور رادپور و سید محمد مهدی زالیه نقشبندیان به دلیل عدم رسیدگی پزشکی بموقع جان خود را از دست دادند.


پدرام طنازی

پایان قصه ی علی و غلامعلی؛ جسم ناقصی دارند، اندک آبرویی

این عکس غلامعلی حداد عادل است ، تنها ساعتی پیش از آنکه برای ریاست مجلس با علی لاریجانی رقابت کند با پای شکسته و دشداشه وارد مجلس شد اما باز رییس نشد.بی سبب یاد روزی افتادم که آیت الله خامنه ای وقتی موج ملتِ معترض را پس از دهمین دوره انتخابات مخدوش ریاست جمهوری ایران در خیابان دید برای آنکه دل هواداران اش را به رحم بیاندازد با ظاهری مریض پشت تریبون ایستاد و گفت که جسم ناقصی دارد و اندک آبرویی…..
به نظرم حداد عادل هم می توانست مثل خیلی های دیگر که دیده ایم با دست و پای شکسته در محل کارشان حاضر می شوند اما دیگر پیژامه و دشداشه نمی پوشند عمل کند ولی ظاهرا با لباسی که هیبت او را بیمار و زار نشان می دهد گوشه ی چشمی به روحیه مظلوم پروری و مظلوم دوستیِ مجلسی ها داشت که اینبار کارگر نیافتاد آنچنان که برای رهبر هم کارگر نیافتاد و جز هوادارانش کسی برای قصه و مرثیه ی جسمِ ناقص ایشان گریه نکرد…
حداد عادل هم رای نیاورد قصه ی علی و غلامعلی اینجا به پایان رسید با تاکید بر اینکه هر دو از دیدگاه من واقعا در یک سیستم انتخاباتیِ ناسالم غلامِ‌ یک علی اند.


مسیح علی نژاد

به اعتصاب غذایت پایان بده، تا با هم قفل زندان بزرگی به اسم ایران را بشکنیم

درخواست ۳۲۰ فعال ایرانی جهت پایان اعتصاب غذای رونقی ملکی:این فعالان ایرانی در نامه خود خطاب به حسین رونقی این نکته را یادآور کرده اند که در فضای خفقانی که هر روز بیش از پیش شهروندان ایرانی را اسیر خود کرده است، بودن و ماندگاری‌ات را ارزشمند دانسته و درخواست شکستن اعتصاب غذایت را داریم.متن کامل این نامه که نسخه ای از آن در اختیار جرس قرار گرفته به شرح زیر است: ما فعالان حقوق بشری، سیاسی، مدنی و روزنامه‌نگاران هم‌وطنت ضمن تاکید بر خواسته‌های بر حق تو و ارج نهادن بر رشادت، استقامت و فعالیت‌های حقوق بشری و مدنی‌ات در راستای آزادی بیان و مبارزه با سانسور در ایران، نگران سلامتی‌ات هستیم.در فضای خفقانی که هر روز بیش از پیش شهروندان ایرانی را اسیر خود کرده است، بودن و ماندگاری‌ات را ارزشمند دانسته و درخواست شکستن اعتصاب غذایت را داریم.همراهی‌ات را در کنار مبارزه دیگر فعالان برای رسیدن به آزادی و دموکراسی لازم دانسته و از تو می‌خواهیم به اعتصاب غذای خود پایان دهی.

از فشارهای وارد شده بر جسم و روحت که از روز نخست به آن دچار شدی آگاهیم و هم‌دلانه روزهایی را که بر تو می‌گذرد نگاه می‌کنیم.ما رفتار جمهوری اسلامی با تو و دیگر زندانیان سیاسی ـ عقیدتی را محکوم می‌کنیم.ما همراه با خانواده، دوستداران و تمام کسانی که به راه تو ایمان دارند، راسخانه معتقدیم که بدون تو و دیگر مبارزان نمی‌توانیم به آزادی و دموکراسی که هدف مشترکمان است، دست بیابیم.پیام اعتراض تو و پایداری‌ات به گوش همه رسیده است.به اعتصاب غذایت پایان بده، با استقامت و پایداری‌ات، با هم قفل زندان بزرگی به اسم ایران را می‌شکنیم.همراهان تو در چهار گوشه‌ی جهان:ا. مومنی, ا. نظریان, آبتین غفاری, ابوالفضل اسلامی, احسان بداغی, احسان منصوری, احمد آزاد, احمد رافت, احمد منتظری, اردوان ارشاد, اردوان روزبه, ارسلان ضیایی, ارسلان کهنمویی پور, آرش آبادپور, ارشاد علیجانی, آرمان رضاخانی, آرنوش ازرحیمی, آریا خسروی, آزاده اسدی, اسماعیل ختائی, آسیه امینی, اشکان یزدچی, اعظم بهرامی, اکبر سیف, اکبر معارفی, امید پیوندی, امید کشتکار, امید کوهی, امیر بیگلری, امیر پیشداد, امیر رشیدی, امیر صحتی, امیر وارسته حیدری, امیرحسین سراجی, امیرحسین فتوحی, امیررضا امیربختیار, امین سرخابی, انور میرستاری, آیدا سعادت, آیدا قجر, ایرج باقرزاده, آینده آزاد, بابک اجلالی, بابک داد, باقر ابراهیم زاده, بهداد ثابت آزاد, بهروز بیات, بهروز حشمت, بهروز معظمی, بهزاد مهرانی, بهزاد مهرانی, بهزاد میرزایی, بهمن امینی, بهمن مبشری, بهمن نیرومند, بهناز مهرانی, بیژن افتخاری, بیژن صف سری, بیژن لطیفی, پرتو نوری علا, پروانه سلطانی, پروانه وحیدمنش, پروین کهزادی, پویا جهاندار, جعفر قدیم خانی, جلال ایجادی, جمشید خونجوش, جهانشاه جاوید, حامد ابراهیمی نژاد, حامیان مادران پارک لاله لس‌آنجلس, حبیب تبریزیان, حسن زرهی, حسن طالبی, حسن فرشتیان, حسن نایب هاشم, حسین افصحی, حسین باقرزاده, حسین تقی زاده, حسین دولت آبادی, حسین سبحان‌اللهی, حسین علوی, حسین علیزاده, حمید جاودان, حمید زیارتی, حمید صدر, حمید مافی, حمیدرضا ظریفی نیا, حنیف مزروعی, دارا عزیزی, داریوش وثوقی, داوود نوائیان, دنیا اکبری, راضیه (پری) نشاط, رامین خرسندی, رحیم شام بیاتی, رضا اغنمی, رضا اکرمی, رضا چرندابی, رضا دقتی, رضا سیاوشی, رضا صدیق, رضا علیجانی, رضا فانی یزدی, رضا قاضی نوری, رضا قریشی, رضا مبین, رضا مرزبان, رضا هیوا, رضا ولی زاده, رضوان مقدم, روح‌الله زم, روحی شفایی, روزبه میرابراهیمی, روژین محمدی, رویا طلوعی, رویا مبشری, رویا ملکی, زهرا ربانی املشی, زهره حبیب محمدی, زیبا میرحسینی, زینت اسماعیل زاده, ساجده عرب سرخی, سامان رسول پور, سانیا عوضپور, سپیده پور‌آقایی, سپیده فارسی, سجاد شاهمرادی, سجاد ویس مرادی, سحر رضازاده, سرژ آراکلی, سعید آگنجی, سعید پورحیدر, سعید پیوندی, سعید جعفری, سعیده بهرامی, سعیده سهرابی, سلمان سیما, سهراب بهداد, سهیل پرهیزی, سورنا هاشمی, سوسن محمدخانی غیاث وند, سوفیا صدیق پور, سولماز ایکدر, سیامک فرید, سیامک مویدزاره, سیاوش صفوی, سیاوش عبقری, سید ابراهیم نبوی, سید اکبر روحانی, سید علی بنی جمالی, سید مجتبی واحدی, شادی صدر, شاهین انزلی, شاهین فاطمی, شاهین نوربخش, شروین نکوئی, شکوه نجم آبادی, شهاب الدین شیخی, شهاب فیضی, شهره عاصمی, شهزاده نظرآوا, شهلا بهاردوست, شهلا عبقری, شهین نوائی, شیوا نوجو, صابر عباسیان, صبری نجفی, صدرا سمنانی رهبر, طلعت یگانه تبریزی, طیبه علیرضایی, عباس خرسندی, عباس معروفی, عبدالحمید معصومی تهرانی, عبداله گدازگر, عصمت بهرامی, علی افشاری, علی اکبر قنبری, علی, اکبر مهدی, علی پرسان, علی تارخ, علی تقی پور, علی حسین قاضی زاده, علی دماوندی, علی راجی, علی طایفی, علی عبدی, علی فاتحی, علی فتوتی, علی قلی زاده, علی کلائی, علی مهتدی, علی هنری, علیرضا کریم زاده, غریبا طالبیان, فاریا بارلاس, فاطمه عرب سرخی, فرشاد توماج, فرشاد ملک احمدی, فرشید آذرنیوش, فرشید فاریابی, فرهاد ثابتان, فرهاد صوفی, فرهاد طالبیان, فرهاد نعمانی, فرهاد نوری, فرهمند علیپور, فرهنگ قاسمی, فروغ جواهری, فریبرز مهران ادیب, فرید مهران ادیب, فریدون معزی مقدم, فیروزه رمضان زاده, فیروزه فولادی, کاران صدر, کاظم ایزدی, کاظم کردوانی, کامبیز شبانکاره, کامبیز غفوری, کامران بهنیا, کامیار بهرنگ, کاوه آهنگری, کاوه شیرزاد, کاوه کرمانشاهی, کتایون پزشکی, کتایون شیبانی, کتایون عظیمی فرد, کمال بایرام زاده, کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران ـ برلین, کورش صحتی, کیانوش رمضانی, کیانوش سنجری, کیوان فروزان, گرجی مرزبان, گودرز اقتداری, گیسو جهانگیری, لیدا پرچمی, لیدا حسینی نژاد, ماسیس عزیزخانیان, مائده سلطانی, مجید تمجیدی, مجید محمدی, مجید نیکنام, محبوبه عباسقلی زاده, محسن نژاد, محمد بهبودی, محمد شمس, محمد صادقی, محمد قلیخانی, محمدجواد دردکشان, محمدحسین جعفری, محمدرضا فطرس, محمدرضا کلانی, محمدرضا نیکفر, محمدعلی مهرآسا, محمود ایمانی, محمود مهران ادیب, مرتضی کاظمیان, مرتضی ملک محمدی, مرتضی نگاهی, مرجان افتخاری, مرسده هاشمی, مریم اهری, مریم روزبهانی, مزدک عبدی پور, مزدک نصیری, مسعود اکبری راد, مصطفی خسروی, مقداد بریمانی, ملیحه محمدی, منصور معدل, منصوره شجاعی, منصوره فتحی, منوچهر محمدی, منوچهر مقصودنیا, منوچهر یزدیان, مهدی اقدم, مهدی امینی, مهدی سعیدپور, مهدی فتاپور, مهدی محسنی, مهدی معتمدی مهر, مهدی نخل احمدی, مهدی نوذر, مهدی یارمحمدی, مهران براتی, مهرانگیز کار, مهرداد احسان پور, مهرداد درویش پور, مهشید راستی, مهناز پراکند, مونا کاشف, میثاق پارسا, میثم رودکی, میثم معتمدنیا, نادر انتصار, نادر هاشمی, نازک افشار, ناصر پاکدامن, ناصر رحمانی نژاد, ناهید جعفر پور, نسترن هادوی, نسرین ابراهیمی, نسرین الماسی, نسیم سرابندی, نصیر امامی, نگین بانک, نوشابه امیری, نوشین شاهرخی, نیکروز اولاد اعظمی, نیلوفر بیضایی, نیلوفر رستمی, هایده قهرمانی, همایون مهمنش, ویدا حاجبی, ویدا فرهودی, یوحنا نجدی, یوسف سهرابیانحسین کیست؟حسین رونقی ملکی، وبلاگنویسی که از دسامبر ۲۰۰۹ در زندان اوین به سر می‌برد و از ۲۶ می سال جاری در اعتراض به ممانعت مسولان برای عمل جراحی کلیه‌هایش اقدام به اعتصاب غذا کرده است. او در سال ۲۰۱۰ به اتهام عضویت "غیرقانونی" در گروه اینترنتی ایران پراکسی، نشر اکاذیب، توهین به رهبری و رییس‌جمهور و با استناد به مطالبی که در وبلاگ خود منتشر کرده بود، به ۱۵ سال زندان محکوم شد.طبق آخرین اخبار طی روزهای گذشته, حسین رونقی دوبار به بیمارستان منتقل شده است, بار اول تنها برای دو ساعت و بار دوم در حال حاضر است. بنا به گزارشات رسیده آیت الله آملی لاریجانی, رییس قوه قضاییه کشور دستور رسیدگی به وضعیت نامناسب جسمی رونقی را به عباس جعفری دولت آبادی, دادستان تهران ابلاغ کرده و بستری شدن فعلی رونقی بر اساس این دستور است اما حسین اعلام کرده است تا صدور مجوز نگهداری وی در بیمارستان به اعتصاب خود ادامه خواهد داد.وضعیت سلامتی او وخیم است. در اثر فشار و شکنجه از زمان دستگیری، کلیه‌هایش از کار افتاده‌اند. او تا به حال ۴ بار مورد عمل جراحی قرار گرفته و باید فورا کلیه چپ او را از بدنش خارج کنند. کلیه راست نیز تنها ۲۰ درصد توانایی دارد.طبق گزارش سازمان عفو بین‌الملل والدین او گفته‌اند "مسئولان جمهوری اسلامی برای اجازه استفاده از مرخصی درمانی که شامل قوانین زندان و حق مسلم اوست، شرط "اعتراف" را قرار داده‌اند".عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای در اول ژون ۲۰۱۲ خواستار آزادی بی‌قید و شرط وی شده است.نماینده پارلمان آلمان، مالته اشپیتز نیز پدرخواندگی حسین رونقی را بر عهده گرفته است و در نامه ای به سفیر جمهوری اسلامی ایران در آلمان خواستار آزادی فرزند خوانده خود شده است.بر اساس ماده ۱۰۳ آیین نامه اجرایی سازمان زندان ها در خصوص توجه و مرخصی برای زندانیانی که وضعیت جسمانی نامناسبی دارند, "در موارد ضروری خروج محکوم از زندان برای معالجه بایستی با تایید بهداری زندان, اجازه رییس مسول زندان و موافقت قاضی ناظر باشد".از سوی دیگر در پی مصوبه اولین کنگره "جلوگیری از جنایت و رفتار با مجرمان" سازمان ملل متحد در ژنو ۱۹۹۵, و مصوب شورای اقتصادی و اجتماعی در قطعنامه های ژوییه ۱۹۵۷ و مه ۱۹۷۷, "زندانیان بیماری که نیاز به درمان توسط متخصص دارند باید به مراکز تخصصی بیمارستان های عادی انتقال یابند.طبق گزارش‌های رسیده از زندان اوین، هم‌بندی‌های او بارها نگرانی شدید خود از خطر مرگی که او را تهدید می‌کند، ابراز کرده‌اند.

حسین رونقی ملکی: تا مرخصی استعلاجی نگیرم، حاضر به درمان نمی‌شوم منابع خبری گزارش داده اند  که حسین رونقی ملکی، وبلاگ‌نویس منتقد و زندانی سیاسی که در زندان یکی از کلیه‌های خود را از دست داده و خطر از دست دادن کلیه دیگرش او را تهدید می‌کند، روز یکشنبه به بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران منتقل شد.به گزارش رادیو اروپای آزاد، یکی از نزدیکان حسین رونقی ملکی به این رسانه گفته است که او همچنان در اعتصاب غذا است و به پزشکان اجازه نداده که درمان او را آغاز کنند و حتی از زدن سرم خودداری کرده است.به گفته این عضو خانواده حسین رونقی ملکی، او گفته تنها درصورتی حاضر است درمان شود که مسوولان قضایی با مرخصی استعلاجی او بعد از عمل جراحی موافقت کنند و مامورانی که در بیمارستان در اتاق او حضور دارند، او را تنها بگذارند.مسوولان قضایی دستور داده‌اند به دلایل امنیتی، ماموران به طور تمام وقت در کنار تخت حسین رونقی ملکی حضور داشته باشند.حسین رونقی ملکی به خانواده‌اش گفته که حاضر است در بیمارستان بمیرد و برای او فرقی ندارد که بعد از جراحی به زندان منتقل شود و در زندان بمیرد یا درمان نشود و کلیه هایش را از دست بدهد.این فرد نزدیک به حسین رونقی ملکی گفته که کلیه چپ آقای رونقی از کار افتاده و کلیه راست او در خطر است.

جنبش راه سبز(جرس)