ارسال مقاله به كيهان نوين

ﺩﺭ ﺭاﺳﺘﺎﻱ ﺑﻬﺮﻭﺭی ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻧﻤﺎﻱ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻧﻮﻳن و ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ ﺩﺭ اﺭﺗﻘﺎی ﺩﺭ ﺭاﺳﺘﺎﻱ ﺑﻬﺮﻭﺭی ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻧﻤﺎﻱ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻧﻮﻳن و ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ ﺩﺭ اﺭﺗﻘﺎﻱ ﻛﻴﻔﻲ ﺑﺮآﻥ ﻛﻪ اﺯ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﮔﺮاﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺒﺮﻳﻢ, ﺧﻮاﻫﺸﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻳﺎ ﻣﻂﻠﺒﻲ ﺩﺭ ﻫﻤﺴﻮ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺗﺎﺭﻧﻤﺎﻱ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻧﻮﻳﻦ ﺩاﺭﻳﺪ و ﻣﺎﻳﻠﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﺭا ﻧﻴﺰ ﺩﺭ آﻥ ﺳﻬﻴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ اﺭﺳﺎﻝ آﻥ ﺑﻪ اﻳﻤﻴﻞ ﺯﻳﺮ اﻗﺪاﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳید.ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ اﺳﺖ ﻣﻂﺎﻟﺐ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻧﻤﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺝ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﺎﺗﺸﻜﺮ پدرام طنازی

pedram.tanazi@keyhanenovin.com

تروريسم اسلامي و ضديت با انسان

اسلام دين طرفدار برابرى دو جنس نيست، برعکس، دينى بشدت زن ستيز و زن آزار است. محمد اعلام کرد که هوش و عقل زنان ناقص است؛ که اکثريت آنها به دليل نافرمانى نسبت به شوهرانشان، به جهنم خواهند رفت؛ که اگر رضايت خاطر شوهران خود را جلب نکنند بايد ادب بشوند و کتک بخورند. قانون ارث، شهادت، قوانين خانواده، حق سفر، حق تحصيل و حق اشتغال زنان توسط احکام اين دين بشدت پايمال مى شوند. حجاب و جدايى جنسى هم از ارکان اصلى اين دين است.اسلام مخالف حقوق جهانشمول انسانهاست؛ در اين دين، غير مسلمانها انسانهاى درجه دوم اند و اگر يهودى و مسيحى نباشند، ريختن خونشان از طرف مسلمين حلال است. محمد دينى را بنا گذاشت که در خفه کردن افکار و آراى مخالف و حمله به آزاد انديشى، بهترين ابزار در جوامع گذشته و امروز است. اسلام با تمام قوا آزادى فکر و انديشه را خفه مى کند و طبق اصول و احکام آن، مرگ هر مخالفى نه تنها حلال و ورا است، بلکه صواب دارد و قاتل را به بهشت مى رساند. در قرآن آيه هاى بسيارى وجود دارند که معتقدين به اسلام را تشويق به کشتن غير معتقدين به اين دين مى کنند. اين دين، فناتيسم و تروريسم را تشويق و تجويز مى کند. نه اسلام و نه هيچ دين ديگرى مبلغ صلح و آرامش نيستند. همه اديان به پيروان خود دستور مى دهند هرکس را که از دگم هاى مذهبى پيروى نمى کند بدون ذره اى رحم و شفقت بکشند. اسلام بردگى انسانها را مجاز مى داند. در اين دين، بردگى که يکى از تلخ ترين و تاريک ترين نقاط جامعه بشرى و تمدن انسانى است، روا و مشروع است.اسلام دينى است که مخالف هر نوع آزادى انتخاب براى مردم است و بطور کامل و همه جانبه براى کنترل زندگى سياسى، اقتصادى، فرهنگى و اجتماعى مردم عمل مى کند. 

نويسنده: پدرام طنازی

جمهوري اسلامي حكومت مرد سالاري ضد زن

اوايل انقلاب و به بعد و تا الان را هنوز فراموش نکرده ايم. در آن زمان به عوام روشن شد که زنان، فریب انقلاب اسلامی را خورده وپشتبان برقراری حکومت سرکوبگر اسلامی شده بودند. آنها برای حفظ حقوق اجتماعی خود درخیابان تظاهرات کردند؛ ولی با خلاف جهت هدفشان مواجه شدند. نه تنها مورد تحقیر مردان قرار گرفتند بلکه عملاً مردها روی وحشیگری های حزب اللهی ها در قبال زنان چشم بستند. دربسیاری از جوامع مسلمان رسم مرد سالاری است که در سنین پایین به کودکان با توجه خاصی آموزش داده میشود. مادر، خواهر، دختر مقدس هستند تا زمانیکه دستور مردان را بی چون و چرا بپذیرند. اگر زنی برای گرفتن حق خود بایستد جلف و جنده است.مردان ایرانی که از خمینی امام زمان ساختند واز سخنانش لذت میبردنند زنان را ول کردند از آن زمان به بعد همه به حکومت دیکتاتوری اسلامی و شیعه اثناعشری و خواسته هایش تعظیم کردند؛ اقلیت ها ذلیل شدند، خفقان و بردگی مردم در راه اسلام مقبول شد، کشورکم کم طوری بسته و قفل شد که فرار از اختاپوس دستگاه حكومت غیر ممکن بنظر میاید. کشورما یک زمین بایر شده است که در آن هیچ دانه ای از اندیشه، تبادل نظر و سازگاری، اجازه رشد ندارد. گاه به گاه برای آنکه مردم بهتر سرگرم و بعد خواب شوند، مثل نقل و نبات عروسی حرف از «تغییر روش و آزادی درامور دولت» میشود که مردم با پوچ مشغول شوند.

نويسنده: پدرام طنازی

دموكراسي و آزادي هدف جوانان ايران زمين

از سال۱۳۵۷ و بعد از انقلاب اسلامی، ایرانیان از نظرفرهنگی و اجتماعی، خودرا از تغییرات وتحولات فکری در جهان آزاد دور کشیده اند. سانسور، تفتیش درعقاید، گفتار، نوشتار و رفتار، سَرزِندگی و نیروی آفرینش و کنجکاوی سالم را در ایرانیان کشته است.سخنان و تلقینات کاذبِ حکومت اسلامی و استبداد در مسائل فرهنگی و اجتماعی، آنچنان ریشه های قدیمی خودرا قوی کرده است که سالها طول خواهد کشید که یک فضای سالم اجتماعی بازشود، حتی اگردولت ایران دریک ساعت آینده لاییک (سکولار) شود.دراین سی وچند سال گذشته، بحث سیاسی به دو قطب متضاد – هر دو ویران کننده – کشیده شده است. گروهی از ایرانیان به اسلام و خرافات مذهبی آخوندی روی آورده اند وحقیقت زندگی در دنیای کنونی را با ریا و دورویی که خاص تمام خَرمقدس های ادیان مختلف است، منکر میشوند.گروه دیگری نفرتشان از اسلام بازی آنقدر کورشان کرده است که فقط آنچه که قبل از اسلام در ایران زمین بوده برایشان قابل تقدس است. در وسط این دو قطب متضاد، اکثریت شهروندان ایرانی در هر کجای جهان، چه در ایران و چه در خارج، پریشان و بی اراده و بدون هیچ رویای سازنده برای کشورشان گلیم خودشان را از آب میکشند.در ایران دستبوسی آخوند رایج است و در خارج ابهام در هدف برای آبادی کشور وعدم اعتماد بدیگر شهروند ایرانی، بیداد میکند. بحث دموکراسی، آزادی بیان، عدالت، و حقوق بشر یک وسواس برای ایرانیان شده است.گرچه که صحبت از این مطالب بسیار رایج است، کمتر کسی به محتوا ومعنای این کلمات آگاه است. دموکراسی و آزادی بیان را از بازار نمیتوان خرید. دموکراسی و آزادی بیان را با استبداد نمیتوان به مردم تحمیل کرد. رسیدن به دموکراسی و آزادی بیان زحمت دارد، راهی سخت و طاقت فرساست.از همه مهمتربنیادِ دموکراسی و آزادی بیان برمبنای اراده، مسئولیت مشترک، پشتکار و اعتماد به نفس خود و به دیگران ریخته میشود. درحال حاظر ایرانیان از این خصوصیات دور افتاده اند.

نويسنده: پدرام طنازی

خشونت در جمهوري اسلامي

متأسفانه بحث خشونت در ایران امروز غالباً از طرف کسانی مطرح می شود که طرفدار اصلاحات هستند و مخالف انقلاب و جالب این است که حتی بخشی از جریان های سرنگونی طلب نیز از انقلاب وحشت دارند و آن را مترادف با خشونت و کشت و کشتار قلمداد می کنند.درحالی که در ایران با استبدادی روبرو هستیم که راه اصلاحات به رویش بسته است و در مقابل مردم امکان عقب نشینی ندارد و در ضمن تردیدی نیست که ما کشور خشونت زده ایم هستیم ، قبل از همه به این دلیل که کشوری استبداد زده هستیم و تقریباً هیچ تجربه ای از دموکراسی نداریم. ولی جمهوری اسلامی مسائل دیگری را وارد زندگی اکثر ایرانیان کرده است که قبلاً ناشناخته بود.جمهوری اسلامی فقط یک دیکتاتوری معمولی سرمایه داری نیست ، بلکه یک دیکتاتوری مذهبی هم هست که در تمام سه دهه گذشته سعی کرده جامعه ما را برمبنای قوانین عهد بوقی شریعت اسلامی تجدید سازمان بدهد. بنابراین در کنار سرکوب سیاسی خشن که عمدتاً مخالفان و منتقدان رژیم را هدف می گیرد، سرکوب مدنی گسترده ای را هم سازمان می دهد که اکثریت عظیم جمعیت کشور را همه روزه ، گاهی حتی در خلوت خانه ها شان هم هدف گیری می کند.ترکیب این دوسطح از خشونت باعث می شود که دهها میلیون ایرانی به طور روزمره به اشکال و درجات مختلف در رویارویی با دستگاه های حکومتی قرار بگیرند و سرکوب را لمس کنند و حکومت نیز همیشه خود را در محاصره مخالفان ببیند و یک مسأله انفجار آمیز دیگر نیز وجود دارد: استبداد مطلقه ای است که جمهوری اسلامی ، دیگر نمی تواند آن را زیر پوشش «جمهوریت» مخفی کند و اقتصادی که تاکنون متکی به درآمد نفت بوده و اکنون به علت عدم سرمایه گذاری لازم در صنعت نفت و گاز ، دارد به طرف بن بست می رود؛ در چنین شرایطی رهبران جمهوری اسلامی ، عقب نشینی درمقابل خواست های فزاینده مردم را خطرناک می بینند ، زیرا می دانند که هر نوع عقب نشینی ،رفزون خواهی مردم را بیشتر دامن خواهد زد. بنابراین در ایران نه تنها راه اصلاحات بسته است ، بلکه جمهوری اسلامی ناگزیر است برای حفظ خود به خشونت و سرکوب بیشتری روی بیاورد و با توجه به این حقیقت در ایران امروز ، انقلاب جنبشی است از پائین برای به زیر کشیدن حکومت.زیرا در رویارویی مردم با دیکتاتوری ها ، در تحلیل نهایی همیشه دیکتاتوری است که راه های مسالمت آمیز مبارزه را به بن بست ميكشاند

نويسنده: پدرام طنازي