در دومین سالروز قتل حکومتی مهسا ژینا امینی توسط گشت ارشاد تحت حکومت دیکتاتوری علی خامنه‌ای، با هر عقیده سیاسی و از هر گروه، همگی با یک هدف مشترک در کنار هم در استکهلم جمع شدیم تا بار دیگر به گوش جهان برسانیم که انقلاب "زن، زندگی، آزادی" هنوز زنده است و ما تا آخرین نفس برای نابودی جمهوری اسلامی می‌جنگیم.
در این گردهمایی، من از طرف کارزار جهانی "نه به اعدام" پیام حمایت از اعتراضات و اعتصابات پرستاران در ایران را قرائت کردم. فیلم‌های برگزیده از شبکه‌های مختلف، از جمله ایران اینترنشنال، صدای آمریکا و شبکه جهانی "نه به اعدام" در دسترس است.(متن اين سخنراني را به زبان انگليسي در ادامه وجود دارد)
På tvåårsdagen av Mahsa Zhina Aminis dödande av moralpolisen under Ali Khameneis diktatoriska regim, samlades vi från olika politiska övertygelser och grupper i Stockholm med ett gemensamt mål och för att återigen påminna världen om att revolutionen "Kvinna, Liv, Frihet" fortfarande lever, och att vi kommer att kämpa till sista andetaget för att störta Islamska Republiken.
Vid detta möte läste jag upp ett stödmeddelande från den globala kampanjen "Nej till avrättningar i Iran" för protesterna och strejkerna från sjuksköterskor i Iran. Utvalda bilder och videor finns tillgängliga från olika nätverk, inklusive Iran International, Voice of America och det globala nätverket "Nej till avrättningar."
Texten till detta tal på engelska är följande:
To the Brave Nurses of Iran!
Your protests and strikes have reached far beyond Iran’s borders. You, the courageous nurses who selflessly saved countless lives during crises like the COVID-19 pandemic, now face challenges that can no longer be ignored. Your demands for better working conditions, fair wages, and social respect are not only legitimate—they are urgent and must be addressed immediately.
The shortage of medical supplies, inadequate staffing, and insufficient support, exhausting work pressures, long hours, and job insecurity are taking a toll on your mental and physical health. These are serious issues that deserve special attention. Your decision to strike and protest was not made lightly, but when your voices go unheard, you had no other choice. This bold step reflects your unwavering commitment to justice and the defense of your own rights and those of your fellow nurses.
Your voices have reached us here, in the heart of Stockholm. From here, we send this message of solidarity: the global campaign "No to Executions in Iran" stands with you. We fully support your fight for fair rights and better living conditions. In this struggle, you are not alone. We will continue to amplify your voices on the international stage and push to ensure that your demands are met.
We call on the people of Iran and the international community to support the nurses of Iran. This support is not just a matter of human dignity, it is essential to ensuring the health and well-being of society. Together, through unity and solidarity, we can build a fairer and brighter future for all nurses in Iran. Global Campaign "No to Executions in Iran"
خیزش انقلابی ۱۴۰۱، از اینجا آغاز شد، بیمارستان کسری در تهران
محل بستری‌شدن و جان‌باختن مهسا امینی
مردم در رسانه‌ها هر لحظه حال مهسا را بر روی تخت بیمارستان دنبال می‌کرد، امیدها ناامید شده بود، ضربات باتون زورشان بر زندگی چربیده بود، مهسا پس از سه روز در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ جان شیرینش را از دست داد.
مردم تهران مقابل بیمارستان کسری دادخواه میهمان ۲۲ ساله‌شان بودند، اما مردم را نیز ضرب و شتم کردند.
تعدادی در این روز بازداشت شدند. شب در خیابان‌ها شعار مرگ بر دیکتاتور سر داده شد.
مبارزه بی‌امان مردم از اینجا آغاز شد و بعد به. سراسر کشور گسترش یافت.
خشم فروخورده‌ای که از پی ۴۵ سال جنایت رژیم تبهکار، حالا فرصتی برای بروز پیدا کرده بود...
یک ویدیو در ایران اینترنشنال و یکی هم در شبکه من و تو منتشر شده بود.
با یادآوری قتل مهسا (ژینا) امینی، دختر جوان ایرانی کُرد به دست پلیس گشت ارشاد اسلامی در شانزدهم سپتامبر ٢٠٢٢، که سرآغاز و نماد خیزش قدرتمند ایرانیان علیه جمهوری اسلامی و برای آزادی از جمله با شعار «زن، زندگی، آزادی» شد، آن را بیانگر خواست مردم ایران برای دموکراسی و جدایی دین و دولت و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و همچنین عدالت اجتماعی و به رسمیت شناختن حق زندگى و حقوق همه اقوام و پیروان مذاهب گوناگون در ایران است
هرچند جنبش ملی ۴۰۱ از سوی رژیم مذهبی نظامی به شدت سرکوب گشته و گزارشگران سازمان ملل نیز این اقدامات را جنایت علیه بشریت دانسته‌اند اما مبارزات دختران و زنان ایرانى ادامه یافته و در دو سال گذشته نیز حکومت از هیچ خشونتی علیه آنان فروگذاری نکرده است. ماشین مرگ جمهوری اسلامی در این دو سال با بی‌رحمی همه گرایش‌های جامعه را هدف سرکوب خود قرار داده است: دانشجویان سرکوب شده‌اند، دختران دانش‌آموز با گازهای سمی در مدارس سراسر کشور مسموم شدند، فعالین صنفی در کنار فعالان مدنی و اجتماعی (اعم از حقوقدانان، روزنامه‌‌نگاران، پزشکان، هنرمندان، ورزشکاران…) دستگیر و زندانی شده‌اند و رژیم مذهبی ایران که منفور اکثریت بزرگ مردم این کشور و فاقد هرگونه حقانیت و مشروعیت است، تنها به واسطه ترور در داخل و در صحنه بین‌المللی سر پا مانده است. رژیم اسلامی ایران در داخل از تمام مرزهای خشونت علیه مردم این کشور عبور کرده و در صحنه بین‌المللی با برانگیختن آتش جنگ، صلح و آرامش را به خطر انداخته است.
و جمهوری اسلامی در حالی به سرکوب مردم ایران مشغول است که از توجه جهانی به جنگ و آشوب‌های خاورمیانه برای اعمال خشونت‌های بیشتر بهره‌برداری می‌کند. با اشاره به موج اعدام‌هاى گسترده و بى‌سابقه در ایران، به ویژه علیه زنان، از جمله صدور حکم اعدام پخشان عزیزی، شریفه محمدی، ریشه مرادى، نسیم غلامى سیمیارى و دیگران، و یادآورى اعدام مخفیانه غلامرضا رسایى، نوشته‌اند که نافرمانی مدنی بى‌وقفه در این کشور ادامه دارد. آنان همچنین به تحریم گسترده نمایش انتخابات در ایران اشاره کرده و مسعود پزشکیان رئیس جمهور سرسپرده و مطیع خامنه‌ای را نتیجه این شبه انتخابات می‌دانند. مبارزات زندانیان سیاسی و به ویژه زنان زندانى و بند زنان زندانی سیاسی در زندان‌ها از جمله زندان اوین به عنوان یکی از سنگرهای ایستادگی علیه نظام استبدادى و پدرسالارانه جمهورى اسلامى توصیف گشته است. با وجود همه فشارها و سرکوب‌های خشونت‌آمیز در زندان‌های ایران، زندانیان سیاسی این رژیم را به چالش کشیده‌اند و جامعه مدنی بین‌المللی نیز هم‌صدا با مردم ایران و شعار «زن، زندگی، آزادی» خواستار لغو مجازات اعدام و شکنجه در ایران و برقراری دموکراسی لائیک و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی شده است.
دیوان عالی کشور حکم اعدام شش زندانی سیاسی محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد را تأیید کرده است. این در حالیست که جمهوری اسلامی روند اجرای احکام اعدام را در هفته‌های اخیر سرعت بخشیده است.
شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد، پس از محاکمه مجدد، هر یک از این زندانیان را در یک پرونده مشترک از بابت اتهام «بغی» به اعدام محکوم کرد. اتهام این افراد «بغی از طریق عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهل سنت ایران» اعلام شده است.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده یکی از این زندانیان سیاسی درباره تأیید حکم اعدام آنها به «هرانا» گفته که حکم اعدام این زندانیان توسط شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور تأیید شده است. «هرانا» افزوده که در سال ۱۳۹۸، شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد به ریاست قاضی محمود داوود آبادی، مالک علی فدایی نسب، فرهاد شاکری، عیسی عیدمحمدی، عبدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمن گرگیج و تاج محمد خرمالی را از بابت به اعدام محکوم کرد.
نهایتا احکام اعدام این شش زندانی توسط شعبه۴۱ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی علی رازینی نقض و پرونده جهت رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض ارجاع داده شد. اوایل امرداد ۱۴۰۲، شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد به ریاست قاضی احمدیان سلامی پس از محاکمه مجدد، احکام اعدام این زندانیان را صادر کرد. پس از صدور احکام اعدام، پرونده آنها جهت بررسی مجدد به شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور ارجاع شده بود.
«هرانا» پیشتر نیز به نقل از یک منبع آگاه نوشته بود «این پرونده با ایرادات اساسی مواجه است و در آن ادله کافی جهت محکوم کردن این شهروندان به اتهامات انتسابی وجود ندارد. استفاده از اسپری فلفل در مقعد یکی از این زندانیان، از نمونه شکنجه‌های اعمال شده بر این آنها به شمار می‌آید. شکنجه‌هایی که آثار آن پس از سالها همچنان بر جسم آنان باقی مانده است.» دستگاه قضایی روند اعدام‌ها در هفته‌های گذشته را سرعت داده است. حکم اعدام رضا رسایی شهروند بازداشت شده در اعتراضات جنبش ملّی ۱۴۰۱ روز سه‌شنبه ۱۶ امرداد ۱۴۰۳ در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه اجرا شد
پخشان عزیزی دومین زنی است که در یک ماه اخیر توسط دادگاه‌های انقلاب جمهوری اسلامی با اتهام «بغی» به اعدام محکوم می‌شود. پیشتر برای یک فعال کارگری به نام شریفه محمدی نیز با اتهامات «بغی» حکم اعدام صادر شده بود.
«سازمان حقوق بشر ایران» خواهان واکنش قوی جامعه جهانی نسبت به حکم اعدام پخشان عزیزی و رفع اتهام فوری از او و همه زندانیانی است که تنها برای فعالیت‌های مدنی صلح‌آمیز خود بازداشت شده‌اند.
محمود امیری‌مقدم مدیر «سازمان حقوق بشر ایران» در اینباره گفت: «حکم اعدام پخشان عزیزی هیچ وجاهت قانونی ندارد و بر اساس سفارش نیروهای امنیتی به منظور سرکوب جنبش‌های مدنی توسط سیستم قضایی غیرمستقل جمهوری اسلامی صادر شده‌است. جامعه جهانی باید با شدیدترین وجه نسبت به صدور حکم اعدام برای فعالیت‌های مدنی واکنش نشان دهد.» بنا به اطلاع «سازمان حقوق بشر ایران»، پخشان عزیزی فعال مدنی کرد و زندانی سیاسی زندان اوین از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب با ریاست قاضی افشاری با اتهام «بغی از طریق عضویت در گروه‌های مخالف نظام که قیام مسلحانه دارند» به اعدام و چهار سال زندان محکوم شد و این حکم روز سه‌شنبه ۲ مردادماه به وکلای او ابلاغ شد.
پخشان عزیزی ۱۳ مردادماه ۱۴۰۲، زمانی که پس از حدود ۱۰ سال دوری به ایران بازگشته بود، در منزل خانوادگی خود به همراه سه تن از بستگانش بازداشت شد. یکی از نزدیکان این زندانی سیاسی که نخواست نامش فاش شود به «سازمان حقوق بشر ایران» گفت: «این حکم از اساس هیچ مجوز قانونی ندارد چون چیزی در پرونده نیست که او را به اعدام محکوم کردند. در پرونده‌اش اشاره شده که در عراق و سوریه و خصوصا سوریه اسلحه دست داشته و با داعش جنگیده است و اما سوریه چه ارتباطی با ایران دارد که چنین موضوعی در پرونده ذکر شده است؟ اگر مقابل داعش ایستاده و جنگیده این افتخار است نه ننگ! پخشان در آن زمان فقط خدمت کرده و یک مددکار اجتماعی بوده است و کاملا فعالیتش در زمان جنگ داعش خیرخواهی بوده نه سیاسی که آن را به قیام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی منتسب کردند.» این منبع در ادامه گفت: «وکلای پخشان عزیزی در دادگاه گفتند چه شده است که یک زمانی سرتیتر روزنامه‌های ایران با افتخار از جنگیدن علیه داعش می‌نوشتند و آنهایی را که با داعش می‌جنگیدند را افتخار می‌نامیدند؟ اکنون چه چیزی تغییر کرده که چنین موردی را در این پرونده ذکر کردید؟»
وی در پایان ذکر کرد: «او یک روزنامه‌نگار و مددکار اجتماعی بوده و حرفه‌اش نوشتن و فعالیت‌های خیرخواهی، بشردوستانه و کاملا مدنی بوده. ما از این موضوع آگاه هستیم و شک و تردیدی نیست. البته اتهام عضویت در پژاک هم در پرونده دارد ولی اسنادی موجود نیست که عضویت پخشان را در حزب پژاک ثابت کند. در هنگام بازداشت او هیچگونه سلاحی نداشته و نه چیزی از او گرفتند و نه هیچ جایی چیزی پیدا نکردند.»
جلسه رسیدگی به پرونده پخشان عزیزی در تاریخ ۲۷ و ۲۸ خرداد ماه سال جاری درحالی برگزار شد که وکیل وی برای مدت هفت ماه اجازه ملاقات با وی را نداشته و پخشان در این مدت ممنوع الملاقات بوده است. پخشان عزیزی در بدو بازداشت مدت ۵ ماه را در بند ۲۰۹ زندان اوین بسر برد و بر اساس نامه‌ای که از او در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شده، در این مدت با وی برخورد خشونت‌آمیزی شده است. وی در بخشی از نامه خود نوشته بود: «کار در کمپ‌های آوارگان جنگی می‌توانست بزرگترین خدمت اخلاقی- وجدانی برای جامعه‌ای باشد که سالیان سال تحت ظلم و ستم بوده است.» و پرسیده بود «آیا هر که آنجا است، عضو پ‌ک‌ک است؟»
چند روز پس از آنکه وزیر بهداشت دولت چهاردهم وعده حل مشکلات پرستاران معترض و پرداخت معوقات آنها را داد، سرکوب پرستاران با احضار آنها آغاز شده است. پرستاران از ماه گذشته اعتراضات و اعتصاباتی را برای دستیابی به حقوق صنفی خود برگزار کرده‌اند.
برای این پرستاران که در اعتراضات اخیر شرکت داشته‌اند، احضارنامه آمده و این پرستاران به تخلف از قوانین و تحریک دیگران به کارشکنی و کم‌کاری متهم شدند.» پرستاران اما اعلام کرده‌اند که اعتراض صنفی «حق قانونی» ما است و افزودند که دانشگاه علوم پزشکی قصد دارد با سرکوب پرستاران حق قانونی «اعتراض» را از آنها بگیرد. آنها خواست‌های کادر درمان را «قانونی و بر مبنای عدالت» می‌دانند.سرکوب پرستاران به دلیل اعتصاب و حضور در تجمعات صنفی مسالمت‌آمیز در حالی صورت گرفته که بر اساس مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، حق تشکل آزادانه و اعتراض صنفی به عنوان یک حق بدیهی نیروی کار به رسمیت شناخته شده است.
پرستاران در ماه‌های گذشته ده‌ها تجمع اعتراضی برگزار کردند و از ۱۳ امرداد امسال نیز اعتصابی سراسری را پیش بردند که در بیش از ۵۰ بیمارستان دولتی و در بیش از ۱۲ استان کشور گسترش یافت. با گسترده شدن اعتصاب سراسری پرستاران و اختلال در فعالیت بیمارستان‌های دولتی، محمدرضا ظفرقندی وزیر بهداشت دولت مسعود پزشکیان وعده حل مشکلات پرستاران داد. او در ابتدا اعلام کرده بود که «مشکل انباشت مطالبات جامعه پرستاری ظرف دو هفته آینده برطرف می شود» اما یک روز بعد از این وعده عقب‌نشینی کرده و گفت: «انتظارات مالی پرستاران را در حد توان کشور پیگیری می کنم.» جمهوری اسلامی طی سالهای گذشته نشان داده اراده‌ای برای حل مشکلات پرستاران ندارد. همین موضوع سبب مهاجرت گسترده پرستاران از کشور شده است.
اینها نمونه‌ها‌یی از مشکلات و خواست‌های پرستاران به شمار می‌رود. این روزها اعتصاب این قشر در حالی مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته که در عمل مزمن شدن خواست‌ها و حقوق بی‌پاسخ آنان، موج گسترده‌ای از مهاجرت پرستاران را در پی داشته است که سالانه بیش از سه هزار مورد ارزیابی می‌شود.
فساد و ناکارآمدی رژیم و ظلم و شکنجه و اعدام و دیکتاتوری ۴۵ سال علی خامنه ای معروف به علی گدا و ماجراجویی‌های منطقه‌ای رژیم ننگین جمهوری اسلامی فلاکت و فرار را بر سر ایران و ایرانیان آورده است.
بیش از چهار دهه است که حلقه کوچکی از وابستگانِ ناکارآمدِ فرقه‌ای تبهکار، پست‌های مدیریتی را میان خود تقسیم می‌کنند و منابع کشور را در جیب خود و نزدیکان‌شان می‌گذارند دستاورد این نشستگان بر سر سفره انقلاب، فقر، فلاکت، گرانی، بیکاری، و دل‌نگرانی دائمی برای اکثریت مطلق ایرانیان بوده است
این وضعیت جز با به میدان آمدن برای گرفتن حق خود در همه زمینه‌ها، از معیشت و اقتصاد گرفته تا حقوق سیاسی و اجتماعی تغییر نخواهد کرد. همه شما که سخت کار می‌کنید و یا بعد از سالها کار سخت در سن بازنشستگی هستید، اما درآمدتان متناسب با تلاش‌تان نیست و کفاف زندگی مطلوب را نمی‌دهد شایسته رفاه اقتصادی و زندگی بهترید. برای گرفتن حقوق خود به میدان بیایید که حق شما در جیب آخوندها و خامنه ای دیکتاتور است
آن روز که ایران ما را ایرانیانی میهن‌دوست و کاردان در فرآیندی شفاف و در چارچوب تامین منافع ملی اداره کنند، ملت ایران به رفاه و امنیتی که شایسته آن است خواهد رسید. آن روز، روزی‌ست که ایران ما از شرّ جمهوری اسلامی رها باشد.
پرستاران ایران در بیمارستان‌های دولتی شهرهای مختلف بیش از دو هفته است که در اعتراض و اعتصاب بسر می‌برند. خواست آنها چیزی جز حقوق مسلم و صنفی آنها نیست. این وضعیت جز با به میدان آمدن برای گرفتن حق خود در همه زمینه‌ها، از معیشت و اقتصاد گرفته تا حقوق سیاسی و اجتماعی تغییر نخواهد کرد
آن روز که ایران ما را ایرانیانی میهن‌دوست و کاردان در فرآیندی شفاف و در چارچوب تامین منافع ملی اداره کنند، ملت ایران به رفاه و امنیتی که شایسته آن است خواهد رسید. آن روز، روزی‌ست که ایران ما از شرّ جمهوری اسلامی رها باشد.
سازمان حقوق بشر ایران، در ماه اوت دست‌کم ۱۰۰ نفر در ایران اعدام شدند و تعداد اعدام‌ها در هشت ماه نخست سال جاری میلادی، به دست‌کم ۴۰۲ نفر رسید
پس از پایان انتخابات ریاست جمهوری، اجرای احکام اعدام شدت بیشتری گرفته‌است. سازمان حقوق بشر ایران بار دیگر خواهان واکنش جامعه جهانی نسبت به موج اعدام‌ها در ایران شده است.
محمود امیری‌مقدم مدیر این سازمان گفت: «اعدام دست‌کم صدنفرt فقط در یک‌ماه باید واکنش قوی جامعه جهانی را در بر داشته باشد. قربانیان ماشین اعدام جمهوری اسلامی ضعیف‌ترین اقشار جامعه هستند که بدون دادرسی عادلانه با هدف ایجاد ترس در جامعه کشته می‌شوند. مردم، نهادهای مدافع حقوق بشر و جامعه‌جهانی باید با کارزار‌های اعتراضی، محکومیت و فشار سیاسی، هزینه را برای حکومت بالا ببرند.»
اعدام‌های ماه اوت ۲۰۲۴ در یک نگاه:
دست‌کم ۱۰۰ نفر در ماه اوت ۲۰۲۴ اعدام شدند.
سازمان حقوق بشر ایران، در هشت ماه نخست سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۴۰۲ تن در ایران اعدام شدند. این میزان اعدام، کاهش ۲۰ درصدی را نسبت به مدت مشابه سال قبل نشان می‌دهد. در هشت ماه نخست سال ۲۰۲۳ دست‌کم ۵۰۰ نفر اعدام شده بودند. دلیل این کاهش به خاطر رویدادهایی مثل انتخابات مجلس شورای اسلامی، دو دور انتخابات ریاست جمهوری اسلامی و مرگ ابراهیم رئیسی ارزیابی شده است. پس از پایان انتخابات ریاست جمهوری، همانطور که سازمان حقوق بشر ایران هشدار داده بود، اجرای احکام اعدام شتاب بیشتری گرفت و فقط در ماه اوت دست‌کم ۱۰۰ نفر اعدام شدند.
معترض در اعتراضات، رضا رسایی که در اعتراضات ۱۴۰۱ دستگیر شده‌بود بدون دادرسی عادلانه و برای اعترافاتی که تحت شکنجه اخذ شده بود و تنها بر اساس علم قاضی به اعدام محکوم شده بود. همچنین برای اولین بار پس از ۸ ماه یک نفر در ملاء عام اعدام شد.
دیکتاتوری ۳۵ ساله علی خامنه‌ای، رهبر ننگین جمهوری اسلامی ، از زمان انتخاب او به رهبری در سال ۱۳۶۸ تا امروز دوره‌ای است که تحولات مهمی را در سیاست داخلی و خارجی ایران رقم زده است. در این مدت، خامنه‌ای از قدرت گسترده‌ای در تمام ارکان کشور برخوردار بوده و نقش مهمی در شکل‌دهی به ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران ایفا کرده است. در ادامه، به برخی از مهم‌ترین ویژگی‌ها و تحولات این دوره اشاره می‌کنم:
سرکوب مخالفان و منتقدان
در دوران خامنه‌ای، هر گونه اعتراض یا انتقاد از نظام با سرکوب شدید مواجه شده است. سرکوب جنبش سبز در سال ۱۳۸۸، اعتراضات دی‌ماه ۱۳۹۶، آبان ۱۳۹۸ و اعتراضات مهسا (۱۴۰۱) از جمله نمونه‌های سرکوب گسترده مخالفان است. هزاران نفر در این اعتراضات بازداشت، شکنجه یا کشته شده‌اند. سیستم قضایی تحت نظر خامنه‌ای از ابزارهای سرکوب برای جلوگیری از هر گونه چالش علیه نظام استفاده کرده است.
مداخله گسترده در منطقه
در طول رهبری خامنه‌ای، جمهوری اسلامی سیاست‌های منطقه‌ای تهاجمی‌ای را دنبال کرده است. از حمایت از حزب‌الله در لبنان و حماس در فلسطین گرفته تا مداخله در جنگ‌های سوریه، عراق و یمن، ایران به یکی از بازیگران اصلی منطقه تبدیل شده است. این سیاست‌ها باعث تنش‌های شدید با کشورهای منطقه و جامعه جهانی شده و ایران را به انزوای بیشتر کشانده است.
بحران‌های اقتصادی و فساد سیستماتیک
در طول حکومت خامنه‌ای، اقتصاد ایران با مشکلات جدی مواجه شده است. تحریم‌های بین‌المللی، فساد گسترده در نهادهای دولتی و ناکارآمدی مدیریتی، موجب بحران‌های اقتصادی عمیقی مانند تورم، بیکاری و کاهش ارزش پول ملی شده است. در عین حال، بخشی از نزدیکان به قدرت از این وضعیت سود برده و فساد سیستماتیک در اقتصاد کشور ریشه دوانده است.
تحریم‌های بین‌المللی و انزوای جهانی
یکی از نتایج مستقیم سیاست‌های خامنه‌ای در منطقه و مخالفت با غرب، وضع تحریم‌های شدید اقتصادی و سیاسی علیه ایران بوده است. برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی و نقض حقوق بشر، از جمله دلایلی هستند که منجر به این تحریم‌ها شده‌اند. این تحریم‌ها به مشکلات اقتصادی کشور دامن زده و منجر به انزوای ایران در صحنه بین‌المللی شده است.
عدم اصلاحات سیاسی
در طول دوران رهبری خامنه‌ای، هیچگونه اصلاحات سیاسی جدی انجام نشده و حتی تلاش‌های اصلاح‌طلبانه نیز به شکست انجامیده است. هر گونه تغییر سیاسی که ممکن بود قدرت مطلقه رهبری را تضعیف کند، توسط دستگاه‌های حکومتی سرکوب شده است.
رشد نارضایتی اجتماعی و فرهنگی
طی این ۳۵ سال، نارضایتی‌های اجتماعی و فرهنگی به دلیل محدودیت‌های گسترده در آزادی‌های فردی و اجتماعی افزایش یافته است. نسل جوان ایران که به تکنولوژی و فرهنگ جهانی دسترسی دارد، خواهان تغییرات عمیق در سیستم سیاسی و اجتماعی کشور است. این شکاف فرهنگی و اجتماعی میان حکومت و مردم یکی از چالش‌های اصلی جمهوری اسلامی در سالهای اخیر بوده است.
در مجموع، دوران ۳۵ ساله رهبری خامنه‌ای همراه با تمرکز شدید قدرت، سرکوب مخالفان، بحران‌های اقتصادی و اجتماعی و افزایش نارضایتی‌ها بوده است. اگرچه نظام تحت رهبری او همچنان پابرجاست، اما فشارهای داخلی و خارجی ممکن است در نهایت این ساختار را به چالش بکشد
سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت حقوق حقوق بشر در جمهوری اسلامی، رفتار این کشور در ۴۵ سال گذشته با زندانیان و مخالفان سیاسی و اقلیت‌های دینی و قومی را «جنایت علیه بشریت» و «نسل‌کشی» خوانده و خواستار تحقیقات بین‌المللی در این زمینه شده است.
جنایت‌های بی‌رحمانه رژیم جمهوری اسلامی
اعدام هزاران مخالف سیاسی محبوس در زندان‌های ایران اشاره کرده و از آنها بعنوان مصداق جنایت علیه بشریت نام می‌برد. در این گزارش یادآوری می‌کند «جنایت‌های بی‌رحمانه‌ای» در دهه شصت خورشیدی تا به امروز در سراسر ایران رخ داده که، نمایانگر «بدترین و فاحش‌ترین شکل نقض حقوق بشر که مقام‌های عالی‌رتبه یک حکومت علیه مردم خود مرتکب شده‌اند.» وی در این گزارش نتیجه گرفته است که این «رژیم ایران و رهبران آن نباید از عواقب جنایات علیه بشریت و نسل کشی بگریزند و فرار کنند و باید در دادگاه بین المللی محاکمه شوند
اتهاماتی که تازگی ندارد و ادامه سرکوبها
جمهوری اسلامی در ماه‌های گذشته از سوی کمیته حقیقت‌یابی که پس از خیزش مردمی «زن، زندگی، آزادی» از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد تشکیل شده بود نیز به ارتکاب جنایت علیه بشریت متهم شده است
جنایاتی که ادامه دارد
گزارش ویژه بررسی وضعیت حقوق بشر به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد یادآوری می‌کند که مصونیت جنایتکاران در جمهوری اسلامی و عدم پاسخگویی از سوی آنها همچنان ادامه دارد و حکومت ایران نه تنها اقدامی برای جبران خسارات و تسکین رنج قربانیان انجام نداده بلکه هنوز از ابزارهایی همچون دستگیری، زندان و شکنجه و اعدام برای سرکوب بازماندگان آنها استفاده می‌کند و این در حالیست که پرونده جنایت علیه بشریت جمهوری اسلامی با تداوم این نظام و ادامه سرکوب و اعدام‌ها تنها در یک هفته دو زن مخالف نظام، یک فعال کارگری و یک روزنامه‌نگار به اعدام محکوم شدند
