نگذاریم جمهوری اسلامی زندانیان سیاسی «شیرکو معارفی» و «مصطفی سلیمی» را به قتل برساند .
اخباری از زندان سقز حکایت از این دارند که جمهوری اسلامی می خواهد بزودی احكام اعدام دو زندانی سیاسی "شیرکو معارفی" و "مصطفی سلیمی" را به اجرا در آورد.
مصطفی سلیمی زندانی سیاسی محکوم به اعدام اهل روستای "ایلو" از توابع شهر سقز بیش از ۷ سال است که در زندان بسر می برد. وی به علت درگیری با یکی از پرسنل زندان به سلول انفرادی زندان مرکزی این شهر منتقل شده است و بیم آن می رود که حکم اعدامش به زودی به اجرا در آید.
شیرکو معارفی از آبانماه سال ۱۳۸۷ در زندان به سر می برد. وی هنگامی که قصد داشت از کردستان عراق به ایران برگردد دستگیر شد. دستگاه قضایی شیرکو معارفی را به اتهام واهی''اقدام علیه امنیت ملی و محاربه با خدا'' محکوم به اعدام کرده است. خانواده شیرکو معارفی اعلام کرده‌اند که تاریخ اجرای حکم اعدام فرزندشان برای روز ۱۱ اردیبهشت تعیین شده است.
در روزهای اخیر و با افزایش خطر اعدام این دو زندانی سیاسی تلاش های وسیعی در داخل و خارج کشور برای بازداشتن رژیم از اجرای این احکام ضد انسانی آغاز شده است. در میان انواع واکنش هایی که تاکنون نسبت به صدور حکم جنایتکارانه مرگ شیرکو نشان داده شده، واکنش زندانیان زندان سنندج جایگاه ویژه ای دارد. این زندانیان با این اقدام اعتراضی خود در سلول های زندان، به ما می گویند که اگر ما می توانیم کنج زندان و زیر شکنجه و در آستانه اعدام، علیه احکام زندانیان سیاسی فریاد بر آریم و آزادی آنان را بخواهیم، شما که در خارج از زندان هستید و آزادتر هستید، به هر شکل ممکن برای نجات شیرکو و مصطفی و همه آنانی که در آستانه اعدام قرار دارند، تلاش کنید.
چرا باید انسان های شریف این کشور بهترین دوران جوانی و شادابی و سلامتی خود را به خاطر ابراز نارضایتی و مخالفت با این رژیم در کنج زندان ها از دست دهند، چرا باید کسانی به خاطر مبارزه با رژیمی که همه آزادی ها و حقوق اولیه این مردم را پایمال می کند پای چوبه دار بروند و یا در سلول های مخوف، مرگ را انتظار بکشند؟ دستگاه قضایی رژیم اینان را اقدام کنندگان ''علیه امنیت ملی و محارب با خدا'' می داند. اتهامات آشنایی که تاکنون جمهوری اسلامی تحت لوای آن جان هزاران تن از انسان های شریف و مبارز این کشور را گرفته است.
جمهوری اسلامی که از گسترش امواج قیام های مردمی در منطقه به شدت وحشت زده شده در تلاشی مذبوحانه برای مقابله با این موج، فشار بر زندانیان سیاسی را تشدید کرده و اجرای احکام اعدام بیشتری را در دستور قرار داده است. رژیمی که نه پایگاهی در میان مردم دارد و نه وجهه ای در دنیای خارج و نه افق روشنی برای ماندگاری خویش، برای اینکه قدرتش را به رخ مردم بیدفاع بکشد، هرازگاهی عده ای از فرزندان مردم را به قتل می رساند تا چند صباحی دیگر به ضرب قتل و جنایت روز مرگش را عقب بیندازد.
این بار رژیم می خواهد در روزی که سنتا مردم کردستان همبستگی جهانی طبقه کارگر را جشن می گیرند، این مردم را با به قتل رساندن یکی از عزیزانشان داغدار نماید.
گرچه مردم کردستان در واکنش به کشتار پنج فرزند انقلابی خود "فرزاد کمانگر و یارانش" با برپایی اعتصابی متحدانه و سراسری و شکوهمند به رژیم نشان دادند که تا چه اندازه مورد نفرت این مردم است، اما رژیم گویا از این رویداد عبرت نگرفته است و بار دیگر می خواهد با مردم کردستان زورآزمایی کند.
جمهوری اسلامی باید بداند که با اجرای احکام جنایتکارانه شیرکو و مصطفی، نه تنها نهایت خشم مردم مبارز کردستان را بر خواهد انگیخت بلکه نفرت کل جامعه ایران بویژه کارگران را که در روز جشن طبقاتی آنان، جنایت روی می دهد و مردمی داغدار می گردند، بر خواهد انگیخت. این مردم فرزندان دلبند خود را که به اسارت جمهوری اسلامی در آمده اند، تنها رها نخواهند ساخت تا قاتلان جمهوری اسلامی جان شان را بگیرند.
جمهوری اسلامی باید بداند که مردم کردستان نه تنها تجارب اعتصاب عمومی ۲۳ اردیبهشت ماه سال گذشته را دارند که از حمایت به مراتب بیشتر مردم سراسر ایران و حمایت افکار عمومی جهانی نیز برخوردارند. جمهوری اسلامی اگر خیال می کند که با به قتل رساندن شیرکو و مصطفی راه را برای جنایات بیشتری در کردستان و خارج کردستان هموار می سازد و با ایجاد رعب و وحشت امواج توفنده انقلابی که در راه است را پس می زند، سخت در اشتباه است، مبارزات آزادیخواهانه و انقلابی توده های مردم در کردستان و در سراسر ایران راه خود را می رود و از امواج خروشان منطقه و از تجربیات مستقیم خود نیرو می گیرد و با این اقدامات ضد انسانی از حرکت باز نمی ماند.
توده های مردم آزادیخواه و انساندوست، لازم است پیامی را که در واکنش زندانیان سیاسی محبوس در زندان سنندج نهفته است دریابند و همصدا با آنان علیه جنایاتی که جمهوری اسلامی آگاهانه می خواهد یک مورد آن را در ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر مرتکب شود، اعتراض کنند و اجازه ندهند نه در روز جشن جهانی کارگران و نه در هیچ روز دیگری مردم داغدار شوند. نبایستی اجازه داد انسان هایی که به خاطر دفاع از عقاید و باورهایشان، به دلیل اعتراض به ستم و سرکوب و استثمار، نابرابری و تبعیض و به سبب اعتراض به دیکتاتوری حاکم به زندان افتاده اند، خود را تنها احساس کنند، پژواک صدای اعتراض مردم در بیرون زندان ها نیروی مقاومت و اراده زندانیان سیاسی در پشت میله های زندان را صد چندان خواهد کرد.
توده های مردم شریف، انساندوست و آزادیخواه جهان و ایران و کل مردم کردستان در پاسخ به استمداد خانواده های شیرکو و مصطفی و هم سرنوشت های آنان در زندان سنندج، لازم است ضمن ابراز تنفر از این احکام جنایتکارانه خواستار لغو فوری آن گردند.
اخباری از زندان سقز حکایت از این دارند که جمهوری اسلامی می خواهد بزودی احكام اعدام دو زندانی سیاسی "شیرکو معارفی" و "مصطفی سلیمی" را به اجرا در آورد.
مصطفی سلیمی زندانی سیاسی محکوم به اعدام اهل روستای "ایلو" از توابع شهر سقز بیش از ۷ سال است که در زندان بسر می برد. وی به علت درگیری با یکی از پرسنل زندان به سلول انفرادی زندان مرکزی این شهر منتقل شده است و بیم آن می رود که حکم اعدامش به زودی به اجرا در آید.
شیرکو معارفی از آبانماه سال ۱۳۸۷ در زندان به سر می برد. وی هنگامی که قصد داشت از کردستان عراق به ایران برگردد دستگیر شد. دستگاه قضایی شیرکو معارفی را به اتهام واهی''اقدام علیه امنیت ملی و محاربه با خدا'' محکوم به اعدام کرده است. خانواده شیرکو معارفی اعلام کرده‌اند که تاریخ اجرای حکم اعدام فرزندشان برای روز ۱۱ اردیبهشت تعیین شده است.
در روزهای اخیر و با افزایش خطر اعدام این دو زندانی سیاسی تلاش های وسیعی در داخل و خارج کشور برای بازداشتن رژیم از اجرای این احکام ضد انسانی آغاز شده است. در میان انواع واکنش هایی که تاکنون نسبت به صدور حکم جنایتکارانه مرگ شیرکو نشان داده شده، واکنش زندانیان زندان سنندج جایگاه ویژه ای دارد. این زندانیان با این اقدام اعتراضی خود در سلول های زندان، به ما می گویند که اگر ما می توانیم کنج زندان و زیر شکنجه و در آستانه اعدام، علیه احکام زندانیان سیاسی فریاد بر آریم و آزادی آنان را بخواهیم، شما که در خارج از زندان هستید و آزادتر هستید، به هر شکل ممکن برای نجات شیرکو و مصطفی و همه آنانی که در آستانه اعدام قرار دارند، تلاش کنید.
چرا باید انسان های شریف این کشور بهترین دوران جوانی و شادابی و سلامتی خود را به خاطر ابراز نارضایتی و مخالفت با این رژیم در کنج زندان ها از دست دهند، چرا باید کسانی به خاطر مبارزه با رژیمی که همه آزادی ها و حقوق اولیه این مردم را پایمال می کند پای چوبه دار بروند و یا در سلول های مخوف، مرگ را انتظار بکشند؟ دستگاه قضایی رژیم اینان را اقدام کنندگان ''علیه امنیت ملی و محارب با خدا'' می داند. اتهامات آشنایی که تاکنون جمهوری اسلامی تحت لوای آن جان هزاران تن از انسان های شریف و مبارز این کشور را گرفته است.
جمهوری اسلامی که از گسترش امواج قیام های مردمی در منطقه به شدت وحشت زده شده در تلاشی مذبوحانه برای مقابله با این موج، فشار بر زندانیان سیاسی را تشدید کرده و اجرای احکام اعدام بیشتری را در دستور قرار داده است. رژیمی که نه پایگاهی در میان مردم دارد و نه وجهه ای در دنیای خارج و نه افق روشنی برای ماندگاری خویش، برای اینکه قدرتش را به رخ مردم بیدفاع بکشد، هرازگاهی عده ای از فرزندان مردم را به قتل می رساند تا چند صباحی دیگر به ضرب قتل و جنایت روز مرگش را عقب بیندازد.
این بار رژیم می خواهد در روزی که سنتا مردم کردستان همبستگی جهانی طبقه کارگر را جشن می گیرند، این مردم را با به قتل رساندن یکی از عزیزانشان داغدار نماید.
گرچه مردم کردستان در واکنش به کشتار پنج فرزند انقلابی خود "فرزاد کمانگر و یارانش" با برپایی اعتصابی متحدانه و سراسری و شکوهمند به رژیم نشان دادند که تا چه اندازه مورد نفرت این مردم است، اما رژیم گویا از این رویداد عبرت نگرفته است و بار دیگر می خواهد با مردم کردستان زورآزمایی کند.
جمهوری اسلامی باید بداند که با اجرای احکام جنایتکارانه شیرکو و مصطفی، نه تنها نهایت خشم مردم مبارز کردستان را بر خواهد انگیخت بلکه نفرت کل جامعه ایران بویژه کارگران را که در روز جشن طبقاتی آنان، جنایت روی می دهد و مردمی داغدار می گردند، بر خواهد انگیخت. این مردم فرزندان دلبند خود را که به اسارت جمهوری اسلامی در آمده اند، تنها رها نخواهند ساخت تا قاتلان جمهوری اسلامی جان شان را بگیرند.
جمهوری اسلامی باید بداند که مردم کردستان نه تنها تجارب اعتصاب عمومی ۲۳ اردیبهشت ماه سال گذشته را دارند که از حمایت به مراتب بیشتر مردم سراسر ایران و حمایت افکار عمومی جهانی نیز برخوردارند. جمهوری اسلامی اگر خیال می کند که با به قتل رساندن شیرکو و مصطفی راه را برای جنایات بیشتری در کردستان و خارج کردستان هموار می سازد و با ایجاد رعب و وحشت امواج توفنده انقلابی که در راه است را پس می زند، سخت در اشتباه است، مبارزات آزادیخواهانه و انقلابی توده های مردم در کردستان و در سراسر ایران راه خود را می رود و از امواج خروشان منطقه و از تجربیات مستقیم خود نیرو می گیرد و با این اقدامات ضد انسانی از حرکت باز نمی ماند.
توده های مردم آزادیخواه و انساندوست، لازم است پیامی را که در واکنش زندانیان سیاسی محبوس در زندان سنندج نهفته است دریابند و همصدا با آنان علیه جنایاتی که جمهوری اسلامی آگاهانه می خواهد یک مورد آن را در ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر مرتکب شود، اعتراض کنند و اجازه ندهند نه در روز جشن جهانی کارگران و نه در هیچ روز دیگری مردم داغدار شوند. نبایستی اجازه داد انسان هایی که به خاطر دفاع از عقاید و باورهایشان، به دلیل اعتراض به ستم و سرکوب و استثمار، نابرابری و تبعیض و به سبب اعتراض به دیکتاتوری حاکم به زندان افتاده اند، خود را تنها احساس کنند، پژواک صدای اعتراض مردم در بیرون زندان ها نیروی مقاومت و اراده زندانیان سیاسی در پشت میله های زندان را صد چندان خواهد کرد.
