سپیده رشنو: برای «ایران و مردمانش» هیچ فردایی با «جمهوری اسلامی» وجود ندارد

 سپیده رشنو، فعال مدنی، در آستانه «انتخابات» ریاست جمهوری در استوری اینستاگرامش نوشت:

«برای "ایران و مردمانش"، هیچ فردایی با "جمهوری اسلامی" وجود ندارد. با هر مترسکی همچنان گلوله‌ها در تفنگ است.

تغییر همیشه با اراده و مقاومت مردم همراه بوده و هست.»

بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت؛ پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد

 پخش شدن تصنیف «از خون جوانان وطن لاله دمیده» در خانه بهاره للهی، نشانگر آن است که آن‌ها روایت حکومت را نپذیرفته‌اند، هرچند طبق اخبار دریافتی از نزدیکانشان، شدیداً تحت فشار هستند.

بهاره فیلمسازی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ حضوری فعال داشت و یک بار هم بازداشت شده بود.

پیکرش بعد از چند مدت که بی‌خبری از او، روز ۱۲ فروردین در خانه‌ای در کرج پیدا شد و به روایتی در ۱۸ اردیبهشت۱۴۰۳، دو روز قبل از تولدش، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده در آرامستان بهشت سکینه کرج دفن شد. (البته در سامانه بهشت سکینه تاریخ ۱۴ فروردین درج شده است.)
او قصد داشت از ایران خارج شود. هنگامی که خانواده‌اش چند ماه بعد از مرگش باخبر شدند و به آن خانه پلمب شده رفتند، از موبایل و لپ‌تاپ او خبری نبود. خانه‌اش زیر و رو شده و شیشه و پنجره‌ها شکسته شده بود و مقداری خون لخته شده بود.
بهاره بی‌اطلاع همه از اواخر بهمن خانه‌اش را عوض کرده بود و از تهران به کرج رفته بود. او مدتی بود که از قصدش برای ترک ایران می‌گفت. در جشنواره فیلم فجر با یکی از مسئولان درگیر شده بود.

پس از بی‌خبری از او، خانواده‌اش اعلام مفقودی کرده بودند و همه جا دنبالش گشته بودند.

در موبایل و لپ‌تاپ او چه چیزی وجود داشت؟ چرا می‌خواست به خارج از ایران برود؟ آیا از اعتراضات مردم و جنایات رژیم فیلمی درست کرده بود؟ چرا احساس ناامنی می‌کرد و خانه‌اش را بدون اطلاع تغییر داده بود؟ چرا از اواخر بهمن هیچ خبری از او نداشتند؟ چرا با آنکه کارت ملی‌اش در پرونده آگاهی بود، به خانواده خبر ندادند و ابتدا مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا به خانواده گفتند که اطلاع‌رسانی نکنند و سکوت کنند تا بتوانند پیکرش را به آمل منتقل کنند؟ هنگام پیدا کردن جسدش، چرا جدار بیرونی آپارتمانش از بیرون قفل بود؟ خودش چگونه این کار را کرده بود؟
بهاره للهی، گرایش سیاسی داشت و در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بسیار فعال بود، اما حکومت تلاش دارد که بگوید او اصلا سیاسی نبود. اما شواهد چیز دیگری می‌گوید و مرگ او مثل قتل‌های زنجیره‌ای است.
بهاره للهی در جامعه سینماگران آدم ناشناخته‌ای نبود، چرا آنطور که باید و شاید این جامعه واکنش نشان نداده است؟

گزارشی از آخرین وضعیت وریشه مرادی در زندان اوین

 وریشه مرادی که به بغی متهم است، علیرغم گذشت ۳۲۰ روز از زمان دستگیری، کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان اوین بسر میبرد. این متهم سیاسی دچار مشکلات جسمانی بوده و نیازمند رسیدگی تخصصی پزشکی است. همچنین، او بیش از چهل روز است که به دستور قاضی ابوالقاسم صلواتی، از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده و وکیل خود محروم مانده است.

خبرگزاری هرانا – وریشه مرادی، متهم سیاسی کماکان در بازداشت بسر میبرد و با محرومیت هایی مواجه است.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این متهم سیاسی ضمن تایید این خبر گفت: “خانم مرادی از بیماری های متعددی از جمله درد مفاصل و کمر رنج میبرد و به سختی قادر به راه رفتن است. همچنین او از زمان بازداشت تاکنون با کاهش وزن شدیدی مواجه شده است. وی در سه ماه اخیر به دلیل بیماری دو بار به بیمارستان خارج از زندان اعزام شده است، اما رسیدگی تخصصی صورت نگرفته و تنها پزشکان بیمارستان به معاینه وی اکتفا کرده اند. در صورتی که وریشه نیازمند رسیدگی تخصصی پزشکی اعم از فیزیوتراپی و آزمایشات متعدد است که این رسیدگی ها تاکنون انجام نشده است.”

بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، وریشه مرادی که ۳۲۰ روز است در بازداشت بسر میبرد، از اواسط اردیبهشت ماه سال جاری به دستور قاضی ابوالقاسم صلواتی، رئیس شعبه پانزدهم دادگاه انقلاب تهران از ملاقات و امکان برقراری تماس تلفنی با خانواده و وکیل محروم شده و کماکان با این محرومیتها مواجه است. همچنین، علیرغم ارجاع پرونده او به دادگاه انقلاب، تاکنون به پرونده خانم مرادی رسیدگی نشده است.

پیشتر یک منبع مطلع به هرانا اعلام کرده بود که با وجود پیگیری‌های نزدیکان وی و وکلای خانم مرادی از این مرجع قضایی در خصوص علت و مدت این محرومیت‌ها، تاکنون پاسخ شفافی به آنها ارائه نشده است.

وریشه مرادی در تاریخ دهم مردادماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در حومه سنندج بازداشت شد. وی نهایتا در تاریخ پنجم دی ماه ۱۴۰۲، با اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند زنان این زندان منتقل شد.

خانم مرادی، اهل سنندج، در بهمن ماه سال گذشته، توسط شعبه پنجم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب تهران تفهیم اتهام و پرونده وی به ظن عضویت در یکی از گروه های اپوزیسیون از بابت اتهام بغی به شعبه پانزدهم دادگاه انقلاب تهران ارجاع شد

بهاره للهی، کارگردان معترض و از بازداشتی‌های خیزش ۱۴۰۱ در زندان کشته شده است

 روز گذشته از قتل یک فیلمساز جوان و از داوران جشنواره فیلم‌های کوتاه به نام بهاره للهی خبر دادیم. قتلی که به گفته منابعی که با ما در ارتباط بودند، به حکومت نسبت داده شده است.

در خصوص جان‌باختن خانم بهاره للهی اطلاعاتی جدید برای آموزشکده توانا ارسال شده است، که با شما مخاطبان گرامی در میان می‌گذاریم.

یکی از مخاطبان توانا می‌گوید:

«آنچه شما درباره بهاره للهی نوشتید درست است. خانواده‌اش به شدت تحت فشار هستند و مادر خانواده نگران پنج فرزند دیگرش است.
مراسم یادبود بهاره للهی، در تکیه ایرایی در شهر آمل حدود ده روز پیش برگزار شده است. اتفاقا مراسم خیلی شلوغی هم بود.
با آنکه چند ماه بود کسی از بهاره خبر نداشت و او بیش از دو ماه پیش کشته شده بود، ولی خبر مرگ او حدود دو هفته پیش به خانواده داده شد.»
این مخاطب توانا همچنین اطلاعاتی در مورد خانواده بهاره للهی و شغل آن‌ها و سابقه آشنایی با این خانواده داده است.

اما یکی دیگر از مخاطبان توانا، جزئیات بیشتری را با ما در میان گذاشته است. او ضمن تاکید بر حضور بسیار فعال بهاره للهی در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، از درگیری او با یکی از دست‌اندرکاران جشنواره فیلم فجر هم خبر داد و گفت «بهاره پس از آن شدیداً دنبال خروج از کشور بود. از اواخر بهمن ماه ۱۴۰۲ ارتباطش با همه قطع شد، حتی خانه‌اش را تغییر داد و از تهران به کرج نقل مکان کرد. هیچکس از او خبری نداشت، موبایلش خاموش بود و این گمان در ذهن دوستان و آشنایان ایجاد شد که شاید باز هم بازداشت شده باشد. به همه جا مراجعه شد، ولی اثری از او پیدا نشد. تا اینکه اخیرا خانواده‌اش در پی پیگیری‌ها متوجه شدند که او روز ۱۴ فروردین در بهشت سکینه کرج به عنوان مجهول‌الهویه دفن شده است.»

او همچنین می‌گوید، «گفته می‌شود چند روز قبل‌تر همسایه‌ها به پلیس از بوی بدی که از آپارتمان بهاره می‌آید خبر می‌دهند و می‌گویند زنی تنها اینجا زندگی می‌کرد.»

این مخاطب توانا می‌گوید: «وقتی خانواده به محل زندگی دخترشان می‌روند، خانه شخم زده شده بود! پلیس می‌گوید بهاره خودکشی کرده، ولی ابهامات اینجاست که اگر خودکشی کرده، چه کسی خانه را به هم ریخته؟ چرا موبایل و لپ‌تاپ او مفقود شده؟ چرا با اینکه کارت ملی او در پرونده پلیس موجود است و در خانه یافت شده، به صورت مجهول‌الهویه دفنش کردند؟ چرا از طریق اطلاعات بنگاه مسکن و کارت ملی، خانواده‌اش را پیدا نکردند و خبر ندادند؟ چرا خانواده‌اش را تهدید کرده و دعوت به سکوت کردند؟»

یکی دیگر از مخاطبان توانا که ساکن همان محله زندگی بهاره در کرج است، می‌گوید: «وقتی همسایه‌ها خبر دادند که از آن آپارتمان بو می‌آید، پلیس که وارد شد، در آپارتمان از بیرون با یک قفل بزرگ بسته شده بود، چگونه آن دختر به در بیرونی خانه قفل زده بود؟! از طرفی توقف مداوم یک خودروی تیبای سفید با دو سرنشین مرد جلوی آن خانه در روزهای قبل توجه ساکنان محل را جلب کرده بود...»

یکی دیگر از افراد مطلع می‌گوید، «در مدتی که بهاره مفقود بود، کارت بانکی‌اش کار می‌کرد، یعنی نمی‌شد از این طریق پیدا کنند که چه کسی از کارت بانکی او استفاده می‌کند؟»

هنوز مشخص نیست که آیا بهاره بازداشت شده است یا خیر؟ چگونه کشته شده است؟ آیا خارج از خانه کشته شده و بعد جسد به خانه منتقل شده؟ داخل خانه کشته شده و خانه تفتیش شده، دنبال چه چیزی می‌گشتند؟ لپ‌تاپ و گوشی موبایل او چه شدند؟! دلیل اصرار بر سکوت خبری در مورد او چیست؟

همه منابعی که با ما صحبت کردند، با توجه به شناختشان از جسور بودن بهاره و حضور مستمرش در اعتراضات ۱۴۰۱، متفقند که او توسط حکومت کشته شده است و مثال‌هایی از قتل‌های مشابه می‌آورند.

جزئیات تازه از بازداشت و «آزار و شکنجهٔ» فعالان حقوق زنان در گیلان

احکام نهایی فعالان حقوق زنان و فعالان مدنی گیلان که مرداد ۱۴۰۲ بازداشت شده‌ بودند، دو ماه پس از صدور رأی بدوی، در دادگاه تجدیدنظر عیناً تأیید شده است؛ جمعاً «بیش از ۶۰ سال حبس» برای ۱۱ کنشگر مدنی.

این در حالی است که منابع نزدیک به این کنشگران به رادیوفردا می‌گویند اغلب آنان در طول بازداشت تحت فشارهای سنگین بازجویی، ضرب‌وشتم، تعرض جنسی، تهدید به مرگ و اعدام مصنوعی قرار گرفته بودند.

در عین حال رامین صفر‌نیا، وکیل دادگستری و یکی از وکلای مدافع این فعالان در گفت‌وگو با شبکه شرق گفته است قاضی محمد‌صادق ایران‌عقیده، قاضی شعبه تجدیدنظر، در دادنامه‌ای که صادر کرده توجهی به لوایح تجدیدنظرخواهی وکلا نکرده ضمن آن‌که احکام قبلی را تنها ظرف چهار روز تأیید کرده است.

یکی از همین فعالان زن نیز دربارهٔ نحوه دادرسی این پرونده توسط محمد صادق ایران‌عقیده چنین

نوشته است: «پروندهٔ ما ۱۲ اردیبهشت به شعبه ۱۱ تجدیدنظر ارجاع شد و روز سیزدهم هم مدارک برای او ارسال و روز هفدهم رأی داده شده و رأی قبلی را تأیید کرده یعنی ظرف چهار روز.»

او در ادامه افزوده: «قاضی چطور به مدت چهار روز که یک روز آن هم جمعه بوده، وقت کرده ۱۸ جلد پرونده را بخواند؟ چطور نخواسته حتی یک‌ بار ما را ببیند و صحبت‌های وکلا که ۱۳ ایراد به رأی گرفته بودند را بشنود؟ چطور وکلا را تا قبل از صدور رأی در اتاقش راه نداده است؟ و چطور بعدش با آن‌ها با اکراه و نامحترمانه برخورده کرده؟»

این فعال حقوق زنان در پایان این سؤال را مطرح کرده که «آیا نباید نگران پرونده‌هایی باشیم که قرار است دست کسی برود که حتی نزدیک‌ترین همکارانش از او به خوبی یاد نمی‌کنند و بسیاری او را از قاضی صلواتی هم بدتر می‌دانند» 

حاکمیت و بی‌تعادلی نظام

هلاکت رئیسی ضربه سختی به حاکمیت ولایت فقیه و بهم خوردن و بهم خوردن تعادل کل نظام

تعادل کل نظام بود. مقام پابه‌گور ولایت پس از قیام‌های اخیر دهه ۹۰ تنها راه چاره را در دولت جوان حزب‌اللهی می‌دید. ابراهیم رئیسی تنها فردی بود که علی‌رغم منفوریت شدیدی که در جامعه داشت، کاندید خامنه‌ای برای ریاست جمهوری بود. علی خامنه‌ای حتی روی او برای جانشینی بعد از خودش سرمایه‌ گذاری زیادی کرده بود. او این رسوایی را برای بقای حاکمیت خویش به جان خرید و قیمت کلانی بر سر این موضوع داد. 

جمهوری اسلامی رشته تحصیلی دکتری فضولی و دخالت در کار مردم را براه می اندازد

بامزه است اما واقعی‌: رشته تحصیلی دکتری امربه‌معروف و نهی‌ از منکر راه‌اندازی می‌شود

رییس قرارگاه احیای بینش امر به‌ معروف و نهی‌ از منکر گفت: قرار است رشته‌ای در مقاطع ارشد و دکتری به‌ عنوان رشته امر به‌ معروف و نهی‌ از منکر راه‌اندازی و محتوای درسی در این زمینه تولید شود.

بی شرفها، اینها دیوانه شدند.

 

در زندانهای ایران چه می گذرد؟ بر زنان اعدامی چه گذشت؟

 اعدام؛

در هفته گذشته دست‌کم ۲۱ زندانی از جمله دو زندانی زن در زندانهای قزوین، شیراز، اصفهان، ارومیه، قم، نیشابور، سلماس و میاندوآب توسط قضاییه رژیم اعدام شدند.

متهم به بغی

چهار زندانی سیاسی بنامهای پویا قبادی، بابک علیپور، ابوالحسن منتظر و سیدمحمد تقوی که در زندان اوین هستند، توسط قضاییه رژیم به بغی متهم شده‌اند.

ماشاءالله کرمی پدر شهید قیام، محمدمهدی کرمی، به اتهام تبانی و اقدام علیه امنیت نظام، توسط قضاییه رژیم به ۶ سال زندان محکوم شد. روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت، با انتشار خبر هلاکت رئیسی، زندانیان سیاسی بند۱۵ قزلحصار به ابراز شادمانی پرداختند. مامورین امنیتی زندان با مشاهده شادی زندانیان به این بند یورش برده و شماری از زندانیان را به مکانی نامعلوم منتقل کردند. 

روز سه شنبه اول خرداد، در هفدهمین هفته از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام زندانیان در زندانهای  اوین، قزلحصار، خرم‌آباد، مرکزی کرج ، خوی و نقده با انتشار بیانیه‌ای اعلام اعتصاب غذا کرده و پس از اشاره به اعدام‌های گسترده در اردیبهشت ماه، اعلام کردند، تنها راه حل، پایان دادن به حکومت استبداد مذهبی حاکم است.

شیوع بیماری در زندان:

در زندان بندرعباس، زندانیان مبتلا به بیماری پوستی شده‌اند. شیوع این بیماری به دلیل عدم رسیدگی‌ پزشکی و پایین بودن سطح بهداشت در این زندان است.

بازداشت وحشیانه

جمعه ۴خرداد ۱۴۰۳، ماموران اطلاعات سپاه با یورش به یک منزل در شهر هنگویه ۳تن را بازداشت کرده و به نقطه نامعلومی منتقل کردند. ماموران اطلاعات سپاه با حمله به منزل شخصی خانواده «خیر» در شهر هنگویه، عبدالجبار خیر و برادرش یاسر خیر را به همراه پدرشان بازداشت کردند. این ماموران در یورش به منزل اعضای خانواده را مورد ضرب و شتم قرار داده و بازداشت‌شدگان را با ضرب و شتم وحشیانه با خود بردند.

نرگس محمدی: «روز یاد بود رئیسی در سازمان ملل به‌واقع روز گرامیداشت چوبه‌های دار، اعدام و کشتار جمعی علیه مردم ایران است»

نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح، در بیانیه‌ای از زندان نسبت به برگزاری مراسم یادبود برای ابراهیم رئیسی در سازمان ملل اعتراض کرد.

در این نامه که در صفحه اینستاگرام این فعال حقوق‌بشر منتشر شده، آمده است:

«وقتی دولت‌های جهان، ناقض فاحش حقوق‌بشر و جلاد تاریخ سرزمین ایران را که تا روز مرگش ابزار سرکوب یک ملت بود، در جایگاهی قرار می‌دهند که گویی انسانی صلح‌طلب و دموکرات را از دست داده‌اند، دیگر نباید انتظار داشت که دیکتاتورها، سرکوبگران، ناقضان حقوق‌بشر ، شکنجه‌گران و جلادان مرگ‌آفرین دیگری در جاهای دیگر جهان سر برنیاورند.»

خانم محمدی در انتهای نامه نوشته:
«برای حقوق‌بشر که تنها و بی‌پناه مانده، برای صلح که بی‌صدا مانده و برای مردم ایران، نگرانم.»

یادآور می‌شویم سازمان ملل متحد، در واکنش به کشته‌شدن ابراهیم رئیسی، پرچم این سازمان را به درخواست جمهوری اسلامی به حالت نیمه‌افراشته درآورد، همچنین روز جمعه، ۴ خرداد، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، با حضور در نمایندگی جمهوری اسلامی در نیویورک، در دفتر یادبود برای ابراهیم رئیسی و حسین امیرعبداللهیان پیام احترام و یادبود درج کرد 

توماج صالحی به اعدام محکوم شد! توماج در قلب ما جای دارد!

سازمان حقوق بشر ایران؛ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳: توماج صالحی، خواننده رپ و از بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱ در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد.

سازمان حقوق بشر ایران صدور حکم اعدام برای توماج صالحی را به‌شدت محکوم کرد و خواهان توجه ویژه جامعه بین‌الملل به تشدید سرکوب‌ها در ایران شد.

محمود امیری‌مقدم، مدیر این سازمان گفت: «صدور حکم اعدام برای ابراز عقیده و خلق اثر هنری، نشانه استیصال حکومت و هراس از اعتراض‌های مردمی است. جامعه جهانی و مردم ایران باید به این حکم غیرانسانی به شدیدترین وجه واکنش نشان دهند.»

وبسایت روزنامه شرق روز چهارشنبه ۵ اردیبهشت ماه به نقل از امیر رئیسیان، وکیل مدافع توماج صالحی خبر از صدور حکم اعدام به اتهام «افساد فی الارض» برای موکلش داد و اخبار منتشر شده مبنی بر عفو او را تکذیب کرد.

امیر رئیسیان با اشاره به صدور حکم اعدام برای این زندانی سیاسی بیان کرد: «شعبه یک دادگاه انقلاب اصفهان، در اقدامی که در نوع خود بی‌سابقه است، حکم دیوان عالی کشور درباره پرونده سال ۱۴۰۱ توماج صالحی را اجرایی نکرد و با "ارشادی" خواندن این حکم و تاکید بر استقلال دادگاه بدوی، توماج صالحی را به اتهام افساد فی الارض، به اشد مجازات یعنی اعدام محکوم کرد.»

امیر رئیسیان در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: ««شعبه یک دادگاه انقلاب اصفهان اتهامات اخلال در نظم عمومی، نشر اکاذیب و دعوت به آشوب از طریق جرائم رایانه‌ای را نیز در صلاحیت دادگاه کیفری ۲ دانسته و حکمی برای این اتهامات صادر نکرده است. این دادگاه همچنین برای اتهامات ارتباط با دول متخاصم و توهین به رهبری، قرار موقوفی تعقیب صادر کرده است. دلیل این مهم، صدور حکم برائت از این اتهامات در حکم قبلی همین دادگاه است.»

توماج صالحی که  در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران مدتی به صورت مخفیانه زندگی و فعالیت می‌کرد، در تاریخ ۸ آبان ۱۴۰۱ در استان چهارمحال و بختیاری دستگیر شد.

توماج صالحی در تاریخ ۲۷ آبان ماه سال ۱۴۰۲ «پس از تحمل ۲۵۲ روز زندان انفرادی، و مجموعاً یک سال و ۲۱ روز حبس» به قید وثیقه آزاد شد اما تنها ۱۲ روز بعد و پس از انتشار ویدئویی که در آن شکنجه‌ شدنش در زندان را شرح می‌داد، با «ضرب‌وشتم» مجددا بازداشت شد.