۱۳۹۰ شهریور ۳۱, پنجشنبه
انجمن بین المللی قلم خواستار رسیدگی به وضعیت فرانک فرید شد
بازداشت فرشته شیرازی, فعال حقوق زنان؛ بیانیه عفو بین الملل
سازمان ملل متحد: سابقه هولناک حقوق بشر ایران را برملاکنید
ایجاد محدودیت بر حق آزادی تجمعات و گردهماییها
در فوریه و مارس 2011، هزاران نفر برای ابراز حمایت ازجریانهای دموکراسی خواهانه کشورهای همسایه و اعتراض به دستگیری رهبران مخالفان، میرحسین موسوی و مهدی کروبی، به خیابان ها آمدند. دولت به این موج اعتراضات واکنش شدید نشان داد که در نتیجه آن دست کم 3 تن کشته و و صدها تن دیگر دستگیر شدند. در آوریل، چندین ده نفر که اغلب عرب تبار بودند توسط نیروهای امنیتی در استان جنوب غربی خوزستان کشته و ده ها نفر نیز بازداشت شدند. دولت به شکل منظم نهادهای مدنی از جمله گروهای دانشجویی، زنان، کارگران، روزنامه نگاران، وکلا، و گروه های حقوق بشری را مورد اذیت و آزار قرار داده و مانع برگزاری جلسات و راه اندازی فعالیت های آنان می شود. نیروهای امنیتی در واکنش به درخواست میرحسین موسوی و مهدی کروبی، نامزدان سابق مقام ریاست جمهوری، مبنی بر راه اندازی تظاهرات عمومی در ماه فوریه و مارس، ده ها فعال سیاسی را خودسرانه بازداشت کرده و موسوی و کروبی را تحت بازداشت خانگی قرار دادند، حبس خانگی ای که تا به امروز ادامه دارد.
مجازات اعدام و قتل های فرا قضایی
از ابتدای سال 2011، تعداد اعدام ها توسط دولت افزایش نگران کنندهای داشته است- 86 زندانی فقط در 45 روز اول سال 2011 اعدام شده اند. اکثریت افراد اعدام شده به جرم نگهداری و قاچاق مواد مخدر محکوم شده بودند، اما در میان آنان افراد بسیاری نیز دیده میشدند که به جرائم دارای انگیزه های سیاسی محکوم شده بودند. دیده بان حقوق بشر معتقد است که دولت چند صد نفر را از ابتدای سال 2011 تاکنون اعدام کرده است.در سال 2010، مقامات ایرانی از اعدام 252 نفر گزارش دادند، اما گروهای مدافع حقوق بشری معتقدند که دولت چند صد نفر دیگر را بدون اذغان رسمی اعدام کرده است.
هدف قرار دادن مدافعان حقوق بشر
تلاش های دولت برای ارعاب مدافعان حقوق بشر، به ویژه وکلا، و منع آنها از فراهم آوردن حمایت های عملی برای قربانیان نقض حقوق بشر به شکل بی وققه ادامه داشته است. امروز بسیاری از فعالان برجسته حقوق بشر یا در زندان اند و یا در تبعید. نیروهای امنیتی مدافعان حقوق بشر را به شکل روزمره مورد اذیت و آزار قرار داده و بدون هیچ اتهامی بازداشت می کنند. شمار نهادهای مستقل حقوق بشری فعال در کشور، در صورت وجود، بسیار محدود است.از جون 2009، مقامات ده ها وکیل را به شکل خودسرانه بازداشت، دستگیر، مورد اذیت و آزار و پیگرد قانونی قرار داده اند. در حال حاضر، نسرین ستوده، محمد سیف زاده، و هوتن کیان بر اساس اتهاماتی که دارای انگیزه های سیاسی بودند، دوران حکم خود را در زندان سپری می کنند؛ شرین عبادی ،برنده جایزه صلح نوبل، عملا در تبعید اجباری به سر می برد، چرا که مقامات دفتر کار او یعنی مرکز مدافعان حقوق بشر را تعطیل کرده اند.در 10 سپتامبر 2011، نیروهای امنیتی عبدالفتاح سلطانی، یکی از همکاران عبادی و از بنیانگذاران مرکز مدافعان حقوق بشر، را دستگیر کردند.
شکنجه و بدرفتاری در زندان ها
ماموران وزارت اطلاعات، سپاه پاسداران، پلیس و شبه نظامیان بسیج مسئول موارد متعدد شکنجه، به ویژه شکنجه زندانیان سیاسی هستند. شکنجهها شامل ضرب و شتم، بیخوابی طولانی مدت، اعدامهای ساختگی، تجاوز به عنف، و اشکال دیگرخشونتهای جنسی می شود. در ماه می، 26 زندانی مشهور در نامهای به مقامات زندان از نقض روزمره قوانین ایران که زندانیان را در مقابل شکنجه و بدرفتاریها حفاظت می کند و از نقض موازین آئین دادرسی در طول بازداشت، بازجویی و زندان شکایت کردند. از سال 2003 تاکنون، دست کم 17 زندانی سیاسی ظاهراً در اثر شکنجه، بدرفتاری و کم توجهی مسئولین جان خود را در زندان های ایران از داست داده اند.
محدودیتها بر آزادی بیان
در حال حاضر، دهها ژورنالیست و وبلاگنویس یا در پشت میله های زندان قرار دارند و یا در مرخصی کوتاه مدت در بیرون از زندان به سر می برند. بنا به گزارش کمیته حمایت از روزنامه نگاران، 34 ژورنالیست و وبلاگنویس تا دسامبر 2010 در زندان بودند. تنها در سال 2011 بیش از 60 ژورنالیست مجبور به ترک کشور شده اند و مقامات دست کم 40 نشریه را از سال 2009 تاکنون تعطیل کرده اند. دادستان ژونالیستها را متهم به جرایمی نموده است که علنا نقض آزادی بیان است؛ مانند «تبلیغ علیه نظام». دادگاه در چنین مواردی احکام سنگینی چون شلاق و ممنوعیت از کار را صادر کرده است. بازداشت و پیگرد بر اساس این قوانین، ایران را به یکی از بزرگترین زندان ها برای ژورنالیستها و وبلاگنویسان در جهان مبدل کرده است.
بازداشت و دستگیری خودسرانه
نیروهای امنیتی ایرانیان را هرروزه بدون دلیل بازداشت و دستگیر می کنند. مقامات اذعان کردند که بیش از 4000 نفر را در جریان و یا بعد از ناآرامی های انتخابات 2009 دستگیر کرده اند. مقامات صدها نفر دیگر را پس از تظاهرات ضد دولتی در ماه های فوریه، مارس، آوریل، اوت و سپتامبر 2011 دستگیر کردند. دیده بان حقوق بشر معتقد است در حال حاضر صد ها تن از ایرانیان صرفاً به دلیل ابراز مسالمت آمیز عقاید سیاسی خود در زندان به سر می برند.ماموران اطلاعاتی و امنیتی، اغلب با لباس شخصی، به خانه های مردم به شکل روزمره یورش برده، وسایل آنان را توقیف کرده و آنان را به زندان های مخفی منتقل میکنند. قربانیان و اعضای خانواده آنها بارها به دیده بان حقوق بشر گفته اند که ماموران یا حکم بازداشت نداشتند، یا حکم بازداشت خالی بوده است، و یا اینکه حکم بازداشت «عمومی» بوده و اجازه بازداشت هرکسی که در تظاهرات ضد دولتی شرکت داشته را به ماموران می داده است.
عدم دادرسی منصفانه و محاکمات ناعادلانه
محاکمات در دادگاه های ایران، به خصوص در دادگاه های انقلاب، بسیار نازل تر از سطح معیارهای پذیرفته شده بین المللی برگزار می شود. وکلای مدافع تنها کمی قبل از آغاز محاکمه می توانند پرونده را مرور کنند و به موکل خود دسترسی داشته باشند. بازداشت طولانی مدت در دوران قبل از محاکمه در مواردی که دستگیری بر اساس انگیزه های سیاسی صورت گرفته باشد به یک هنجار پذیرفته شده در ایران مبدل شده است. علیرغم حکم صریح قانون اساسی ایران مبنی بر برگزاری محاکمات سیاسی و مطبوعاتی در محضر عام و در حضور هیئت منصفه، بسیاری از محاکمات در دادگاههای انقلاب در پشت درهای بسته صورت می گیرد. قضات گاهی وکلا را از سخن گفتن و دفاع موثر از موکل خود در صحن دادگاه باز می دارند. بارها اتفاق افتاده است که افراد در اثر این نوع برخورد محکوم به جرایمی شده اند که برای آن هیچ و یا اسناد کمی حاکی از ثبوت جرم وجود داشته است. بعد از سرکوب اعتراضات خیابانی به دنبال انتخابات 2009، دفاع از زندانیان سیاسی حتی دشوارتر شده است. این امر تا حدودی به تاسیس دفتر دادستانی در داخل زندان اوین توسط قوه قضائیه بر میگردد.
تبعیض و بدرفتاری با اقلیت ها
دولت ایران فعالیت های فرهنگی و سیاسی در میان آذری ها، کردها، اعراب و سازمان هایی که تمرکز فعالیت های آنان حول مسایل اجتماعی است را محدود می کند. در آوریل، نیروهای امنیتی ده ها تن تظاهرکننده ی عمدتا عرب را در استان جنوب غربی خوزستان از پای در آوردند. ده ها تن دیگر در این حادثه بازداشت شدند.نیروهای امنیتی همچنان صدها نفر فعال زیست محیطی و جامعه مدنی آذری را در منطقه آذربایجان ایران به دلیل راه اندازی تظاهرات گسترده در ماه های اوت و سپتامبر بازداشت کردند. فعالان معتقدند که دریاچه ارومیه که بزرگترین دریاچه داخلی ایران است، به دلیل وجود شبکهای از سدها که آب را از مسیر این رودخانه منحرف می سازد در آستانه خشکی قرار دارد.قوانین ایران در بخش آموزش و پرورش و کاریابی علیه اقلیت های مذهبی مسلمان، مانند سنی ها که حدود 10 درصد نفوس ایران را تشکیل می دهند، تبعیض آمیز است. این قوانین همچنان سنی ها را از احداث مساجد در شهرهای بزرگ منع می‌کند. مقامات مکرراً سنی ها را از برگزاری نماز عید در تهران و شهرهای دیگر بازداشته اند.در تاریخ 5 سپتامبر، اعضای نیروی شبه نظامی بسیج بر اعضای بزرگترین فرقه صوفی در ایران، نعمت اللهی گنابادی، در استان فارس حمله کردند. این حمله باعث کشته شدن یک صوفی و راه اندازی کارزار بازداشت اعضای این گروه در شهرهای مختلف در سراسر ایران شد.دولت حق آزادی مذهب را برای پیروان آئین بهایی که بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیر اسلامی در ایران است انکار می کند. در تاریخ 21 می، نیروهای امنیتی در جریان یک سلسله حملات هماهنگ شده، دست کم 30 بهایی را در چندین شهر ایران دستگیر کردند. همه بازداشت شدگان با موسسه آموزش عالی بهائیان، یک دانشگاه مکاتباتی که در سال 1987 به دنبال سیاست محروم سازی بهائیان از آموزش عالی تاسیس شد، در تماس بودند.مقامات افراد گرویده به مسیحیت را هدف بازجویی و دستگیری قرار می دهند. در سپتامبر 2011، دادگاه انقلاب 6 عضو کلیسای ایران را ظاهرا به دلیل دست داشتن در تبلیغات مذهبی به یک سال حبس به جرم تبلیغ علیه نظام محکوم کرد.
پارس دیلی نیوز
فاطمه کروبی درنامه ای به رییس قوه قضاییه : مهدی کروبی خود را برای پرداخت هر هزینه ای آماده کرده و هرگز خللی در اراده اش ایجادنشده است
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
بسمه تعالی
جناب آقای آیت الله آملی لاریجانی
ریاست محترم قوه قضائیه
سلام علیکم
آنچه موجب شد این نامه را به جنابعالی بنویسم شرح مطالبی کوتاه بوده است که در طول این ۷ ماه اخیر برای من و آقای کروبی رخ داده است از تاریخ ۲۱ بهمن ۱۳۸۹ ماموران امنیتی منزل مسکونی مان را به محاصره درآوردند و بعد از ۲۵ بهمن ماه در حالیکه اجازه توقف چند دقیقه ای به فرزندان و دیگر اعضای خانواده در کوی یاسمن داده نمی شد ، لباس شخصی های معلوم الحال را در شش شب متوالی به منطقه گسیل داشتند تا از ۱ نیمه شب تا ۳ بامداد به فحاشی و هتاکی نسب به همسرم ، مهندس موسوی ودیگر یاران نزدیک امام (ره) و بیت آن بزرگوار مبادرت کنند ( نوار مستندی از بعضی شعارهایی که آزادانه در شب های متوالی سر می دادند به پیوست تقدیم می گردد ) درشب آخر علاوه بر بکارگیری الفاظ سخیف که دراین ایام به شدت مورد ناراحتی اهالی محترم منطقه گردیده بود (نوار کاست پیوست) باحمایت و هدایت نیروهای امنیتی بمب صوتی هم به داخل ساختمان پرتاب گردید تا این فتح بزرگ را به فتوحات قبلی خود بیافزایند .همزمان با میلاد رسول رحمت (ص) در روز دوشنبه شب برابر با ۲/۱۲/۱۳۸۹ بیش از شصت نیروی امنیتی به منزل یورش آوردند و بدیهی ترین مسائل انسانی و شرعی را در تفتیش رعایت نکردند و برخلاف ساواک که تنها بدنبال اسناد مهم و معتبر بود، به استثنای وسائل، هر آنچه درمنزل بود با خود بردند و در واقع خانه را تخلیه کردند و کلیه کلید های داخل منزل حتی اتاق خواب را تغییر داده و در اختیار داشتند، و فرزند سومم علی را نیز همان شب که با تماس همین مامورین جهت دیدن ما آمده بود به اتهام جاسوسی دستگیر کرده و به اوین بردند.از بدو امر شخصاً خواستار ارائه مجوز تصرف مجتمع و حضور در واحد مسکونی مان و نیز حکم اعمال بازداشت خانگی بودم؛ خواسته ایی که هرگز اجابت نگردید. به استثنای حکم تفتیش که شب اول به رویت همسرم رسید، تاکنون هیچ حکمی از مراجع ذی صلاح قانونی مبنی بر “حبس” “اشغال منزل توسط نیروهای امنیتی” و “حضور آنان در داخل منزل” دریافت نکرده ایم.اگر مبنای یورش نیروهای امنیتی را سخنان جناب جنتی بدانیم باید در منزل شخصی خودمان نظیر مرحوم حضرت آیت الله العظمی منتظری حصر می گردیدیم، اما آنچه در عمل اتفاق افتاد از زندان انفرادی نیز بدتر و بی رحمانه تر بوده است. دوستانی که پیش از انقلاب سابقه ای دارند، می دانند که ساواک هیچگاه بدون حکم قانونی به حریم منزل اشخاص ورود نمی کرد. تجربه شخصی اینجانب در موارد متعدد و سایر مبارزان آن دوران گواهی است بر این ادعا.درآن زمان حتی برای بزرگانی که نسخه حصر خانگی اعمال می گردید، هرگز امنیتی ها در منزل و یا واحد آپارتمان شخص محصور شده حضور نمی یافتند. (حتی در زمان بازداشت سال ۱۳۵۳ حجت الاسلام والمسلمین کروبی، که نیروهای ساواک ایشان را به اتهام مبارزه علیه رژیم ستمشاهی بازداشت کردند، چنین بازرسی و تفتیشی از منزل ما صورت نگرفته بود) و شاید برای فرزند آیت الله میرزا هاشم آملی که به تقوا و زهد شهره بودند ، جالب باشد که بداند در جریان این حمله، مردان به ظاهر دین دار، تمام البسه و لوازم شخصی من را نیز بازرسی نموده و متاسفانه هیچ حیا و حجابی در ورود و بررسی وسایل شخصی من از خود نشان نمی دادند.آقای کروبی طی ۲۱۰ روز گذشته از حقوق اولیه یک زندانی نظیر حق دسترسی به کتاب، روزنامه، تلفن، ملاقات منظم، هواخوری و … برخوردار نبوده است. ( در زمان بازداشت های مکرر آقای کروبی که خود ایشان نقل کرده اند من جمله در دوران بازداشت درزندان قزل قلعه سرانجام بعد از یک یا دو هفته زندان انفرادی، امکان هوا خوری هفتگی پیدا می کردند اما این بار پس از شش ماه حبس، اجازه استفاده از حیاط محصور درمیان میله ها و هواخوری را نیافتند) وضعیت جسمی ایشان بشدت در خطر قرار دارد و معاینه ایشان توسط پزشکان مستقل و مورد اعتماد خانواده امری ضروری است.فقدان تعیین وضعیت موجود و به رسمیت نشناختن حقوق زندانی که بدون طی کردن مراحل دادرسی و برگزاری دادگاه در اختیار امنیتی ها قرار گرفته، بستری مناسب برای اعمال فشارهای متعدد جسمی و روحی به همسرم گردیده است. نگرانی اینجانب از وقایع حادث شده نیست زیرا همانطور که قبلا متذکر شدم ایشان خود را برای شرایط بدتر از این هم آماده کرده است، لیکن آنچه موجب تأسف و تأثر است حاکمیت گروهی است که رفتار غیر قانونی خود را قانون نانوشته تلقی کرده و هرآنچه را که اراده می کنند بنام حاکمیت اعمال می کنند.اجازه می خواهم به نمونه اخیر که اتفاقا بدعت عجیبی است اشاره کنم. بدنبال اشغال و تصرف مجتمع مسکونی، سایر شرکاءِ ملکِ تصرف شده از اعمال حقوق مالکانه و انتفاع از ملک خود محروم و نیروهای امنیتی به جای آنان منتفع گردیدند! این تصرف خلاف شرع و قانون، موجب برخورد جدی آقای کروبی درموارد متعدد، از جمله نگارش نامه هایی به دادستان تهران گردید.از روز اول آقای کروبی اعلام کردند که آماده انتقال به هر مکانی از جمله زندان اوین هستند، اما راضی به تصرف غیر قانونی اموال سایر شرکاء نمی باشند. بعد از ۵ ماه رایزنی، فرزندان منزلی در جماران تهیه کردند، تا حبس بدون حکم، بدون ایجاد مزاحمت در حقوق دیگران و در منزل شخصی مان ادامه یابد. بعد از انجام کلیه امور و انتقال سند قطعی ماموران اعلام کردند که جماران منطقه مناسبی نیست و مکان حبس باید به انتخاب آنان باشد.بدنبال پافشاری همسرم در تاریخ ۹ مرداد ماه، بطور موقت ایشان با حضور تعدادی از نیروهای امنیتی به آپارتمانی یک خوابه منتقل شدند و عملا امکان حضور من در آنجا منتفی گردید. این آپارتمان کوچک پذیرای ۴۵ روزگذشته کروبی و زندانبانان وی بوده است. گرچه هرجایی که ایشان توسط نیروهای امنیتی منتقل شوند بمنزله واحد مسکونی ایشان نمی باشد.مقامات امنیتی که نگرانی خانواده نسبت به وضعیت سلامتی ایشان بویژه قلب و دستگاه تنفسی را درک کرده اند، تنها راه خروج از آپارتمان مذکور را منوط به اجاره مکان دیگر اعلام نموده اند:
۱) انتخاب مکان با ماست.
۲) امضا کننده قرار داد اجاره نباید عضوی از خانواده باشد.
۳) امضا کننده قرار داد در هنگام امضا باید پیشاپیش چک های یکسال را تقدیم کند و نباید از آدرس ملک و جزئیات باخبر باشد.
دراین راستا یکماه پیش مبلغی بعنوان پیش پرداخت از من دریافت کردند و سایر چک ها را از یکی از اعضای سابق دفتر که برای امضا و تقدیم مال الاجاره خوانده شده بود، اخذ کردند. دراین بدعت جدید حاکمیت هزینه زندان و زندانبانان را برعهده خانواده گذاشته تا به جهانیان بگوید کروبی درخانه خود زندانی است!!!ایشان خود را برای پرداخت هر هزینه ای آماده کرده اما غافل از آنکه امروز در این سرزمین و به هدف مرعوب کردن وی، مجازات جمعی علیه خانواده اعمال می گردد. خدا را گواه می گیریم که همسرم با همان نشاطی که درسال ۱۳۴۱ و دراوج جوانی پا به عرصه سیاست و مبارزه گذاشت، دراین سال ها و در راستای عهد خود با مردم و شهدا و تحقق آرمان های اصیل انقلاب و وعده های داده شده دراین مسیر، هرگز خللی در اراده اش ایجاد نشده است.آیا جنابعالی فکر می کنید عاقلی در این کره خاکی پیدا شود که آن زندان تحمیلی را منزل کروبی تلقی کند؟ آیا سکوت دستگاه قضائی موجب این بدعت در دستگاه امنیتی نمی گردد که در آینده هزینه بازداشتگاه های خود را از خانواده زندانیان مطالبه کند؟ آیا چنین رفتاری شایسته جمهوری اسلامی است؟ اگرچه می دانید این دستور مضحک بدعتی تاریخی محسوب می گردد، اما خانواده بخاطر نگرانی از وضعیت جسمی آقای کروبی این خواسته را اجابت کرد.درپایان لازم می بینم نظرتان را به این فرمایش مولی الموحدین جلب کنم که می فرماید: ” به خدا قسم روی خارهای گزنده بخوابم و خواب را برچشمانم حرام کنم و با زنجیرهای گران بسته شوم، برای من بهتر است از اینکه روز قیامت خدا و رسول او را درحالی ملاقات کنم که به بعضی از بندگان خدا ستم کرده باشم ” .( بحار الانوار، ج ۴۱ ، صفحه ۱۶۲)
فاطمه کروبی
۳۱ شهریور ماه ۱۳۹۰
۱۳۹۰ شهریور ۳۰, چهارشنبه
کاریکاتور /لغو سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا
مراسم سخنرانی محمود احمدی‌نژاد،در دانشگاه کلمبیا که قرار بود امروز چهارشنبه در نیویورک برگزار شود، لغو شد.سایت حکومتی عصر ایران به نقل از نیویورک دیلی نیوز،از خبر لغو دیدار احمدی نژاد با اعضای شورای روابط خارجی دانشگاه کلمبیا خبر دادند .بنا بر این گزارش، قرار بود که پانزده تن از اعضای شورای روابط بین‌الملل دانشگاه کلمبیا، چهارشنبه با احمدی نژاد دیدار داشته باشند که تاکنون هیچ یک از مقامات این دانشگاه، درباره لغو این دیدار توضیحی به رسانه‌ها نداده‌اند.پیش از این، «لی بولینگر»، رئیس دانشگاه کلمبیا اعلام کرده بود که در صورت دیدار محمود احمدی نژاد با دانشجویان این دانشگاه، وی در این دیدار شرکت نخواهد کرد و به دنبال آن، مقامات این دانشگاه نیز اعلام کرده‌اند که هیچ طرحی برای دعوت رسمی از احمدی نژاد ندارند.
کاریکاتور:نیک آهنگ کوثر /روز
دیده بان حقوق بشر؛ فعالان حقوق بشر را آزاد یا تفهیم اتهام کنید
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی
۱۳۹۰ شهریور ۲۹, سه‌شنبه
نامه سرگشاده به رسانه های آمریکا :روزنامه‌نگاران ایرانی چرا زندانی و ممنوع‌القلم اند؟
سردبیران، گزارشگران، خبرنگاران و اهالی رسانه های جمعی ایالات متحده آمریکا:
انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایران دست همه شمارا به گرمی می فشارد واز شما درخواست دارد برای آزادی همکاران زندانی خود در ایران، ما را یاری کنید.
همکاران گرامی:
همانطور که مطلع هستید، محمود احمدی نژاد که به دنبال یک کودتای انتخاباتی جایگاه ریاست جمهوری ایران را اشغال کرده، بار دیگر عازم ایالات متحده آمریکاست.رئیس جمهور غیر قانونی جمهوری اسلامی، مانند سال های گذشته دررسانه های جمعی آمریکا حضور خواهد یافت و مانند همیشه ایران را آزادترین کشور جهان خواهد خواند ونقض حقوق بشر، سانسور مطبوعات و سرکوب آزادیها را نفی خواهد کرد.ما بعنوان روزنامه نگاران ایران بدینوسیله باطلاع شما می رسانیم که ایران بزرگترین زندان روزنامه نگاران جهان است،درحال حاضر۱۸ روزنامه نویس ایرانی در زندانهای جمهوری اسلامی بسر می برند؛ در آخرین مورد یک زن وبلاگ نویس به جرم نقد عملکرد احمدی نژاد ۵۰ ضربه شلاق خورده است. این روزنامه نویسان و بلاگرها مانند ما ، شما و همه همکارانمان درجهان گناهی جز اطلاع رسانی ندارند اما سیستم امنیتی- قضائی جمهوری اسلامی آنان رادستگیر و بعد از شکنجه [نگاهداری در قبر] و نگهداری طولانی مدت در سلول های انفرادی به حبس های دراز مدت و ممنوع القلمی محکوم کرده است.بدعت محروم کردن از فعالیتهای رسانه ای توسط محاکم قضایی در جمهوری اسلامی مقوله ای جدید است که در دو سال اخیر بیش از گذشته گسترش یافته است. محرومیت مادام العمر احمدی زیدآبادی، محرومیت ۳۰ ساله ژیلا بنی یعقوب، محرومیت ۵ ساله بدرالسادات مفیدی و محرومیت ۱۰ ساله مسعود لواسانی تنها نمونه‌هایی از احکام صادر شده علیه روزنامه نگاران ایرانی است.
۱۸ روزنامه نگار ایرانی در بدترین شرایط بسر می برند . آنها حتی از حقوق زندانیان دیگر هم بر خوردار نیستند و بارها دراعتراض باین شرایط دست به اعتصاب غذا زده اند. هدی صابر، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر در جریان آخرین اعتصاب غذا درماه گذشته بحال مرگ در افتاد و بر اثر تاخیرعمدی مسئولان زندان در کمک رسانی جان خود را از دست داد.
همکاران عزیز:
دیگر روزنامه نویسان زندانی ایرانی در شرایط مشابهی بسر می برند و هر لحظه می توانند با خطر مرگ روبرو شوند.انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی با استفاده از آمار منتشره توسط سازمان گزارشگران بدون مرز ، دیگر نهادهای دفاع از آزادی مطبوعات و سازمان های حقوق بشری ، فهرست روزنامه نگاران ایرانی را در اختیار شما می گذارد و در خواست دارد از محمود نژاد سئوال کنید:
- این روزنامه نگاران چرازندانی هستند؟
و یکصدا خواهان آزادی همکاران زندانی خود در ایران شوید.
۲۹ شهریور ۱۳۹۰
انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایرانی
پارس دیلی نیوز
بی خبری از ناصر صفاریان پس از بازداشت
گزارش هرانا
بیانیه عفو بین الملل در خصوص بازداشت دراویش و وکلای آنان : سازمان عفو بین الملل، خواستار نامه نگاری به مسئولین قضایی ایران و درخواست برای آزادی دراویش و وکلای آنان شد
ترجمۀ فارسی این فراخوان و آکسیونِ اضطراری به شرح زیر است:
دستگیری دراویش و وکلای آنها در ایران
در سوم و چهارم سپتامبر بیش از ۶۰ نفر از دراویش گنابادی در شهرها ی کوار، شیراز و تهران دستگیر شدند. در چهارم سپتامبر حداقل سه نفر از وکلای آنها نیز دستگیر شدند. تمامی آنها در زندان اوین در معرض شکنجه قرار دارند.در سوم سپتامبر حدود ۶۰ نفر از دراویش گنابادی در کوار از استان فارس بعد از در گیری با نیروهای بسیجی دستگیر شدند.نامهای این دراویش در اختیار عفو بین الملل می‌باشد. پانزده نفر از دستگیر شدگان آزاد شده‌اند ولی ۴۵ نفر دیگر آنها به نقلی به زندان اوین در تهران منتقل شده‌اند. پنج درویش دیگر که در این درگیری مجروح شده بودند اول به بیمارستان و بعدا دستگیر و به زندان اوین منتقل شدند و حق ملاقات فامیل و وکلا از آنها سلب شده است.در چهارم سپتامبر سه نفر از وکلای دراویش که برای آزادی آنها با حاکم شهر کوار ملاقات کردند به محض ورود به دفتر حاکم شهر دستگیر شده‌اند. وکلا در حال حاضر در بند ۲۰۹ زندان اوین بسر میبرند. در پنجم سپتامبر دوازده خبر نگار مجذوبان نور از دفترشان بوسیله لباس شخصیها که احتمالا از وزارت اطلاعات بودند نیز دستگیر شدند. مجذوبان نور ارگان اطلاعاتی خبری انترنتی دراویش گنابادی می‌باشد. مامورین در حال حاضر به دنبال مدیر دفتر مجذوبان نور، که مادر ایشان را در ۱۴ سپتامبر در شیراز دستگیر کرده‌اند میباشند. در هفتم سپتامبر مدیر دفتر دیگری به نام مست یار که در تهران می‌باشد باز داشت شد. تمام خبرنگاران در زندان اوین بسر میبرند.
دستگیری دراویش و وکلای آنها در ایران
تمامی اعضای گروه اقلیت در ایران از جمله بهایی ها، تازه مسیحی ها، اهل تسنن، علمای شیعه منتقد دولت، اهل حقٔ و هچنین دراویش تحت تبعیض، آزار و اذیت، بازداشت بی دلیل و تجاوز و تخریب مکانها ی عمومی آنها قرار میگیرند و نسبت اهریمنی دادن به این گروه‌ها در سالها ی اخیر افزایش گردیده است.
دراویش گنابا دی در ایران خود را شیعه‌های مسلمان می‌دانند. آنها صوفی هستند و تصوف را نه مذهب و نه فرقه توصیف میکنند، بلکه این را راهی برای خدا رسیدن می‌دانند. در ایران پیر و رهبر دراویش گنابا دی جناب آقای دکتر نور علی تابنده می باشند که در می۲۰۰۷ به اجبار نیروها ی دولتی از خانه خود در بیدخت که مرکز اصلی این دراویش می باشند خارج شدند و در تهران سکونت کردند.بعد از سخنرانی رهبر ایران در شهر قم که به قول ایشان عرفان کاذب و اهل تصوف خطرناک برای ایران می باشند و باید مردم را از این خطر آگاه ساخت دستگیری و بازداشت دراویش شروع شد. در همین رابطه بسیجیها با برنامه ریزی طلاّب در دوم سپتامبر به شهر کوار رفتند. آنها در سوم سپتامبر در مرکز شهر با داشتن باتون شعارهای ضدّ درویشی را شروع کردند و مغا ز ه ها ی دارای عکس دراویش را به آتش کشیدند و بعد از آن نیروهای امنیتی با استفاده از گاز اشک آور و تیرها ی هوایی تظاهر کنندگان را متفرق کردند.در چهارم سپتامبر دراویش شهر سروستان- که حدودأ ۳۰ کیلومتری شرق کوار قرار دارد – سعی کردند پایِ پیاده برای نشان دادن همدردی وارد شهر کوار شوند. بعضی از آنها بوسیله نیروها ی امنیتی که خیابانها را تحت نظر داشتند مجروح شدند. در این حمله حداقل شش نفر به ضرب گلوله مجروح و در بیمارستان بستری شدند. پنج نفر آنها بعدا بازداشت و به زندان آوین منتقل شدند و یکی از آنها به نام وحید بنانی ۲۴ ساله در بیمارستان در گذشت. دولت در گذشت اورا در ششم سپتامبر اعلام کرد ولی تاریخ اصلی در گذشت او کاملا معلوم نمی‌باشد. لازم به ذکر است که تا روز تشییع جنازه، مسئولین از ملاقات خانواده‌اش با او ممانعت کردند.آزار و اذیت دراویش گنابادی در سالهای اخیر رو به افزایش است. این افزایش نتیجه فتواهای متعدد آیت الله‌های سر شناسی علیه دراویش می‌باشد. بطوریکه آیت الله لنکرانی در سال ۲۰۰۶ گفت” صوفیها جوانان ما را گمراه می کنند و هر معاشرتی با آنها حرام است”. بعد از این فتوا صدها نفر در فوریه ۲۰۰۶ در قم دستگیر شدند و حسینیه آنها در قم با خاک یکسان گردید. تدریجاً در شهرهای مختلف حسینیه‌ها را تخریب و یا تعطیل کردند. در ادامه این جریانات حداقل چهار معلم به جرم شرکت کردن در مجالس دراویش از کار خود بر کنار شدند و همچنین در اکتبر ۲۰۰۸ هفت نفر از دراویش در اصفهان، پنج نفر در کرج فقط به جرم درویش بودن دستگیر شدند.در ماجرای دیگر در سپتامبر ۲۰۰۸ درجزیره کیش بعد از تعطیل کردن حسینیه دراویش گنابادی شش تن از دراویش را نیز دستگیر شدند. دو نفر از وکلای آنها به اسامی آقای فرشید الهی و آقای امیر اسلامی ظاهراً به دستور دفتر اطلاعات استان هرمزگان به اتهام ایجاد تشویش افکار مردم تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند.در یک جریان دیگر در ماه می۲۰۱۰ به دستور بخش ۱۰۱ دادگاه عمومی گناباد چهارده نفر از دراویش هر کدام به ۲۵ ضرب شلاق محکوم شدند. جرم آنها برگزاری تجمع در ماه ژوئیه ۲۰۰۹ مقابل ساختمان دادستانی به منظور طرح درخواست آزادی آقای حسین زارعی بود. آقای حسین زارعی متهم شده بود که بطور غیرقانونی مجوز تدفین یکی از دراویش را در مزار سلطانی صادر کرده بوده است. مسئولین محلی ظاهراً به دستور نیروی امنیتی تدفین دراویش را در مزار سلطانی ممنوع کرده بودند.
گزارش جرس
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
رژیم جمهوری اسلامی: یک حکومت فاسد و بحران‌زده در آستانه فروپاشی
آشفتگی داخلی و بحران مشروعیت رژیم جمهوری اسلامی: سقوط قریب‌الوقوع رژیم ننگین جمهوری اسلامی به کجراهه‌ای کشیده شده است که دیگر قادر به حفظ ظا...
-
گزارش دریافتی زندانيان و بازداشتي هاي شيراز در استان فارس مختصري از وضعيت و فضاي امنيتي و ضد قوانين و موازين حقوق بشري كه در بازداشتگاه پلاك... -
رضا رسايي را كشتند. او يكي از معترضان شجاعي بود كه پس از كشته شدن وحشيانه مهسا ژينا اميني براي اعتراض به خيابانها آمده بود. او در تاريخ ١٦...
