بیانیه اعتراض آمیز خانواده زندانیان سیاسی محبوس در زندان بابل

در پی ادامه فشارها و برخوردهای نامناسب ماموران زندان با خانواده زندانیان سیاسی در مازندران، خانواده های زندانیان سیاسی بابل با انتشار بیانیه ای به رفتار ماموران و قوانین اختصاص یافته برای زندانیان سیاسی اعتراض کرده اند.در بخشی از این بیانیه آمده است: خانواده های زندانیان سیاسی، این مهرهای بر دست و این کینه ورزی ها را نشان افتخار خود می دانند که با این نشانه ها بساط توخالی مخالفین هرچه بیشتر برملا می شود. در طول این مدت شاهد رفتارهای نامناسب از سوی مسئولین و حتی سربازان با خانواده های زندانیان سیاسی بابل بوده ایم. این را می نگاریم تا بدانند که چه کسانی را در بند ظلم خویش دارند. تا بدانند خانواده زندانیان سیاسی در برابر رفتارهای نامناسب، توهین ها، آوردن عزیزانشان با دستبند و پابند و بی نظمی های همیشگی در روند ملاقات ها سکوت نمی کنند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدایی که انسان را آزاد و مسئول آفرید
ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ، که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند
 این روزها با کمال ناباوری شاهد موج گسترده ای از بازداشت ها در سطح کشور و احکامی ناروا در دادگاه های فرمایشی هستیم. امید است بر شمردن آنچه در این روزهای حبسِ عزیزان اتفاق می افتد، کمکی باشد به بازنمودن واقعیت ها.در قاموس انسانیت، هر انسانی ارزش و حرمتی دارد که خدا به واسطه خلقت به او بخشیده، پس هیچ انسانی نمی تواند و نباید کرامت انسانی هیچ کسی را خدشه دار کند؛ چه برسد به کرامت انسانی زندانیان سیاسی و خانواده هایشان. زندانیان سیاسی سرافرازی که به جهت ارائه قرائتی آزاداندیشانه از آموزه های انسانی و اسلامی و تلاش برای پایبندی همگان به قانون، عمر خود را صرف این آرمان های پاک کرده اند.این روزها شاهدیم حقوق زندانیان سیاسی و شیوه تعامل و برخورد صحیح با این عزیزان در بند و خانواده هایشان کمترین ارزشی برای مسئولین مربوط ندارد. به بند کشیدن و تبعید برای پاک ترین انسان هایی که عمری با خلوص نیت و صداقت برای برقرای حکومت قانون تلاش نموده اند؛ بی نظمی های پی در پی و برخورد قهرآمیز و کینه ورزانه با خانواده های زندانیان سیاسی در سراسر ایران عزیز، همگی شاهدی است بر این مدّعا.آنچه در زندان متی کلای بابل از اولین ملاقات های کابینی تاکنون، خاطر خانواده ها را در بدو ورود به مجموعه زندان آزرده می کند، زدن مهر بر دست افراد است. کاری که پیش تر فکر می کردیم ردّ آن را تنها در کتاب هایی در مذمّت برده داری و در حال و هوای “عموتم” می توان یافت! به راستی ارج نهادن به حرمت انسانی چقدر دغدغه مسئولین است؟ مهر زدن بر دست خانواده های زندانیان سیاسی چه چیز را به اذهان کینه ورزان متبادر می کند که ادامه این رفتار غیرمتمدنانه را روا می پندارند؟
این عکس سندی است بر علیه آنان که برای یک ملاقات کابینی بر دست ها مهر می زنند؛آن هم لابلای زندانیان بند سارقین و مجرمین خطرناک. امید خانواده هایی که عمری را برای “اصلاح” از هیچ تلاشی فرو گذار نکرده اند ؛ این است که آقایان کمی به کرامت گمشده انسانی بیشتر پایبند بوده و برخوردهایی از این دست نداشته باشند. که امام صادق فرمود: “المومن اعظم حرمه من الکعبه”(احترام مومن از احترام کعبه نیز بالاتر است.)
معهذا، خانواده های زندانیان سیاسی، این مهرهای بر دست و این کینه ورزی ها را نشان افتخار خود می دانند که با این نشانه ها بساط توخالی مخالفین هرچه بیشتر برملا می شود. در طول این مدت شاهد رفتارهای نامناسب از سوی مسئولین و حتی سربازان با خانواده های زندانیان سیاسی بابل بوده ایم. این را می نگاریم تا بدانند که چه کسانی را در بند ظلم خویش دارند. تا بدانند خانواده زندانیان سیاسی در برابر رفتارهای نامناسب، توهین ها، آوردن عزیزانشان با دستبند و پابند و بی نظمی های همیشگی در روند ملاقات ها سکوت نمی کنند.
به امید آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی…

جـــرس

حمله گسترده «سایبری»ها به جیمیل‌های فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران خارج از کشور

بنا به گزارش‌هایی که امروز از سوی تعدادی از فعالان و روزنامه‌نگاران خارج از کشور رسیده، جیمیل گروهی از ایشان «هک» شده است. نیما راشدان، کارشناس امنیت سایبری می‌گوید بی‌توجهی فعالان و حتی رسانه‌های فارسی که با فعالان داخلی در تماس هستند ممکن است باعث به خطر افتادن امنیت تعداد زیادی در داخل کشور شود.امروز، ایمیل تعدادی از فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران خارج از کشور «هک» شد. این اتفاق همزمان باعث نگرانی‌هایی میان گروهی از فعالان داخلی نیز شده است. بسیاری از خبرنگاران خارج از کشور، سوال‌های خود را از طریق ایمیل از این فعالان می‌پرسیده‌اند. لو رفتن اطلاعات ذخیره شده در ایمیل می‌تواند امنیت افراد دیگری را نیز به جز صاحب ایمیل به خطر اندازد.

در همین رابطه، با نیما راشدان، کارشناس امنیت سایبری گفتگو کردم.
آقای راشدان، هک و نفوذ به ایمیل‌ها فعالان و روزنامه‌نگاران خارج از کشور به چه طریقی انجام گرفته؟
معمولا یک فایل ورد می‌فرستند که مثلا می‌بینید از طرف یکی از دوستان نزدیک شما فرستاده شده. این که می‌گویند کسی را در فیسبوک نمی‌شناسید به صفحه خودتان راه ندهید به همین دلیل است. شبکه شما را کشف می‌کنند و دوستان نزدیک‌تان را پیدا می‌کنند. از طریق دوست، یک فایل ورد می‌فرستند که مثلا در آن نوشته «هم‌اندیشی در باره انتخابات مجلس نهم» دفعه قبل هم فرستادند از طریق ایمیل امیر ارجمند و علی افشاری فرستاده شد که پیدایش کردیم. داخل همان فایل، یک فایل آلوده بود که می‌توانست امکان دهد که فردی دیگر، با ایمیلی دیگر، ایمیل ثانوی و مشخصات شما را در جی‌میل عوض کند به نحوی که شما نتوانید ایمیل خودتان را بازپس بگیرید.کار به جایی کشیده که این افراد مجبورند به «جی‌میل» زنگ بزنند و خواهش کنند که حساب‌شان مسدود شود.الببته فعالیت هک کنندگان فقط محدود به «جی‌میل» نبوده و سراغ سایت‌هایی رفته‌اند که داخل کشور رابطه داشته‌اند.خطرهای این کار چه می‌تواند باشد؟ هک شدن ایمیل چه نگرانی‌هایی را سبب می‌شود؟
یکی از مشکلات این است که همه زندگی خیلی از افراد روی جیمیل است، یعنی تفکیک نکرده‌اند که مثلا یک جی‌میل داشته باشند برای ارتباطات دوستانه و یک جیمیل برای کارهای سیاسی و یکی برای ارتباط با افراد تحت خطر داخل ایران...
کسی که چند سال پیش برای خودش «جی‌میل» باز کرده، شماره تلفن‌ها و تقویم و برنامه‌های روزانه زیادی ممکن است در آن گذاشته باشد. انبار شدن این همه اطلاعات باعث می‌شود که گاو صندوق بزرگی است که همه اطلاعاتتان در آن است را درست کنید که اگر روزی به خطر بیافتد، می‌توانند تمام این اطلاعات شما را دانلود کنند. و حتی اگر ایمیل خود را بازپس بگیرید، همه اطلاعات شما گرفته‌اند.
راه امن‌ کردن ارتباطات چگونه است؟
باید از رسانه‌های فارسی باید شروع کنند که به دولت‌ها بگویند که ما با دولتی سر و کار داریم که به اندازه کل دولت‌های دیگر دنیا دارد هزینه می‌کند برای مقابله کردن با این چند صد نفر فعال سیاسی که دارند کار خودشان را لنگ لنگان انجام می‌دهند و علیه آنها دارد حمله سایبری انجام می‌دهد.برای اینها کلاس بگذارند که چند تا کامپیوتر داشته باشند و یاد بدهند که چه اطلاعاتی را باید آرشیو کرد و چه اطلاعاتی را نباید آرشیو کرد. این بدیهیاتی است که آدم‌های سرشناس باید رعایت کنند.بخش عمده رسانه‌های فارسی که با ایران در تماس هستند، اگر کارمندانشان را آموزش امنیت سایبری ندهند، باعث به خطر افتادن منابع و افرادی در داخل کشور می‌شوند که این خبرنگاران با آنها در تماس هستند.باید یک حرکت جدیدی در مجموعه رسانه‌ای فارسی شروع شود و افراد باید در برابر این واقعیت قرار بگیرند که ایران میلیاردها دلار در این زمینه سرمایه‌گزاری کرده است و لا‌اقل اطلاعات را جوری جمع‌آوری کنند که آسیب کمتری به افراد وارد شود.



نیک آهنگ کوثر-خودنویس

روایت خبرنگار آلمانی از شرایط وحشتناک زندان در ایران

یک روزنامه نگار آلمانی که در جریان تهیه گزارش از حکم سنگسار سکینه آشتیانی در ایران بازداشت شده بود برای نخستین بار از وضعیت غیرقابل تحمل زندان صحبت کرده است. او پس از ۱۳۲ روز بازداشت، یک سال پیش آزاد شد.مارکوس هلویگ گزارشگر روزنامه‌ی "بیلد ام زونتاگ" اکتبر سال ۲۰۱۰ میلادی همراه با همکارش ینس کوخ به ایران سفر کرد تا با پسر سکینه‌ی اشتیانی که به سگنسار محکوم شده بود گفتگو کند. دو روزنامه‌نگار آلمانی بازداشت شدند و پس از تحمل سختی‌های فراوان با پادرمیانی گیدو وستروله وزیر خارجه آلمان، ۱۹ فوریه ۲۰۱۱ آزاد شدند.

فشار و شکنجه از نخستین روز زندان

یک سال پس از رهایی از زندان جمهوری اسلامی، مارکوس هلویگ در گفتگویی که روز یک‌شنبه (۵ فوریه/۱۶ بهمن) در "بیلد ام زونتاگ" منتشر شد گوشه‌هایی از خاطرات تلخ خود در زندان را بازگو کرده است. هلویگ می‌گوید ده روز نخست از سخت‌ترین و خشونت‌آمیزترین روزهای زندان بوده و او نمی‌دانسته که روزی آزاد خواهد شد یا نه.مارکوس هلویگ گفته، بدون وقفه بازجویی می‌شده، او را بارها کتک زده‌اند و ساعت‌های طولانی مجبورش می‌کردند بدون حرکت مقابل دیوار بایستد. دو روزنامه‌نگار آلمانی ۱۸ مهرماه ۱۳۸۹ (۱۰ اکتبر ۲۰۱۰) هنگام مصاحبه با سجاد قادرزاده، پسر سکینه آشتیانی در دفتر وکیل او، هوتن کیان در تبریز دستگیر و به زندان سپاه پاسداران در این شهر منتقل شدند.غلامحسین محسنی اژه‌ای، دادستان کل و سخنگوی قوه قضاییه ایران یک روز بعد گفت که "دو خارجی دستگیر شده با روادید توریستی وارد ایران شده و جواز تهیه گزارش نداشته‌اند. " فرزند سکینه آشتیانی پیش از آن به خبرنگار هفته‌نامه "اشترن" گفته بود که از ملاقات با مادرش محروم است و از سوی ماموران امنیتی تلفنی تهدید شده است.

«آزار جسمی فقط کتک نبود»

گزارشگر "بیلد ام زونتاگ" می‌گوید پس از بازداشت در یک سلول انفرادی شش متر مربعی به سر می‌برده که نه دستشویی و توالت داشته و نه تخت و پنجره. او می‌گوید پنج بار در روز سر ساعت‌های مشخصی اجازه رفتن به توالت داشته و هر چهار روز یک بار، و گاهی طولانی‌تر، می‌توانسته حمام کند. چراغ پر نور سلول نیز شب و روز روشن بوده "و خوابیدن را خیلی دشوار می‌کرد.
هلویگ می‌گوید در بازجویی‌های مختلف همیشه سوال‌های تکراری مطرح می‌شد به طوری‌که به نظرم می‌رسید هدف از این کار به دست آوردن اطلاعات نیست. او خاطر نشان می‌کند هدف از این سوال و جواب‌ها ایجاد وحشت، متزلزل کردن و فشار روانی بوده است. "بیلد ام زونتاگ" از قول هلویگ نوشت، "مسئله فقط کنک زدن نبود، چیزهای دیگری هم بود که میل ندارم درباره‌ی جزییات آنها صحبت کنم.تاکنون در مورد شرایط زندانی بودن هلویگ و همکارش اطلاعات زیادی، جز این که هر دو مدتی در سلول‌های انفرادی بوده‌اند و شرایط وحشتناک زندان بر آنها فشار می‌آورده، منتشر نشده بود. اکنون مارکوس هلویگ می‌گوید "زمانی رسید که من به لحاظ روانی به آخر خط رسیده بودم و نگران بودم مبادا قاطی کنم.

فریاد دلخراش زندانیان دیگر

ظاهرا دو روزنامه‌نگار آلمانی در جریان شکنجه و آزار دیگر زندانیان نیز قرار گرفته‌اند. هلویگ می‌گوید مدام صدای فریاد زندانیان را می‌شنیده است. به گفته‌ی او هر روز از ساعت ۸ صبح پس از بیدار شدن ابتدا داد و بیداد ماموران به گوش می‌رسید و بعد از آن فریادهای دلخراش زندانیان. روزنامه‌نگار آلمانی می‌افزاید به نظر می‌رسید که درست بالای سلول‌های ما اتاق شکنجه قرار دارد.ظاهرا مارکوس هلویگ را یک بار به اتاق شکنجه برده‌اند تا به چشم خود ببیند چه بلایی سر زندانیان می‌آورند: "وحشت مرگ مرا فراگرفته بود و به خودم می‌گفتم از اینجا جان سالم به در نمی‌بری و اینها حسابت را می‌رسند." او برای تحمل شرایط، خود را با فراگیری زبان فارسی و ورزش مشغول می‌کرده و تلاش داشته این فکر را از سرش بیرون کند که چه بلایی بر سرش خواهد آمد.

سوءاستفاده سیاسی جمهوری اسلامی

دو روزنامه‌نگار همکار "بیلد ام زونتاگ" از سوی دادگاه انقلاب اسلامی تبریز به اتهام "اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور" به ۲۰ ماه حبس تعزیری محکوم شدند. این دو ابتدا به فعالیت خبرنگاری بدون داشتن ویزای روزنامه‌نگاری متهم شده بودند اما جمهوری اسلامی با امنیتی جلوه دادن این پرونده تلاش کرد از آلمان امتیاز بگیرد.پس از چهار ماه مذاکره‌ی آشکار و پنهان میان مقام‌های دو کشور سرانجام حکم حبس دو روزنامه‌نگار به جریمه نقدی تبدیل شد. اما شرط مهم‌تر جمهوری اسلامی که رسما اعلام نشد سفر وزیر خارجه آلمان گیدو وستروله به تهران بود. حسن قشقاوی، معاون امور کنسولی وزارت خارجه ایران پس از اقامت چند ساعته وستروله در ایران که علت آن بازگرداندن دو روزنامه‌نگار آزاد شده عنوان شد گفت: "این سفر نشانه شكست تصمیم قبلی اتحادیه اروپا در مورد ایران بود". به گفته‌ی او کشورهای اروپایی تصمیم گرفته بودند در سطح وزیر، دیپلماتی به ایران نفرستند و با سفر وستروله این توافق نادیده گرفته شد.علی اکبر صالحی سرپرست وقت وزارت خارجه جمهوری اسلامی مدتی قبل از آن، با استفاده از فرصت گفتگو با مجله آلمانی اشپیگل از وستروله "صمیمانه" دعوت کرده بود تا در سفر به تهران در مورد همه‌ی مسائل و "همچنین درباره سرنوشت دوخبرنگار آلمانی" گفتگو کنند.پرونده سکینه آشتیانی که به اتهام "زنا" و "قتل همسر" به سنگسار محکوم شده، با اعتراض محافل مدافع حقوق بشر و دولت‌های غربی روبرو بوده است. آلمان، فرانسه، ایتالیا، پارلمان اروپا و واتیکان هم‌صدا با سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر و فعالان حقوق زنان شدیدا به این حکم اعتراض کرده‌اند و خواستار لغو آن شدند. حدود دو ماه پیش، پنج سال پس از زندانی شدن سکینه آشتیانی، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعلام کرد که حکم سنگسار او به مجازات اعدام با طناب دار تبدیل شده است.هنوز تکلیف پرونده آشتیانی به طور قطع مشخص نشده است. به اعتقاد ناظران نحوه برخورد با این پرونده مانند تبدیل قرار حبس روزنامه نگاران آلمانی به جریمه‌های ۳۵ هزار یورویی نمونه دیگری از آشفتگی دستگاه قضایی و حساب‌گری مسئولان جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشته است.مارکوس هلویگ که ۲۰ ژانویه ۲۰۱۱ همراه همکارش دوباره به آلمان بازگشت می‌گوید از سرگیری کار و زندگی عادی برایش بسیار دشوار بوده است. او می‌گوید حتا تماشای تلویزیون و گوش دادن به رادیو نیز برایش عذاب‌آور بوده است، زیرا پس از دوره حبس انفرادی، احساس می‌کرده سرعت عملش مانند لاکپشت است در حالی‌که همه چیز و همه کس مانند پلنگ از کنارش عبور می‌کنند.



دویچه وله

سه تن از وب‌نگاران توسط بازجویان بخش سایبری سپاه پاسداران برای اخذ اعترافات تلویزیونی تحت فشارقرار گرفته‌اند

خانه حقوق بشر ایران نگرانی عمیق خود را از تأیید حکم اعدام سعید ملک‌پور و آغاز مجدد اعتراف‌گیری تلویزیونی از زندانیان بازداشت شده توسط این نهاد اعلام می‌کند.طی هفته گذشته سه تن از وب‌نگاران به نام‌های سعید ملک‌پور، وحید اصغری و حسین رونقی ملکی از بندهای خود در زندان خارج شده و توسط بازجویان بخش سایبری سپاه پاسداران وابسته به مرکز مبارزه با جرائم سازمان یافته سپاه پاسداران جمهوری اسلامی تحت فشار برای اخذ اعترافات تلویزیونی قرار گرفته‌اند.دستگاه‌های امنیتی و قضایی ایران و سپاه پاسداران برای اجرای احکام خشونت‌آمیز و پیش‌برد سناریو‌های امنیتی خود نیازمند «اعترافات تلویزیونی» شده است.خانه حقوق بشر ایران اعلام می‌کند خواسته‌های بازجویان و نهادهای امنیتی از زندانیان برای اخذ اعترافات در مقابل وعده‌هایی چون کاهش حکم، انتقال به بند عمومی و اعطای مرخصی نشان‌دهنده‌ی این است که این احکام تا چه اندازه غیرقانونی بوده و دستگاه قضایی و قضات صادر کننده حکم چه اندازه در روند و صدور حکم سلایق دستگاه‌های امنیتی را در نظر می‌گیرند.خانواده حسین رونقی به خانه حقوق بشر ایران گفتند: روز شنبه هفته جاری بازجویان حسین رونقی را به سلول‌های انفرادی منتقل کرده و برای اخذ اعترافات تلویزیونی تحت فشار قرار داده‌اند. آن‌ها دریافت مرخصی این وب‌نگار زندانی را که از بیماری کلیوی در زندان رنج می‌برد، منوط به این اعترفات کرده‌اند.حسین رونقی ملکی از تاریخ ۲۲ آذر ماه سال ۱۳۸۸ بازداشت و به ۱۵ سال زندان محکوم شده است. بازجویان پرونده رونقی روز شنبه به او گفته‌اند که علت صدور حکم ۱۵ سال زندان برای عدم همکاری او با آن‌ها بوده است.وحید اصغری وب‌نگار زندانی محکوم به اعدام نیز روز شنبه به سلول‌های انفرادی منتقل و تحت فشار مجبور به اعتراف علیه خویش شده است. این وب‌نگار زندانی به خاطر فشارهای دوران بازداشت اولیه از ناراحتی روحی رنج می‌برد.اصغری در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۷ زمانی که قصد داشت برای ارائه پایان‌نامه و فارغ التحصیلی‌اش به هند بازگردد در فرودگاه امام خمینی بازداشت شد و از آن زمان تاکنون در زندان به سر می‌برد.وحید اصغری فعال سایبری و دانشجوی مقطع کارشناسی انفورماتیک در دانشگاه هند طی هفته گذشته با صدور حکم اعدام از سوی قاضی صلواتی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران مواجه شده است.طی هفته گذشته نیز بخش اطلاعات سایبری سپاه پاسداران از او خواسته‌ است که برای لغو حکم اعدام و انتقال به بند عمومی زندان اوین بار دیگر در برابر دوربین‌های تلویزیونی علیه خود اعتراف کند.ملک‌پور هم اکنون نزدیک ۱۱ ماه است که در سلول‌های انفرادی (۶ ماه) و چند نفره بند ۲ الف زندان اوین که زیر نظر سپاه پاسداران و خارج از نظارت سازمان‌ زندان‌ها است نگهداری می‌شود.وی در ابتدای بازداشت نیز یک سال و ۶ ماه در سلول‌های انفرادی تحت فشارهای روحی و جسمی به سر برده بود. این فعال سایبری در حالی حاضر سه سال و چهار ماه است که در زندان به سر می‌برد.سعید ملک‌پور، ۳۵ ساله، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی متالورژی از دانشگاه صنعتی شریف و برنامه‌نویس نرم‌افزار کامپیوتری است که از مهر ماه سال ۸۷ در زندان به‌سر می‌برد.شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه، آذر ماه سال گذشته وی را به اتهام “افساد فی‌الارض” به اعدام محکوم کرد که این رای پس از رفع نقص، از سوی دیوان عالی کشور تایید شد.دیوان عالی کشور در خرداد ماه سال جاری، در پی ارائه لایحه دفاع از سوی محمود علیزاده، وکیل دادگستری و وارد دانستن ایراداتی که در این لایحه نسبت به پرونده سعید ملک پور ایراد شده بود، حکم اعدام وی را نقض کرده بود، اما شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب بار دیگر این حکم را تأیید کرد. طی هفته‌های گذشته این حکم بار دیگر بدون رفع نقائص پرونده و بدون اطلاع قضات دیوان عالی به صورت فراقضایی مورد تأیید قرار گرفته بود.



خانه حقوق بشر ایران 

آخرین خبرها از حمله نیروهای امنیتی به منزل شهروندان بهائی ساکن شیراز

صبح جمعه 14 بهمن ماه نیروهای امنیتی در یک اقدام هماهنگ و هم زمان، با حمله به منزل بیش از 30 تن از شهروندان بهائی ساکن شیراز بیش از 11 نفر را بازداشت کرده اند.بر اساس این گزارش، پیام تسلیمی، مژده فلاح، مژگان عمادی، نیما دهقان، سینا ساریخانی، یکتا فهندژ، سام جابری، فائزه تشکر، نورا فلاح و ژینوس فنائیان بازداشت شده اند.هم چنین منزل تعداد دیگری از بهائیان از جمله مهران پیمانی، ماندانا کمالی، یکتا فهندژ، ایمان رحمت پناه، طاهره نوروزی، سیما سبتو و سعید دهقان مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت و تعدادی از وسایل شخصی ایشان از جمله کامپیوتر، سی‌دی، عکس و کتاب ضبط شد. برخی از این افراد از جمله رزیتا اسلامی، ایمان رحمت پناه، فرید عمادی و سعید دهقان برای روز شنبه 15 بهمن به پلاک 100 شیراز احضار شده اند.ژینا دهقان دختر 9 ماهه ژینوس فنائیان نیز در میان افراد بازداشتی بوده است. تمامی این افراد به بازداشتگاه پلاک 100 شیراز منتقل شده اند.این در حالی است که فائزه تشکر، نورا فلاح، ژینوس فنائیان و ژینا دهقان هر چهار نفر روز قبل ساعت 7 عصر به منزل بازگشته‌اند تا در صورت احضار مجدد مامورین خود را معرفی نمایند.این حملات بین ساعت 7 الی 12 صبح روز جمعه رخ داده ‌و در چند مورد عملکرد و رفتار مامورین بسیار خشن و همراه با ضرب و شتم بوده است.در لیست اولیه بازداشت ها نام بیژن فلاح به عنوان یکی از افراد بازداشتی ذکر شده بود که بنا به اطلاعات رسیده از منابع موثق، این شخص بازداشت نشده است.



کمیته گزارشگران حقوق بشر 

ماکت های مقوایی « امام فاسد و جنایتکار»

طراحان مراسم حکومتی سالگرد انقلاب اسلامی امسال ابتکار به خرج داده و ماکت های مقوایی «امام» را به جای او در محل هایی که وی روز 12 بهمن 1357 از فرودگاه تا گورستان بهشت زهرا طی کرده بود قرار داده و با انتشار عکس های آن، سبب خنده و تمسخر هم ایرانیان و هم رسانه های خارجی شدند.اساسا هنر و نوآوری در رژیم هایی مانند جمهوری اسلامی همواره با طنز و مسخره پهلو می زند. به طراحی های صحنه اخبار و سخنرانی در کره شمالی نگاه کنید و یا صحنه آرایی های رژیم چاوز را به یاد آورید. از قرار معلوم پس از سی و سه جمهوری اسلامی، آنچه از «امام» باقی مانده ماکت های مقوایی و خنده دار اوست به اضافه نظامی فاسد که تا گلو در بحران فرو رفته است. بیهوده نیست که گفته می شود وقتی کار رژیم به ماکت سازی بنیانگذارش رسیده باشد، باید امیدوار بود که سال دیگر از خودش هم ماکت مقوایی ساخت!

ماکت های مقوایی « امام فاسد و جنایتکار» را در سایت مردمک ببینید
http://www.mardomak.org/photos/album/68580
کیهان لندن

بازداشت مهدی کنجاره، وب نگار و فعال مطبوعاتی

به گزارش منابع خبری، در ادامه بازداشت ها و اِعمال محدودیت ها برای روزنامه نگاران، مهدی کنجاره، وب نگار و فعال مطبوعاتی، روز پنجشنبه ۱۳ بهمن ماه، توسط ماموران امنیتی بازداشت و به محلی نامعلوم منتقل شده است.بر اساس این گزارش، ماموران امنیتی ظهر پنجشنبه با مراجعه به محل کار کنجاره، در حالیکه وی قصد خروج از آن محل را داشت، طی گفتگویی کوتاه، او را دستگیر و طبق گفته شاهدین و همکارانش، به زور سوار یک دستگاه اتومبیل سفید رنگ نموده و به محلی نامعلوم منتقل کردند.به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، همچنین ماموران امنیتی، غروب همان روز، با مراجعه به منزل کنجاره، اقدام به ضبط برخی کتب، فیلم ها، وسایل و کامپیوتر وی نموده و ضمن توهین و ارعاب، به تفتیش کامل آن محل پرداختند.بر اساس گزارش ها، مهدی کنجاره، وب نگار، مستندساز و گزارشگر آزاد برخی مطبوعات بوده و هنوز از دلیل دستگیری، ارگان بازداشت کننده، وضعیت و محل نگهداری وی خبری منتشر نشده است.طی هفته های اخیر، مجددا گروهی دیگر از روزنامه نگاران، فعالان مطبوعاتی، وب نگاران، فعالان دانشجویی و همچنین کنشگران مدنی و برخی شهروندان، توسط نهادهای امنیتی و قضایی، مورد احضار، تهدید، بازداشت و ربایش قرار گرفته اند.همچنین صدور و تایید احکام سنگین قضایی و اعدام برای وبنگاران، و تحت فشار قرار دادن آنها برای اعترافات تلویزیونی نیز، همچنان ادامه داشته است.



پارس دیلی نیوز